کد خبر:۸۴۱۹۳۵
مرگ عجیب خالق نوستالژیک‌ترین کارتون دهه شصتی‌ها
«جین دیچ» کارگردان ۱۳ قسمت از سریال کارتونی «تام و جری» و «ملوان زبل» و برنده اسکار، در۹۵ سالگی درگذشت. جسد وی چند روز پس از درگذشت در خانه‌اش کشف شد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از هالیوود ریپورتر، «جین دیچ» کارگردان و انیماتور هالیوودی که در سال ۱۹۶۰ جایزه اسکار «بهترین انیمیشن کوتاه» را برای فیلم «مونرو» به دست آورد در سن ۹۵ سالگی درگذشت.
«جین دیچ» کارگردان ۱۳ قسمت از سریال کارتونی «تام و جری» و «ملوان زبل» و برنده اسکار، در۹۵ سالگی درگذشت. جسد وی چند روز پس از درگذشت در خانه‌اش کشف شد.
دیچ همچنین دو بار دیگر در سال ۱۹۶۴ برای فیلم‌های «نودنیک» و «چگونه از دوستی اجتناب ورزیم» نامزد اسکار شد.
پیتر هیمل ناشر آثار این انیماتور و کارگردان به آسوشِیتدپرس گفت که دیچ به شکل غیرمنتظره‌ای بین روز‌های پنج‌شنبه و جمعه در آپارتمانش در پراگ پایتخت جمهوری چک فوت کرده است.
دیچ پیش از کسب جایزه و نامزدی اسکار در مقام کارگردانی و انیماتوری، در سال ۱۹۵۸ برای تهیه‌کنندگی سریال «تام فوق‌العاده» برای اولین بار نامزد جایزه اسکار شد.
او در سال ۱۹۲۴ در شیکاگو به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۹ به مدت ۱۰ روز به پراگ آمد و همانجا با همسر آینده‌اش زدنکا آشنا شد و در پایتخت چکسلواکی سابق سکنی گزید.
او با کار در پس «پرده آهنین» (اشاره به شوروی سابق و کشور‌های تحت سلطه آن) ۱۳ قسمت از سریال کارتونی «تام و جری» را کارگردانی کرد. او در خلال همین سال‌ها سریال «Popeye the Sailor» (ملوان چشم درشت) را خلق کرد که در بین ایرانیان به «ملوان زبل» شهرت یافت.
وی در فیلم «عشق پراگ» خاطرات خود از زندگی در دوران کمونیسم و پس از انقلاب مخملی ضد کمونیستی را روایت می‌کند.
در سال ۲۰۰۴ جایزه «وینزور مک‌کِی» بخاطر یک عمر فعالیت در زمینه انیمیشن به وی اعطا شد.
تام و جِری پویانمایی با نویسندگی و کارگردانی ویلیام هانا و جوزف باربرا است که با پشتیبانی مترو گلدوین مایر بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۸ در ۱۱۴ قسمت ساخته شد. این پویانمایی درباره داستان‌های موشی به نام جری (Jerry) و گربه‌ای به نام تام (Tom) است. به جز متروگلدوین مایر شرکت‌های دیگری نیز ساخت تام و جری را ادامه دادند. این پویانمایی از اهمیت و محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است و پس از گذشت ده‌ها سال، همچنان از یاد‌ها نرفته است.
در آغاز دهه ۱۹۶۰ میلادی مترو گلدوین مایر تصمیم گرفت ساخت تام و جری را بدون هانا و باربرا از سر بگیرد. در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها، یک استودیو در پراگ (چکسلواکی) راه‌اندازی شد. برای جلوگیری از سوءتفاهم ارتباط مترو گلدوین مایر با کمونیسم، نام پویانما‌ها از چکی به آمریکایی تغییر داده شدند. در این استودیو ۱۳ قسمت به کارگردانی جین دیچ ساخته شدند.
«جین دیچ» کارگردان ۱۳ قسمت از سریال کارتونی «تام و جری» و «ملوان زبل» و برنده اسکار، در۹۵ سالگی درگذشت. جسد وی چند روز پس از درگذشت در خانه‌اش کشف شد.
دیچ همچنین دو بار دیگر در سال ۱۹۶۴ برای فیلم‌های «نودنیک» و «چگونه از دوستی اجتناب ورزیم» نامزد اسکار شد.
پیتر هیمل ناشر آثار این انیماتور و کارگردان به آسوشِیتدپرس گفت که دیچ به شکل غیرمنتظره‌ای بین روز‌های پنج‌شنبه و جمعه در آپارتمانش در پراگ پایتخت جمهوری چک فوت کرده است.
دیچ پیش از کسب جایزه و نامزدی اسکار در مقام کارگردانی و انیماتوری، در سال ۱۹۵۸ برای تهیه‌کنندگی سریال «تام فوق‌العاده» برای اولین بار نامزد جایزه اسکار شد.
او در سال ۱۹۲۴ در شیکاگو به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۹ به مدت ۱۰ روز به پراگ آمد و همانجا با همسر آینده‌اش زدنکا آشنا شد و در پایتخت چکسلواکی سابق سکنی گزید.
او با کار در پس «پرده آهنین» (اشاره به شوروی سابق و کشور‌های تحت سلطه آن) ۱۳ قسمت از سریال کارتونی «تام و جری» را کارگردانی کرد. او در خلال همین سال‌ها سریال «Popeye the Sailor» (ملوان چشم درشت) را خلق کرد که در بین ایرانیان به «ملوان زبل» شهرت یافت.
وی در فیلم «عشق پراگ» خاطرات خود از زندگی در دوران کمونیسم و پس از انقلاب مخملی ضد کمونیستی را روایت می‌کند.
در سال ۲۰۰۴ جایزه «وینزور مک‌کِی» بخاطر یک عمر فعالیت در زمینه انیمیشن به وی اعطا شد.
تام و جِری پویانمایی با نویسندگی و کارگردانی ویلیام هانا و جوزف باربرا است که با پشتیبانی مترو گلدوین مایر بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۸ در ۱۱۴ قسمت ساخته شد. این پویانمایی درباره داستان‌های موشی به نام جری (Jerry) و گربه‌ای به نام تام (Tom) است. به جز متروگلدوین مایر شرکت‌های دیگری نیز ساخت تام و جری را ادامه دادند. این پویانمایی از اهمیت و محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است و پس از گذشت ده‌ها سال، همچنان از یاد‌ها نرفته است.
در آغاز دهه ۱۹۶۰ میلادی مترو گلدوین مایر تصمیم گرفت ساخت تام و جری را بدون هانا و باربرا از سر بگیرد. در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها، یک استودیو در پراگ (چکسلواکی) راه‌اندازی شد. برای جلوگیری از سوءتفاهم ارتباط مترو گلدوین مایر با کمونیسم، نام پویانما‌ها از چکی به آمریکایی تغییر داده شدند. در این استودیو ۱۳ قسمت به کارگردانی جین دیچ ساخته شدند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.