عضو جامعه متخصصان نساجی ایران:
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، «علیرضا حائری» با بیان اینکه سود دهی اصلی صنعت نساجی در بخش پوشاک و تبدیل پارچه به پوشاک است، یادآور شد: تاکنون در این بخش در ایجاد برند‌هایی که تولیدکننده پوشاک جین باشند، توفیقی نداشته ایم و شلوار، کاپشن، لباس بچه گانه و ... با برند معروف نداریم.
عضو جامعه متخصصان نساجی ایران گفت: در غیر این صورت احتمال اینکه پس از خودکفایی در تولید پارچه جین در سال‌های آینده، این پارچه‌ها سر از کشور‌های دیگر در آورده و پس از تبدیل شدن به پوشاک با چند برابر قیمت به کشورمان بازگردد، زیاد است که به معنای هدر رفت انرژی و نیروی کار ارزان قیمت ایرانی است.
وی تاکید کرد: پوشاک، لوکوموتیو صنعت نساجی است و سهم بالایی از ارزش افزوده و سودآوری این صنعت دارد که باید جدی گرفته شود.
حائری خاطرنشان کرد: امروز ۱۳ واحد تولید پارچه جین در کشور فعالند که ظرفیت اسمی سالیانه ۶۰ میلیون مترمربعی و ظرفیت واقعی سالیانه ۴۰ میلیون مترمربعی را دارند.
وی به سرانه ۸۳ سانتی‌متری مصرف پارچه جین در کشور اشاره و اظهار داشت: تقاضای سالیانه این پارچه ۶۵ میلیون مترمربع است و نزدیک به ۱۵ میلیون مترمربع کمبود آن از خارج کشور وارد می‌شود.
این عضو هیات مدیره خانه صنعت و معدن استان تهران از برنامه ریزی برای راه اندازی پنج واحد جدید تولید پارچه جین در کشور خبر داد که تا سال ۱۴۰۱ به تولید رسیده و ۵۰ میلیون متر مربع دیگر به ظرفیت تولید این پارچه اضافه خواهند کرد.
وی گفت: تا آن سال مجموع ظرفیت عملی پارچه جین در کشور به ۹۰ میلیون متر مربع خواهد رسید و تقاضا و تولید برابر خواهند شد، در صورت تحقق پیش بینی‌ها تا سال ۱۴۰۳، افزون بر ۱۳ میلیون متر مربع مازاد تولید خواهیم داشت و به صادرکننده این پارچه تبدیل خواهیم شد.
دشواری‌های تولید پارچه جین
حائری افزود: تولید پارچه جین همچون پارچه چادر مشکی دشواری‌های خاص خود را دارد و نمی‌توان آن را با هر ماشینی تولید کرد.
به گفته وی، پیشتر با پارچه‌های پنبه‌ای ضخیم و استفاده از ماشین آلات معمولی و زدن رنگ آبی، پارچه به نام جین تولید می‌کردند، اما در حقیقت جین نبود و فقط یک پارچه آبی بود.
حائری تاکید کرد: این پارچه باید از مواد اولیه خاص خود از جمله پنبه ظریف و مرغوب با طول الیاف بلند تولید شود، همچنین خط ریسندگی آن معمولی نبوده و باید از خط شانه زنی برخوردار باشد تا نخ مرغوب مورد نیاز این پارچه به دست آید.
«خط شانه زنی به ماشین آلاتی اطلاق می‌شود که الیاف کوتاه باقی مانده در خط را گرفته و کمک می‌کند که الیاف بلند یک دست داشته باشیم».
وی ادامه داد: برای بافت پارچه جین نیز ماشین‌آلات سنگین بافت مخصوص، همچنین طراحی پارچه و رنگرزی مخصوص نیاز دارد.
عضو جامعه متخصصان نساجی ایران، به رنگرزی به عنوان مهمترین بخش کار در تولید پارچه جین اشاره کرد و گفت: نخ این پارچه پس از چله‌کشی، برای آهار و بافت ارسال می‌شود و تار پارچه آبی رنگ می‌شود.
