تعجب بعثی ها از روزه داری اسرای ایرانی

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمد غلامی اهل شهرستان تربیت حیدریه استان خراسان رضوی است که در ۱۶ سالگی و در عملیات خیبر به اسارت دشمن بعثی درآمد. او هم اکنون از فعالان فرهنگی شهرستان تربیت حیدریه است که در رشته ادبیات عرب دانشگاه علامه طباطبائی و فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی تحصیل کرده است.

غلامی درباره ماه مبارک رمضان در اسارت بعثی‌ها روایت می‌کند:در عملیات خیبر، دشمن عقبه جبهه ما را بمباران شیمیایی کرد و همین سبب شد تا پشتیبانی از نیرو‌ها قطع شود. این قطع پشتیبانی فرصتی را برای دشمن فراهم کرد تا رزمندگان پیشرو را محاصره کند و اسیر بگیرد که من هم جزو کسانی بودم در این عملیات اسیر شد.

در ابتدای اسارت، به اردوگاه «موصل ۴» و سپس به «موصل ۲» منتقل شدم. بعثی‌ها تعدادی از رزمندگان کم سن و سال را برای امور تبلیغاتی جدا کردند و در نهایت من نیز با این همرزمان به «کمپ ۲ رمادی ۷» منتقل شدم. سربازان بعثی تصور می‌کردند که ما آغاز کننده جنگ بودیم. ما را «مجوس» می‌دانستند و از روزه‌داری اسرا تعجب می‌کردند.

بعثی‌ها سر شب به ما غذا می‌دادند و مجبوریم می‌شدیم تا مقداری از این غذا را برای سحری نگه داریم و عادت کرده بودیم تا کمتر بخوریم و این به سود ما بود چرا که کمتر بیمار می‌شدیم. معمولاً قبل از اذان صبح که بیداریم می‌شدیم، سعی می‌کردیم قرآن بخوانیم و ادعیه ماه مبارک رمضان را به کمک طلبه‌هایی که در بند اسارت بودند، قرائت می‌کردیم.

بعثی‌ها بسیار تلاش می‌کردند تا ما راعلیه نظام بشورانند، اما دوستان مقاومت بسیاری از خود نشان دادند و حتی در این راه شهید و جانباز دادیم. یکی از ابتکارات ما این بود که با استفاده از خمیر نان، شکر و پرتقال، بامیه درست می‌کردیم.