به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش تئاتر شهر، امین عظیمی مدیر ارتباطات، آموزش و پژوهش تئاتر شهر که از سمت خود استعفا داده است دلیل کناره گیری اش را تمرکز بیش از پیش بر فعالیت‌های پژوهشی عنوان کرده است.
در بخشی از این نامه کناره گیری که عظیمی خطاب به سعید اسدی مدیر مجموعه تئاتر شهر نوشته، آمده است:
«مجموعه تئاتر شهر یکی از خاطره انگیزترین نماد‌های تئاتر ایران است و چه بسیار دل ها، در تمام این نیم قرن حیات پر فراز و نشیب، به پای حفظ، تعالی و تداوم فعالیت مترقی آن خون نشده است؛ همچنان که در طول یک سال حضور و فعالیتم به عنوان مدیر دفتر «ارتباطات، آموزش و پژوهش» این مجموعه، دوشادوش شما بسیار دیدم و آموختم از رنج زمانه و کژتابی آدم‌ها و خون دل‌ها که خوردید. شاهد بودم که چگونه با اخلاق مداری، سخت کوشی و نگاه علمی در مقابل بداخلاقی ها، بدعهدی‌ها، تزویر‌ها و منفعت طلبی‌ها ایستادید و هر روز مصمم‌تر از قبل بودید.»
عظیمی در بند دیگری از این نامه آورده است: «با شما بودم و دیدم چگونه می‌شود قربانی شد و نکرده گناه به «تنگ جای» محبس رفت. با شما بودم و دیدم چگونه مدیریت در عرصه فرهنگ می‌تواند چوب دو سر خاکستری باشد که دوست و دشمن بر سبیل آن به یک سیاق بر جان آدم زخم می‌نشانند. در این میدان اگر میل ایشان را برآوردی از اولیایی و اگر بر مدار اعتقادات قلبی، ارزش هنری و مقدورات منصف بودی و راه به طمع شان ندادی از شقی‌ترین اشقیایی.
شکی نیست اشتباهاتی نیز همواره در کار است. خطا‌هایی که ما را می‌سازد و بیدار نگه می‌دارد. اما هرگز ندیدم بر خطایی اصرار کنید و در دلجویی از دلشکسته‌ای پیشتاز نباشید. شاهد بودم که با پژوهش، تدوین و به کار بستن سند سازماندهی مجموعه، کوشیدید روحی اخلاق گرا، قانونمند، و پیش رو را بر باشکوه‌ترین مجموعه تئاتری کشور حاکم کنید و من نیز در حد توانم هم رکاب شما بودم. حال که به تمام تلاش‌هایی که در حوزه مسئولیتم در جهت ایجاد نظم، فرآوری داده‌ها و اطلاعات و اخبار، بازپیرایی آرشیو، احیای برندینگ تئاترشهر _. به دستان هنرمند سعید رضوانی که امیدوارم حاصل کارش پیش از بیات شدن از صفحه مانیتور روی در و دیوار مجموعه بنشیند، طراحی نشست‌های تخصصی و رویداد‌های اجرایی پژوهشی کارگاه نمایش، رونمایی کتاب و ... انجام شد نگاه می‌کنم حسی غریب وجودم را فرا می‌گیرد.
تمام آنچه همواره برای آن کوشیدم/ کوشیدیم در مسیر اخلاق بوده است، همچنان که از شما آموختم تئاتر هنر حقیقت، اخلاق مداری و آزادگی است؛ اما انگار در این زمین و زمانه و تاریکی پیرامون مان، آنچه برای آن می‌کوشیم یکسر رنگی معناباخته گرفته است.»
عظیمی در انتهای این نامه آورده است: «بر مبنای تمام آنچه رفت خاشعانه از شما رخصت ترک این جایگاه را می‌خواهم تا فرصت بیشتری برای دیدن، خواندن و پژوهش به ویژه در حوزه تئاتر سرزمینم بیابم که با همه وجود به آن عشق می‌ورزم. شایسته است ضمن آرزوی توفیق برای شما، از تمامی همکارانم در رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری که پاک دستانه، حرفه‌ای و اخلاق مدار به انعکاس اخبار فعالیت‌های مجموعه تئاترشهر در رسانه‌های خود مبادرت می‌ورزند تشکر کرده و از تمامی کسانی که به هر نحو موجب رنجش خاطر ایشان در هر سطحی شدم پوزش بخواهم.
از هم اکنون دلتنگ تمامی خوبی‌ها و زیبایی‌های دیرپاترین مجموعه تئاتری کشور هستم که روزگارانی در آن نفس کشیدم. چراغش پر فروغ‌تر از همیشه باشد و جاودان باد تئاتر و اهالی تئاتر ایران زمین و سوگ از همه ما دور باشد.»