وی اضافه کرد: این در حالی است که پود این پارچه خود رنگ بوده و رنگ پنبه استفاده شده را به خود می‌گیرد.
عضو جامعه متخصصان نساجی ایران گفت: در غیر این صورت احتمال اینکه پس از خودکفایی در تولید پارچه جین در سال‌های آینده، این پارچه‌ها سر از کشور‌های دیگر در آورده و پس از تبدیل شدن به پوشاک با چند برابر قیمت به کشورمان بازگردد، زیاد است که به معنای هدر رفت انرژی و نیروی کار ارزان قیمت ایرانی است.
وی تاکید کرد: پوشاک، لوکوموتیو صنعت نساجی است و سهم بالایی از ارزش افزوده و سودآوری این صنعت دارد که باید جدی گرفته شود.
حائری خاطرنشان کرد: امروز ۱۳ واحد تولید پارچه جین در کشور فعالند که ظرفیت اسمی سالیانه ۶۰ میلیون مترمربعی و ظرفیت واقعی سالیانه ۴۰ میلیون مترمربعی را دارند.
وی به سرانه ۸۳ سانتی‌متری مصرف پارچه جین در کشور اشاره و اظهار داشت: تقاضای سالیانه این پارچه ۶۵ میلیون مترمربع است و نزدیک به ۱۵ میلیون مترمربع کمبود آن از خارج کشور وارد می‌شود.
این عضو هیات مدیره خانه صنعت و معدن استان تهران از برنامه ریزی برای راه اندازی پنج واحد جدید تولید پارچه جین در کشور خبر داد که تا سال ۱۴۰۱ به تولید رسیده و ۵۰ میلیون متر مربع دیگر به ظرفیت تولید این پارچه اضافه خواهند کرد.
وی گفت: تا آن سال مجموع ظرفیت عملی پارچه جین در کشور به ۹۰ میلیون متر مربع خواهد رسید و تقاضا و تولید برابر خواهند شد، در صورت تحقق پیش بینی‌ها تا سال ۱۴۰۳، افزون بر ۱۳ میلیون متر مربع مازاد تولید خواهیم داشت و به صادرکننده این پارچه تبدیل خواهیم شد.
دشواری‌های تولید پارچه جین
حائری افزود: تولید پارچه جین همچون پارچه چادر مشکی دشواری‌های خاص خود را دارد و نمی‌توان آن را با هر ماشینی تولید کرد.
به گفته وی، پیشتر با پارچه‌های پنبه‌ای ضخیم و استفاده از ماشین آلات معمولی و زدن رنگ آبی، پارچه به نام جین تولید می‌کردند، اما در حقیقت جین نبود و فقط یک پارچه آبی بود.
حائری تاکید کرد: این پارچه باید از مواد اولیه خاص خود از جمله پنبه ظریف و مرغوب با طول الیاف بلند تولید شود، همچنین خط ریسندگی آن معمولی نبوده و باید از خط شانه زنی برخوردار باشد تا نخ مرغوب مورد نیاز این پارچه به دست آید.
«خط شانه زنی به ماشین آلاتی اطلاق می‌شود که الیاف کوتاه باقی مانده در خط را گرفته و کمک می‌کند که الیاف بلند یک دست داشته باشیم».
وی ادامه داد: برای بافت پارچه جین نیز ماشین‌آلات سنگین بافت مخصوص، همچنین طراحی پارچه و رنگرزی مخصوص نیاز دارد.
عضو جامعه متخصصان نساجی ایران، به رنگرزی به عنوان مهمترین بخش کار در تولید پارچه جین اشاره کرد و گفت: نخ این پارچه پس از چله‌کشی، برای آهار و بافت ارسال می‌شود و تار پارچه آبی رنگ می‌شود.
وی اضافه کرد: این در حالی است که پود این پارچه خود رنگ بوده و رنگ پنبه استفاده شده را به خود می‌گیرد.
منبع: ایرنا
ارسال نظرات