اگر داغ دل بود، ما دیده‌ایم / برخورد قاطع با عاملان سقوط، مرهمی بر دل مردم

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سقوط بوئینگ ۷۳۷ اوکراینی، کشور را در ماتم فروبرد. بعد از بدرقه باشکوه حاج قاسم سلیمانی، فضای رسانه‌ای کشور درگیر سؤالات مربوط به سانحه هوایی چهارشنبه می‌شود. پرواز شماره ۷۵۲ مسافربری متعلق به هواپیمایی بین‌المللی اوکراین از تهران به کی‌یف در حال حرکت بود که دچار حریق می‌گردد. ۱۷۶ سرنشین آن‌که 144 نفر ایرانی بودند، به دیدار باقی می‌شتابند. اسامی ۲۳ دانش‌آموخته دانشگاه‌های ایران ازجمله صنعتی شریف، امیرکبیر، علم و صنعت و خواجه‌نصیرالدین طوسی در این سانحه به چشم می‌خورد. نخبگانی که مدال‌های المپیاد و سوابق علمی درخشان، آن‌ها را برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه‌های برتر دنیا می‌کرد.

شهید محمد صالحه و همسرش زهرا حسنی سعدی نیز ازجمله مسافران آن هواپیما بودند. زوج نخبه دانشگاه شریف که عکس‌شان با شهید سردار حاج قاسم سلیمانی در فضای مجازی به‌صورت در حال انتشار است. پونه و آرش پورضرابی نیز، تازه عروس و داماد این حادثه دردناک هستند؛ شش روز قبل از حادثه، شاهدان را گواه گرفتند تا زندگی بی‌پایانی را، کنار یکدیگر آغاز کنند و این ابدیت، چه زود شروع شد.

شاید دست تقدیر، من یا شما مخاطب را در یکی از صندلی‌های هواپیمای بی‌بازگشت می‌نشاند. خانواده‌هایی که در سالن انتظار فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، فرزندان خود را با هزاران امید و آرزو راهی کردند و منتظر بودن تا موفقیت ثمره عمرشان را نظاره‌گر باشند. هیچ‌کس غیر از خانواده جانباختگان، نمی‌تواند میزان غم و اندوه آنان را درک کند.

از چهارشنبه تا صبح شنبه، ده‌ها احتمال برای سقوط هواپیما بوئینگ بررسی شد. برخی می‌گفتند سقوط هواپیما نقص فنی بوده است و گروه دیگر نیز، مدعی بودند براثر برخورد موشک، هواپیما دچار سانحه شده است.

بیانیه صبح شنبه ستاد کل نیرو‌های مسلح، همه‌مان را داغدار می‌کند. احتمالاً همه‌مان کنفرانس سردار حاجی‌زاده را مشاهده کرده‌ایم، مردی که در مصاحبه گذشته خود با دشمنان متخاصم به وطن، رجز می‌خواند و سیلی به گوش آن‌ها زد، ولی حال برای گفتگو با مردم، با جمله دعای مرگ برای خود، سخنرانی را آغاز می‌کند. سردار در قبال اندوه و خسارتی که به ملت وارد شده است، گردنش را از مو باریک‌تر می‌داند.

موشکی که قرار بود حریم هوایی کشور صیانت کند، براثر خطای انسانی جان ملت را هدف قرار می‌دهد. اگر موشکی از دشمنان شلیک می‌شد و مهمان ناخوانده منازل ما بود، آن آرامش شبانه ما را به سوگی بی‌بدیل تبدیل می‌کرد. یادمان است وقتی هواپیمای جاسوس ۱۷۰ RQ– توسط سامانه پدافندی کشور رصد و به دام انداخته شد، سر از پا نمی‌شناختیم و به این قدرت دفاعی می‌بالیدیم. موشک‌باران عین‌الاسد غرور ملی‌مان را بر می‌انگیزد و از این توان نظامی کشور، احساس خودباوری می‌کنیم.

همه کسانی که در قبال وظایف خود کوتاهی کرده و باعث شده‌اند، خون هموطنان‌مان در سانحه هوایی اخیر ریخته شود، باید پاسخگو باشند.

جان انسان‌ها در این حادثه ناگوار گرفته‌شده و این مصیبت بسیار سنگینی است. به‌راحتی نمی‌توان از خطا‌های عمدی یا غیر عمد عبور کرد. برای جان انسان‌ها باید ارزش بیش از آنچه که هست، قائل شد ولو آنکه خطای انسانی باشد.