یادداشت | پرویز کرمی
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، پرویز کرمی، مشاور معاون علمی و فناوری رییس جمهوری یادداشتی را در خصوص قویتر شدن ایران در عرصه علم و فناوری به شرح زیر منتشر کرد:
نوه دلبندم "ترنم"، چند صباحی ست که به سخن گفتن افتاده و با شیرین زبانی هایش، چیز‌های زیادی به من یاد می‌دهد. مدتی است که به حرف هایش به دقت گوش می‌سپرم تا نکته بکر و هوشمندانه‌ای از آن بیابم و زاویه نگاهم را به زندگی بهتر کنم. او به تازگی خواندن عدد‌ها را آموخته است و در نخستین فرصتی که در آغوش من جا خوش کرد، با قلم و کاغذ، سوادم را به بوته آزمایش کشید؛ و من همانطور که پیش بینی می‌شد، بازنده بودم. مثلا عدد ۲ را خواست که برایش بنویسم. نوشتم. با شیرین زبانی اش، فهماند که اشتباه نوشته ام. با تعجب نگاه اش کردم. او ساعت روی دیوار را به شهادت گرفت. اعداد ساعت، به لاتین نوشته شده بود و او، اینگونه اعداد را از ما بزرگتر‌ها می‌آموخت. حرفی برای گفتن نداشتم. بعد از آن، بسیار تلاش کردم تا ساعتی بیابم که اعدادش به فارسی باشند. کمتر ساعتی یافتم که اینگونه باشد. این مثال، عمق دوگانگی وضعیت ما را نشان می‌دهد. یاد سخنان مهم رهبر فرزانه مان افتادم که در آخرین خطبه‌های نمازجمعه شان همت ملی برای قویتر شدن ایران را تنها راه ادامه مسیر عزت ایرانیان خواندند و تاکید کردند: «این ملت عزیز و این کشور عزیز به فضل الهی قویتر نیز می‌شوند، نه تنها در بعد نظامی بلکه در ابعاد اقتصادی و جهش علمی و فناوری که پشتوانه تحقق این هدف، حضور و صبر و استقامت ملت در صحنه و تلاش و کوشش بی وقفه مسئولان و مردم است.» سوال این است: چگونه می‌توانیم قویتر شویم؟ راه اش چیست؟ به کجا باید نگاه کنیم به عنوان چراغ راه؟ چشم اندازمان می‌باید که کجا باشد؟
مشکلات زیاد است. کسی منکرش نیست. سایه تهدید و تحریم، بلندتر شده است. نامرادی دنیا، عیان تر. امسال، زمستان برای ما سردتر از هر سال دیگری شروع شد. از ترور ناجوانمردانه سردار آسمانی حاج قاسم گرفته تا جانباختن تعدادی از هموطنان در مراسم تشییع شهید سپهبد سلیمانی و همینطور واقعه تلخ و جانکاه هموطنان و مسافران سقوط هواپیمای اوکراینی. دشواری‌های دوره مقاومت و ایستادگی ملت ایران دربرابر زورگویی‌ها و بدعهدی ها، آنقدر بزرگ است که هر ملتی را تاب تحمل آن نیست. دور نخواهد بود که تاریخ جهان، این ایستادگی را در کتاب‌های درسی فرزندان شان، همچون آتشی گرمابخش و امیدآفرین، خواهند گنجاند و نیکی یادش خواهند کرد.
حالا قصه همدلی است و همراهی. انفعال و بی عملی، برای مردم ما بی معناست. ایرانی جماعت، ثابت کرده است که امید و بلندنظری، بخشی از روحیه جمعی و افکار عمومی اش است. ایران، جوان است. همیشه جوان بوده است و جوان هم خواهد ماند. به همین خاطر است که هیچ گاه از پای ننشسته است. از هجوم اسکندر گرفته تا خونخواری چنگیز و آزار دیگرانی که هر یک خواسته اند زخمی بر پیکر مام میهن بزنند و البته زده اند، اما از پا نینداخته اندش. به اعتبار تاریخ و اعتراف تاریخ نویسان، ایران اسلامی، جاودانه خواهد بود.
