به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، در حالی که توجه آمریکایی‌ها به همه‌گیری «کووید-۱۹» معطوف شده، رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو بی‌سروصدا در حال انجام است و بیشتر اخبار برای «دونالد ترامپ» خوشایند نیست.
موسسه «بروکینگز» که یکی از قدیمی‌ترین اتاق فکر‌های آمریکایی مستقر در واشنگتن است در گزارشی به تحلیل وضع موجود پرداخت و نوشت: بعد از حرکتِ در اغلب موارد رو به بالا در ماه مارس، رضایت از عملکرد ترامپ در خصوص بحران کرونا به میزان ابتدای این بحران بازگشته است. رضایت از نحوه عملکرد وی در خصوص اشتغال هم همین روند را طی کرده است.
رئیس‌جمهور آمریکا در نظرسنجی‌های ملی با اختلاف بیش از ۵ درصد رقیب خود، «جو بایدن»، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا را دنبال می‌کند. یک بررسی جدید نشان داد رئیس‌جمهور آمریکا جایگاه خود را بیشتر در ایالت‌های کلیدی (ایالتی که هیچ‌کدام از دو حزب اصلی و نامزدهای آنان پشتیبانی قاطع در آن ندارد) نسبت به ایالت‌های یک‌پارچه دموکرات یا جمهوری‌خواه، از دست داده است؛ بنابراین جای تعجب نیست که جو بایدن در ۵ ایالت از ۶ ایالت محل رقابت اصلی شامل پنسیلوانیا، میشیگان، ویسکانسین، فلوریدا و آریزونا پیشتاز است و در کارولینای شمالی هم پابه‌پای ترامپ پیش می‌رود. به علاوه این که در ایالت‌های اوهایو، آیووا و جورجیا که ترامپ باید با فاصله از رقیبش جلو باشد، رقابت تنگاتنگ است.
در ادامه تحلیل بروکینگز آمده است: همانطور که انتخابات سال ۲۰۱۶ نشان داد، همه این‌ها ممکن است تغییر کنند. سوال این است که آیا رئیس‌جمهور ترامپ طوری میدان را در میان عناصر اصلی ائتلافش از دست خواهد داد که بازپس گرفتن آن برایش دشوار باشد؟
بخش‌هایی از این ائتلاف—پروتستان‌های اوانجلیک سفیدپوست و سفیدپوستانی که تحصیلاتشان به کالج هم نمی‌رسد—پشت وی را هرگز خالی نخواهند کرد. اما شواهد نشان می‌دهد گروه‌های دیگر دچار تردید شده‌اند. به طور مثال ترامپ توانست «هیلاری کلینتون» دموکرات را در سال ۲۰۱۶ با ۷ درصد (۵۲-۴۵) در گروه سنی ۶۵ سال و بالاتر پشت سر بگذارد. در حالی که جدیدترین نظرسنجی ان‌بی‌سی/وال استریت ژورنال نشان داد بایدن با اختلاف ۹ درصد (۵۲-۴۳) در این گروه سنی از ترامپ پیش است. از آن جا که این گروه سنی بیشتر از سایر گروه‌ها در انتخابات مشارکت دارد، تغییر در همین گروه به تنهایی می‌تواند امید ترامپ را در ایالت‌هایی که رقابت در آن‌ها شدید است، به ناامیدی تبدیل کند.
در حالی که ترامپ برای بازگشایی اقتصاد آمریکا فشار می‌آورد، افراد سالخورده که برایشان از بین رفتن کامل بیماری کرونا نسبت به بازگشت به کار در اولویت است، نارضایتی خود را بروز می‌دهند. همانطور که مفسران هم گفته‌اند، این همه‌گیری بین بازنشستگان و کارگران میانسال کم‌سواد که نمی‌توانند دورکاری کنند و زندگیشان به چک حقوقی دوره‌ای وابسته است، اختلاف ایجاد کرده است. ترامپ برای پیروزی باید حمایت هر دو گروه را جلب کند، اما جلب رضایت یک طرف بدون آن که گروه دیگر را خشمگین کند، کار ساده‌ای نیست.
اما دردسر ترامپ به همینجا ختم نمی‌شود. وی با ادامه روندی که اولین بار در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸ نمایان شد، در حال از دست دادن جایگاه خود بین زنان سفیدپوست طبقه کارگر آمریکاست؛ کسانی که در انتخابات سال ۲۰۱۶ با اختلاف ۲۷ امتیاز از وی حمایت کردند.
