خون رنگین فرزندان هیئت علمی!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سارا سلیمی؛ شرایط متعددی برای دریافت یک سهمیه وجود دارد؛ جانبازی، شهادت، سهمیه مناطق، مهمان شدن، انتقال از دانشگاه به خاطر قهرمان ملی بودن و... که واقعا در پی جبران خدمت و یا فقدان و نقص عضو و از این قبیل قضایا برای داوطلب است.

همه انواع سهمیه‌ها برای اکثریت جامعه قابل قبول است، (در برخی از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد، ولی مقبولیت غالب است) هم اکنون، اما سراغ سهمیه‌ای می‌رویم که گویا هر کسی در موردش نظر خاصی دارد؛ عده‌ای می‌گویند وجود دارد در فلان مقطع، عده‌ای می‌گویند وجود ندارد در فلان مقطع! و عده‌ای کاملا نظر دیگری دارند.

هر ساله با برگزاری آزمون سراسری، اعتراضات بسیاری به انواع سهمیه‌ها صورت می‌گیرد، اما صدایی از اعتراض مشمولان سهمیه هیئت علمی نمی‌شنوید. بحث اینکه چگونه انواع سهمیه‌ها را محاسبه می‌کنند و اساس ساز و کارشان درست است یا نه که بر اکثر افراد نیز پوشیده است، یک طرف قضیه و بحث گلچین صندلی‌های بهترین دانشگاه‌ها که غالبا در این سهمیه اتفاق می‌افتد، طرف دیگر قضیه است.

بسیار بهتر می‌شود اگر سهمیه هیئت علمی در کنار سهمیه مناطق و سایر سهمیه‌های کنکور رسماً قد علم کند و آمار واقعی خود را نشان دهد و اگر به حق بود، حریف بطلبد که هر ساله چند نفر واقعا از این سهمیه استفاده می‌کنند؟ آیا واقعاً وجود چنین سهمیه‌ای با عدالت آموزشی همخوانی دارد؟

 

والدین هیئت علمی، فرزند دردانه!
از قدیم الایام می‌گویند «گیرم پدر تو بود فاضل/ از فضل پدر تورا چه حاصل؟» هیئت علمی بودن پدر یا مادر برای یک داوطلب چه تاثیر منفی داشته است که سازمان سنجش با چنین سهمیه‌ای قصد جبران آن را دارد؟ علت استفاده از این سهمیه چیست؟

فرزند یک هیئت علمی دغدغه اقتصادی نخواهد داشت، اما فرزند یک کارگر قطعاً با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم خواهد کرد؛ طبیعی است آرزوی فردی که در شهر دوری قبول شده، تحصیل در محل زندگی خود باشد؛ اکنون، اما اینگونه به این موضوع نگاه کنیم که پدر و مادرش کشاورز باشند، چه تاثیری خواهد داشت؟ اینکه با چه دید و تفکری شغل والدین داوطلبان را بررسی کنیم و به هر کدام ارزش واقعی شغلشان را اختصاص دهیم، بسیار مهم است.

چگونه فرزند یک هیئت علمی به بهانه شغل مادر یا پدر خود (شغلی علمی که باعث شده است وی در محیطی کاملاً علمی پرورش یابد) می‌تواند از دانشگاه شیراز به دانشگاه شهید بهشتی تهران، نقل مکان کند؟

به گفته محمدرضا فراهانی، معاون اسبق دانشجویی وزارت بهداشت، به سهمیه فرزندان هیئت علمی، طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در دانشگاه انتقادات به جایی مطرح است و این قانون به نوعی تبعیض است؛ اما خدایی، رئیس سازمان سنجش، اعلام کرده است آن چیزی که برای فرزندان هیئت علمی دانشگاه‌ها وجود دارد سهمیه نیست و تنها تسهیلات است!

 

وی در ادامه داد اظهار کرده است که فرزندان اعضای هیئت علمی در صورت کسب ۹۰ درصد از نمره، امکان انتقال به محل کار والدین را دارند و با کسب ۹۲ و نیم درصد از نمره می‌توانند بر اساس ضوابط از امکان تغییر رشته نیز برخوردار گردند.

این سهمیه یا تسهیلات و یا هر چه که هست در صورت کسب نمره مد نظر سازمان سنجش حتی می‌تواند منجر به تغییر رشته شود! توجیه این تسهیلات چیست؟ چرا چنین امکانی برای بسیاری دیگر از داوطلبان که نمره رشته‌های بالاتر را آورده اند و حالا به هر دلیلی در رشته‌ای دیگر هستند، وجود ندارد؟

کدام مقطع؟ مسئله این است!
خدایی آمار افرادی که در کنکور سال ۹۸ از این تسهیلات و یا سهمیه استفاده کرده‌اند را ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر بیان کرد؛ هم چنین بیان کرده است که تسهیلات برای فرزندان هیات علمی در کارشناسی ارشد و تحصیلات تکمیلی وجود ندارد و امتیاز آن‌ها تنها مختص کنکور سراسری است.

غلامی، رئیس سازمان سنجش عنوان کرده است که فرزندان اعضای هیئت علمی فقط در دو مورد می‌توانند از امتیاز فرزندان هیئت علمی بودن استفاده کنند؛ این افراد در کارشناسی ارشد امتیاز دارند که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی بعد از قبولی در دانشگاه مربوطه به دانشگاه محل تحصیل پدر و مادرشان منتقل شوند و اگر نیاز به تغییر رشته داشته باشند با یک ضریبی که مدنظر قرار گرفته شده است، تغییر رشته دهند.

غلامی نیز آمار افرادی که از سهمیه هیئت علمی استفاده کرده‌اند ۱۵۰۰ نفر دانست که ۹۰۰ نفر برای انتقال بوده است و ۶۰۰ نفر برای تغییر رشته؛ هم اکنون مسئله این است این ۱۵۰۰ نفر که در آزمون سراسری سال ۹۸، از سهمیه هیئت علمی استفاده کرده‌اند، در کدام مقطع تحصیلی هستند؟ لازم به ذکر است که غالب این ۱۵۰۰ نفر در برترین دانشگاه‌ها و رشته‌ها مستقر شده اند.

 

حسین توکلی، مشاور سازمان سنجش آموزش کشور، اظهار کرده است آن چیزی که برای فرزندان اعضای هیئت علمی در نظر گرفته شده، برای قبولی در کنکور نیست.

 

وی در ادامه عنوان کرده است که قانون انتقال برای تمام دانشجویان وجود دارد، اما بعد از ترم دو، ولی برای فرزندان اعضای هیئت علمی از همان ابتدا انتقال صورت می‌گیرد؛ مسئله بعدی که به وجود می‌آید این است: آیا پروسه انتقال یک دانشجوی معمولی به همان اندازه سریع صورت می‌گیرد که برای یک فرزند هیئت علمی؟

چگونه با عدالت آموزشی این موضوع اتفاق می‌افتد که فرزند یکی از اعضای هیئت علمی، ساکن در شهر تهران و پذیرفته شده در علوم آزمایشگاهی شهر اهواز ناگهان به محل کار پدر یا مادر خود در دانشگاه ایران یا تهران نقل مکان کند؟ آیا رتبه مورد نیاز برای قبولی در این دانشگاه‌ها با هم برابر و این موضوع قابل چشم پوشی است؟