از جوانان نوشتم تا این نکته را باز هم یادآوری کنم که جامعه ایرانی، بر کاکل جوان ایرانی می‌چرخد و سرزندگی اش را از حضور این طبقه نشاط انگیز می‌گیرد. اگر خوب به اطراف و اکناف این سرزمین نگاه بیندازیم، می‌بینیم که چه کارستانی راه انداخته اند این جوانان. در محیط کاری خودم در همراهی با استارت آپ‌ها و شرکت‌های دانش بنیان و در برنامه کارآفرینی میدان مشاهده می‌کنم حضورشان پر از خلاقیت است و ایده امید و نوآوری. پر از خدمت است و دغدغه و سازندگی. پر از عشق است. پر از شور. این‌ها را دنیا کم دارد. این ثروت عظیم، هزاران بار از نفت و گاز و سنگ و آهن، قیمتی‌تر است. می‌خواهم بگویم که ما قدر تک تک این جوانان را می‌دانیم. قدر حتی کودکان و نونهالان وطن را نیز می‌دانیم و عاشقانه، جانسپارشان هستیم تا قد بر افرازند و چالاک و ستبر، به میدان بیایند و این خاک پاک را زیباتر کنند.
مشکلات زیاد است. کسی منکرش نیست. سایه تهدید و تحریم، بلندتر شده است. نامرادی دنیا، عیان تر. امسال، زمستان برای ما سردتر از هر سال دیگری شروع شد. از ترور ناجوانمردانه سردار آسمانی حاج قاسم گرفته تا جانباختن تعدادی از هموطنان در مراسم تشییع شهید سپهبد سلیمانی و همینطور واقعه تلخ و جانکاه هموطنان و مسافران سقوط هواپیمای اوکراینی. دشواری‌های دوره مقاومت و ایستادگی ملت ایران دربرابر زورگویی‌ها و بدعهدی ها، آنقدر بزرگ است که هر ملتی را تاب تحمل آن نیست. دور نخواهد بود که تاریخ جهان، این ایستادگی را در کتاب‌های درسی فرزندان شان، همچون آتشی گرمابخش و امیدآفرین، خواهند گنجاند و نیکی یادش خواهند کرد.
حالا قصه همدلی است و همراهی. انفعال و بی عملی، برای مردم ما بی معناست. ایرانی جماعت، ثابت کرده است که امید و بلندنظری، بخشی از روحیه جمعی و افکار عمومی اش است. ایران، جوان است. همیشه جوان بوده است و جوان هم خواهد ماند. به همین خاطر است که هیچ گاه از پای ننشسته است. از هجوم اسکندر گرفته تا خونخواری چنگیز و آزار دیگرانی که هر یک خواسته اند زخمی بر پیکر مام میهن بزنند و البته زده اند، اما از پا نینداخته اندش. به اعتبار تاریخ و اعتراف تاریخ نویسان، ایران اسلامی، جاودانه خواهد بود.
از جوانان نوشتم تا این نکته را باز هم یادآوری کنم که جامعه ایرانی، بر کاکل جوان ایرانی می‌چرخد و سرزندگی اش را از حضور این طبقه نشاط انگیز می‌گیرد. اگر خوب به اطراف و اکناف این سرزمین نگاه بیندازیم، می‌بینیم که چه کارستانی راه انداخته اند این جوانان. در محیط کاری خودم در همراهی با استارت آپ‌ها و شرکت‌های دانش بنیان و در برنامه کارآفرینی میدان مشاهده می‌کنم حضورشان پر از خلاقیت است و ایده امید و نوآوری. پر از خدمت است و دغدغه و سازندگی. پر از عشق است. پر از شور. این‌ها را دنیا کم دارد. این ثروت عظیم، هزاران بار از نفت و گاز و سنگ و آهن، قیمتی‌تر است. می‌خواهم بگویم که ما قدر تک تک این جوانان را می‌دانیم. قدر حتی کودکان و نونهالان وطن را نیز می‌دانیم و عاشقانه، جانسپارشان هستیم تا قد بر افرازند و چالاک و ستبر، به میدان بیایند و این خاک پاک را زیباتر کنند.
