دو راهی صعب العبور ترامپ

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ محمد خسروی_* تحرکات اخیر نیرو‌های آمریکایی در عراق و تجمع آن‌ها در دو پایگاه التاجی و عین الاسد توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. این تغییرات تا آنجا پیش رفت که برخی از تحلیلگران از احتمال وقوع جنگی قریب الوقوع میان قوای آمریکایی و نیرو‌های حشد الشعبی خبر دادند، اما اگر از ابعاد دیگری به قضیه نگاه کنیم نتایج متفاوتی خواهیم گرفت که شایان توجه خواهد بود.

ایالات متحده آمریکا از سال ۲۰۰۳ تاکنون میلیارد‌ها دلار در عراق هزینه کرده تا با نیت تسلط بر منابع سرشار نفتی این کشور و نیز بهره برداری از موقعیت مناسب ژئوپلتیک آن برای کنترل ایران و روسیه استفاده کند.

دولت باراک اوباما در سال ۲۰۱۱ با خارج کردن کامل نظامیان آمریکایی از عراق در مقابل حمایت از گروه‌های تروریستی چون داعش با بهانه هایی چون آموزش نظامیان عراقی و تشکیل به اصطلاح ائتلاف مقابله با داعش، نیرو‌های خود را دوباره به حدود ۸ هزار تن افزایش داد.

ترامپ که در کارزار انتخاباتی ۲۰۱۶ با وعده‌ی کاهش هزینه‌های ناشی از حضور نظامی آمریکا در غرب آسیا و عدم شروع جنگی دیگر به پیروزی رسید، امروز در برابر تصمیمی دشوار قرار گرفته است.

او دو راه در مقابل خود می‌بیند؛ نخستین راه حمله به نیرو‌های حشدالشعبی و کتائب حزب الله است که با توجه به استراتژی نبرد نامتقارن نیرو‌های مردمی، آمریکا را وارد باتلاقی هزینه زا و به مراتب خونین‌تر از ویتنام خواهد کرد، البته نباید از نظر دور داشت که سربازان آمریکایی در پایگاه‌های نسبتا ضعیف این کشور در افغانستان نیز مصون نخواهند بود.

جدای از نکته فوق تلفات گسترده ناشی از شیوه ویروس کرونا که در این روز بیش از ۱۸ هزار کشته روی دست دولت گذاشته، بدهی خارجی ۲۳ تریلیون میلیون دلاری، نزدیکی به زمان انتخابات ریاست جمهوری و محدودیت‌های اعمال شده از سوی کنگره برای شروع جنگ، از مواردی است که مقامات کاخ سفید را مجاب می‌کند تا به آتش افروزی در منطقه نیندیشند.

راه بعدی که به نظر می‌رسد تا اینجای کار نیز مورد نظر مقامات آمریکایی بوده است، ایجاد جو جنگی و اقدامات نمایشی از این دست جهت تاثیرگذاری بر محاسبات بازیگران صحنه سیاسی عراق و ایجاد فشار روانی برای انتخاب نخست وزیر حامی منافع آمریکا می‌باشد. چه اینکه این راه در عین کم هزینه بودن، منافع این کشور در عراق را حفظ خواهد کرد. با این وجود، اما عدنان الزرفی نامزد غرب گرای تصدی نخست وزیری نتوانست نظر مثبت گروه‌های مختلف سیاسی را برای تشکیل کابینه جلب کرده و مجبور به کناره گیری شد. او جای خود را به مصطفی الکاظمی ۵۳ ساله مدیر پیشین سرویس امنیت ملی عراق داد.

الکاظمی به عنوان یک روزنامه نگار در سال‌های جوانی با رئیس جمهور فعلی عراق، برهم صالح، همکاری داشته و سال‌ها در نقش یک میانجی موثر در حل و فصل اختلافات داخلی فعالیت نموده است. وی در مدت تصدی مدیریت سیستم امنیتی عراق تلاش‌های موثری در جهت مبارزه با تروریسم داعش داشته و همچنین همکاری سازنده او با ایران در این زمینه قابل توجه می‌باشد.

نکته جالب توجه دیگر حمایت تمامی گروه‌های شیعه، سنی و کرد در انتخاب الکاظمی بوده است که این امر پشتوانه سیاسی مهمی برای پیشبرد اهداف وی در اصلاحات ساختاری و مبارزه با فساد در سیستم اداری عراق خواهد بود.

به اعتقاد نگارنده آنچه در این شرایط واضح است لزوم خروج هر چه سریعتر نیرو‌های متجاوز آمریکایی از عراق برای طی شدن روند دموکراتیک انتخاب نخست وزیر و به آرامش رسیدن این کشور می‌باشد که این مسئله، همانا خواسته تمامی مردم و گروه‌های سیاسی عراقی است، اما نباید از نظر دور داشت که یک غرب آسیای آرام و توأم با صلح در تضاد با سیاست‌های کلی آمریکاست.

به اعتقاد تئوریسین‌های کاخ سفید چه دموکرات یا جمهوریخواه این منطقه باید همواره با چالش‌های جدیدی روبرو گردد تا منافع آمریکا تامین شود. بدیهی است که مردم و سیاسیون کشور‌های مسلمان نقش مهمی در قطع کردن دست متجاوزان از سرزمین‌های خود دارند و بارقه‌های این اتحاد اسلامی امروز بیش از پیش در محور مقاومت نمایان شده است.

محمدخسروی، دبیر انجمن اسلامی دانشگاه مازندران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.