در بخشی از این نامه کناره گیری که عظیمی خطاب به سعید اسدی مدیر مجموعه تئاتر شهر نوشته، آمده است:
«مجموعه تئاتر شهر یکی از خاطره انگیزترین نماد‌های تئاتر ایران است و چه بسیار دل ها، در تمام این نیم قرن حیات پر فراز و نشیب، به پای حفظ، تعالی و تداوم فعالیت مترقی آن خون نشده است؛ همچنان که در طول یک سال حضور و فعالیتم به عنوان مدیر دفتر «ارتباطات، آموزش و پژوهش» این مجموعه، دوشادوش شما بسیار دیدم و آموختم از رنج زمانه و کژتابی آدم‌ها و خون دل‌ها که خوردید. شاهد بودم که چگونه با اخلاق مداری، سخت کوشی و نگاه علمی در مقابل بداخلاقی ها، بدعهدی‌ها، تزویر‌ها و منفعت طلبی‌ها ایستادید و هر روز مصمم‌تر از قبل بودید.»
عظیمی در بند دیگری از این نامه آورده است: «با شما بودم و دیدم چگونه می‌شود قربانی شد و نکرده گناه به «تنگ جای» محبس رفت. با شما بودم و دیدم چگونه مدیریت در عرصه فرهنگ می‌تواند چوب دو سر خاکستری باشد که دوست و دشمن بر سبیل آن به یک سیاق بر جان آدم زخم می‌نشانند. در این میدان اگر میل ایشان را برآوردی از اولیایی و اگر بر مدار اعتقادات قلبی، ارزش هنری و مقدورات منصف بودی و راه به طمع شان ندادی از شقی‌ترین اشقیایی.
شکی نیست اشتباهاتی نیز همواره در کار است. خطا‌هایی که ما را می‌سازد و بیدار نگه می‌دارد. اما هرگز ندیدم بر خطایی اصرار کنید و در دلجویی از دلشکسته‌ای پیشتاز نباشید. شاهد بودم که با پژوهش، تدوین و به کار بستن سند سازماندهی مجموعه، کوشیدید روحی اخلاق گرا، قانونمند، و پیش رو را بر باشکوه‌ترین مجموعه تئاتری کشور حاکم کنید و من نیز در حد توانم هم رکاب شما بودم. حال که به تمام تلاش‌هایی که در حوزه مسئولیتم در جهت ایجاد نظم، فرآوری داده‌ها و اطلاعات و اخبار، بازپیرایی آرشیو، احیای برندینگ تئاترشهر _. به دستان هنرمند سعید رضوانی که امیدوارم حاصل کارش پیش از بیات شدن از صفحه مانیتور روی در و دیوار مجموعه بنشیند، طراحی نشست‌های تخصصی و رویداد‌های اجرایی پژوهشی کارگاه نمایش، رونمایی کتاب و ... انجام شد نگاه می‌کنم حسی غریب وجودم را فرا می‌گیرد.
تمام آنچه همواره برای آن کوشیدم/ کوشیدیم در مسیر اخلاق بوده است، همچنان که از شما آموختم تئاتر هنر حقیقت، اخلاق مداری و آزادگی است؛ اما انگار در این زمین و زمانه و تاریکی پیرامون مان، آنچه برای آن می‌کوشیم یکسر رنگی معناباخته گرفته است.»
عظیمی در انتهای این نامه آورده است: «بر مبنای تمام آنچه رفت خاشعانه از شما رخصت ترک این جایگاه را می‌خواهم تا فرصت بیشتری برای دیدن، خواندن و پژوهش به ویژه در حوزه تئاتر سرزمینم بیابم که با همه وجود به آن عشق می‌ورزم. شایسته است ضمن آرزوی توفیق برای شما، از تمامی همکارانم در رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری که پاک دستانه، حرفه‌ای و اخلاق مدار به انعکاس اخبار فعالیت‌های مجموعه تئاترشهر در رسانه‌های خود مبادرت می‌ورزند تشکر کرده و از تمامی کسانی که به هر نحو موجب رنجش خاطر ایشان در هر سطحی شدم پوزش بخواهم.
از هم اکنون دلتنگ تمامی خوبی‌ها و زیبایی‌های دیرپاترین مجموعه تئاتری کشور هستم که روزگارانی در آن نفس کشیدم. چراغش پر فروغ‌تر از همیشه باشد و جاودان باد تئاتر و اهالی تئاتر ایران زمین و سوگ از همه ما دور باشد.»
ارسال نظرات