از آن جا که نظر رای‌دهندگانی که تحصیلات دانشگاهی دارند نسبت به ترامپ از زمان روی کار آمدن وی، بد شده است، او حمایت قاطع طبقه کارگر سفیدپوست را به طور کامل نیاز دارد تا بتواند در انتخابات پیروز شود. رای مردان این طبقه به تنهایی کافی نیست، او به رای همسران و دختران مردان طبقه کارگر برای پیروزی نیازمند است.
گرچه تعیین دقیق علت این که چرا زنان طبقه کارگر در حال کنار گذاشتن دونالد ترامپ هستند، امکانپذیر نیست، اما برخی فرضیه‌ها با شواهد موجود سازگار است. زنان نسبت به مردان به مسائل بهداشت و درمان اهمیت می‌دهند و احتمالاً از این که می‌بینند رئیس‌جمهورشان چندان به این مسائل اهمیت نمی‌دهد، ناامید شده‌اند. احتمالاً زنان بیشتر از مردان معتقد هستند که بازگشایی اقتصاد آمریکا زود است و اظهارات عمومی رئیس‌جمهور در دوران بحران متناقض و حتی مضر بوده است.
بروکینگز در پایان نوشت: این رویه‌های منفی قطعاً قابل تغییر است. هنوز تا انتخابات ۶ ماه زمان هست، زمانی که در تقویم سیاسی قابل توجه است. ترامپ در حال شرط‌بندی ادامه حیات سیاسی خود بر روی پیامد‌های بازگشایی اقتصادی و اجتماعی آمریکاست. اگر همه چیز خوب پیش برود و مردم بتوانند بر سر کار و به جامعه بازگردند بدون آن که ابتلا در این کشور روند صعودی پیدا کند، حامیان مردد وی احتمالاً به سویش بازمی‌گردند. اما اگر اوضاع بد پیش برود، آن‌ها احتمالاً تنها اعضای ائتلاف سال ۲۰۱۶ ترامپ نیستند که کشتی توفان‌زده وی را به سمت مقصدی امن‌تر ترک می‌کنند.
موسسه «بروکینگز» که یکی از قدیمی‌ترین اتاق فکر‌های آمریکایی مستقر در واشنگتن است در گزارشی به تحلیل وضع موجود پرداخت و نوشت: بعد از حرکتِ در اغلب موارد رو به بالا در ماه مارس، رضایت از عملکرد ترامپ در خصوص بحران کرونا به میزان ابتدای این بحران بازگشته است. رضایت از نحوه عملکرد وی در خصوص اشتغال هم همین روند را طی کرده است.
رئیس‌جمهور آمریکا در نظرسنجی‌های ملی با اختلاف بیش از ۵ درصد رقیب خود، «جو بایدن»، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا را دنبال می‌کند. یک بررسی جدید نشان داد رئیس‌جمهور آمریکا جایگاه خود را بیشتر در ایالت‌های کلیدی (ایالتی که هیچ‌کدام از دو حزب اصلی و نامزدهای آنان پشتیبانی قاطع در آن ندارد) نسبت به ایالت‌های یک‌پارچه دموکرات یا جمهوری‌خواه، از دست داده است؛ بنابراین جای تعجب نیست که جو بایدن در ۵ ایالت از ۶ ایالت محل رقابت اصلی شامل پنسیلوانیا، میشیگان، ویسکانسین، فلوریدا و آریزونا پیشتاز است و در کارولینای شمالی هم پابه‌پای ترامپ پیش می‌رود. به علاوه این که در ایالت‌های اوهایو، آیووا و جورجیا که ترامپ باید با فاصله از رقیبش جلو باشد، رقابت تنگاتنگ است.
