تصمیمگیری درباره شرایط برگزاری سی و نهمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر با توجه به وضعیت تولیدات و اجراهای تازه در ماههای پیش رو زیر سایه «کرونا»، در هالهای از ابهام قرار دارد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، همه ساله برگزاری جشنواره بینالمللی تئاتر فجر با چالشها و دغدغههای مختلفی همراه بوده است؛ از زمان انتخاب و معرفی دبیر جشنواره و انتشار فراخوان و بخشهای آن گرفته تا بودجهبندی، بخش بینالملل و شمایل برگزاری جشنواره.
در دورههای گذشته که دبیر جشنواره بینالمللی تئاتر فجر در فصل بهار معرفی و فراخوان جشنواره نیز نهایتاً تا پایان خردادماه منتشر میشد، باز هم زمان برای برنامهریزی بخشهای مختلف و همچنین رایزنی برای بخش بینالملل جشنواره کافی نبود. اما گویا وضعیت برای جشنواره سی و نهم از تمامی دورههای قبلی و حتی جشنواره سی و هشتم که با حواشی انصراف برخی گروههای تئاتری مواجه شد هم، پیچیدهتر است.
با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اجراهای تئاتری از اسفندماه سال ۹۸، شرایط برای تئاتر ایران به شکل دیگری رقم خورده است. تمامی آثاری که در نوبت اجرای اسفند ۹۸ و فروردین ۹۹ قرار داشتند وضعیت شان بلاتکلیف شده و اجرای مجدد آثارشان نیازمند زمان تمرین مجدد و همچنین وضعیت تعهدات کاری از قبل تعیین شده بازیگران و عوامل اجرا در دوران پساکرونا است.
معادله چند مجهولی «تئاتر ۹۹»
از سوی دیگر تولیدات جدیدی که در نوبت اجراهای بهار و تابستان سال ۹۹ قرار داشتند نیز با تعطیلی سالنهای تئاتری و فعالیتهای مختلف هنرهای نمایشی از جمله تمرینها، وضعیت نامشخصی دارند و مشخص نیست با بازگشایی مجدد سالنهای تئاتر نوبت اجرایی جدید آنها چگونه خواهد بود.