هنوزاهنوز، داغ از دست دادن عزیزان نخبه مان در هواپیمای اوکراینی در کنار بهت از دست دادن سپهبد سلیمانی قهرمان ایران و اسلام، در گوشه قلب مان جا خوش خواهد کرد. اما ما مرد و زن روز‌های سخت ایم. مردم لحظه‌های دشواریم. اهل ایستادن در برابر توفان. این حادثه‌هایی که ناخواسته بر گریبان ما چنگ انداخته اند، سبب نخواهد شد که از سرعت و حرکت شتابان مان به سوی قله‌های پیشرفت، باز ایستیم. اکنون در آستانه چهل و یکمین فجر انقلاب اسلامی داشته‌ها و دستاورد‌های ما در حوزه علم و فناوری زبانزد خاص و عام شده رتبه ۱۶ تولید علم دنیا و رتبه‌های تک رقمی در علوم و فناوری‌های راهبردی رسیدن به نقطه ۵۰۰۰ تایی در شرکت‌های دانش بنیان ۶۰۰۰ استارتاپ ۱۰۰۰ و شرکت خلاق، اکثر نیاز‌ها و خواسته‌های مردم مناطق کشور را در نوردیده اند و حضورشان را با قدرت بر کرسی نشانده اند. نقطه اتکای ما برای «قویتر شدن» ایران، همین جوانان و علم و فناوری و جسارت و شجاعت شان است که مطمئن و راهگشاست.
آن دیگران شاید نفت ما را بتوانند تحریم کنند و صادرات اش را به صفر برسانند، اما با این جوانان امروز و فردا چه خواهند کرد؟ حتی آن‌هایی که برای توانمندتر شدن به هجرت رو می‌برند و نظام هم در راستای سیاست چرخش نخبگانی، حمایت شان می‌کند، یک به یک هر روز و هر هفته، به آغوش وطن باز می‌گردند و با افتخار، راه‌های هر چه بهتر سربلندی مملکت شان را پی می‌گیرند. با اینان چه می‌کنند آن جباران تازه به دوران رسیده؟
تاریخ و جغرافیای سرزمین ما، شفاف و دقیق به همه ما می‌آموزاند که هیچ بن بستی برای ایرانیان وجود ندارد. ما راه مان را خواهیم رفت؛ راهی که هم برای خودمان و هم دیگران، خوشایند و صواب است. به "ترنم" تازه به سخن افتاده‌ام که نگاه می‌اندازم، فوج امید و مسوولیت، هر دو به یکبار تمام وجودم را فرا می‌گیرد. برای «قویتر شدن»، سخت محتاج این‌ها و جوانان مان هستیم. ضعف‌ها و نارسایی‌ها را می‌باید که هر چه سریع‌تر از پیش روی شان برداریم تا آینده‌ی سربلندانه فردا را شفاف‌تر و وسیع‌تر به نظاره بنشینند.
تاریخ و جغرافیای سرزمین ما، شفاف و دقیق به همه ما می‌آموزاند که هیچ بن بستی برای ایرانیان وجود ندارد. ما راه مان را خواهیم رفت؛ راهی که هم برای خودمان و هم دیگران، خوشایند و صواب است. به "ترنم" تازه به سخن افتاده‌ام که نگاه می‌اندازم، فوج امید و مسوولیت، هر دو به یکبار تمام وجودم را فرا می‌گیرد. برای «قویتر شدن»، سخت محتاج این‌ها و جوانان مان هستیم. ضعف‌ها و نارسایی‌ها را می‌باید که هر چه سریع‌تر از پیش روی شان برداریم تا آینده‌ی سربلندانه فردا را شفاف‌تر و وسیع‌تر به نظاره بنشینند.
ایران اسلامی عزیز، همیشه جوان و قوی خواهد ماند، همانگونه که در گذر سال‌ها و قرن‌ها و هزاره‌ها مانده است. چرا که در پس آتش و دود حوادث، ققنوس وار، سر از خاکستر زمانه بر افراشته و تازه‌تر و نیرومندتر و امیدوارتر، بر بساط این بوم، بال گشوده است. ایران، همیشه می‌ماند، پس ما به او مدیون و محتاج ایم. همدلی و همراهی همه ما، بیش از پیش، به ایران سزاوارترمان خواهد کرد.
«آنچه نگاه به نخبگان را به‌عنوان یک فریضه و واجب غیرقابل اجتناب بر همه‌ی مسئولان لازم می‌کند، یک هدف بزرگ است... آن هدف عبارت است از تبدیل کشور ایران به کشوری پیشرفته، قدرتمند، شریف، صاحب حرف نو در مسائل بشری و در مسائل بین‌المللی.» (رهبر فرزانه انقلاب، بیانات در دیدار نخبگان علمی، ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۵)
ارسال نظرات