در ادامه تحلیل بروکینگز آمده است: همانطور که انتخابات سال ۲۰۱۶ نشان داد، همه این‌ها ممکن است تغییر کنند. سوال این است که آیا رئیس‌جمهور ترامپ طوری میدان را در میان عناصر اصلی ائتلافش از دست خواهد داد که بازپس گرفتن آن برایش دشوار باشد؟
بخش‌هایی از این ائتلاف—پروتستان‌های اوانجلیک سفیدپوست و سفیدپوستانی که تحصیلاتشان به کالج هم نمی‌رسد—پشت وی را هرگز خالی نخواهند کرد. اما شواهد نشان می‌دهد گروه‌های دیگر دچار تردید شده‌اند. به طور مثال ترامپ توانست «هیلاری کلینتون» دموکرات را در سال ۲۰۱۶ با ۷ درصد (۵۲-۴۵) در گروه سنی ۶۵ سال و بالاتر پشت سر بگذارد. در حالی که جدیدترین نظرسنجی ان‌بی‌سی/وال استریت ژورنال نشان داد بایدن با اختلاف ۹ درصد (۵۲-۴۳) در این گروه سنی از ترامپ پیش است. از آن جا که این گروه سنی بیشتر از سایر گروه‌ها در انتخابات مشارکت دارد، تغییر در همین گروه به تنهایی می‌تواند امید ترامپ را در ایالت‌هایی که رقابت در آن‌ها شدید است، به ناامیدی تبدیل کند.
در حالی که ترامپ برای بازگشایی اقتصاد آمریکا فشار می‌آورد، افراد سالخورده که برایشان از بین رفتن کامل بیماری کرونا نسبت به بازگشت به کار در اولویت است، نارضایتی خود را بروز می‌دهند. همانطور که مفسران هم گفته‌اند، این همه‌گیری بین بازنشستگان و کارگران میانسال کم‌سواد که نمی‌توانند دورکاری کنند و زندگیشان به چک حقوقی دوره‌ای وابسته است، اختلاف ایجاد کرده است. ترامپ برای پیروزی باید حمایت هر دو گروه را جلب کند، اما جلب رضایت یک طرف بدون آن که گروه دیگر را خشمگین کند، کار ساده‌ای نیست.
اما دردسر ترامپ به همینجا ختم نمی‌شود. وی با ادامه روندی که اولین بار در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸ نمایان شد، در حال از دست دادن جایگاه خود بین زنان سفیدپوست طبقه کارگر آمریکاست؛ کسانی که در انتخابات سال ۲۰۱۶ با اختلاف ۲۷ امتیاز از وی حمایت کردند.
از آن جا که نظر رای‌دهندگانی که تحصیلات دانشگاهی دارند نسبت به ترامپ از زمان روی کار آمدن وی، بد شده است، او حمایت قاطع طبقه کارگر سفیدپوست را به طور کامل نیاز دارد تا بتواند در انتخابات پیروز شود. رای مردان این طبقه به تنهایی کافی نیست، او به رای همسران و دختران مردان طبقه کارگر برای پیروزی نیازمند است.
گرچه تعیین دقیق علت این که چرا زنان طبقه کارگر در حال کنار گذاشتن دونالد ترامپ هستند، امکانپذیر نیست، اما برخی فرضیه‌ها با شواهد موجود سازگار است. زنان نسبت به مردان به مسائل بهداشت و درمان اهمیت می‌دهند و احتمالاً از این که می‌بینند رئیس‌جمهورشان چندان به این مسائل اهمیت نمی‌دهد، ناامید شده‌اند. احتمالاً زنان بیشتر از مردان معتقد هستند که بازگشایی اقتصاد آمریکا زود است و اظهارات عمومی رئیس‌جمهور در دوران بحران متناقض و حتی مضر بوده است.
بروکینگز در پایان نوشت: این رویه‌های منفی قطعاً قابل تغییر است. هنوز تا انتخابات ۶ ماه زمان هست، زمانی که در تقویم سیاسی قابل توجه است. ترامپ در حال شرط‌بندی ادامه حیات سیاسی خود بر روی پیامد‌های بازگشایی اقتصادی و اجتماعی آمریکاست. اگر همه چیز خوب پیش برود و مردم بتوانند بر سر کار و به جامعه بازگردند بدون آن که ابتلا در این کشور روند صعودی پیدا کند، حامیان مردد وی احتمالاً به سویش بازمی‌گردند. اما اگر اوضاع بد پیش برود، آن‌ها احتمالاً تنها اعضای ائتلاف سال ۲۰۱۶ ترامپ نیستند که کشتی توفان‌زده وی را به سمت مقصدی امن‌تر ترک می‌کنند.
ارسال نظرات