استدلال‌های گمراه‌کننده جمهوری‌خواهان برای بازگشایی اقتصادی آمریکا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، با وجود اینکه کارشناسان بهداشت عمومی درباره زود بودن بازگشایی ایالت‌ها در آمریکا با توجه به گستردگی شیوع کرونا در این کشور هشدار می‌دهند، اغلب ایالت‌ها در هفته جاری در حال بازگشایی نسبی هستند.

روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در گزارشی به بررسی نادرستی ۶ استدلال جمهوری‌خواهان و مقامات دولت آمریکا که برای توجیه بازگشایی زودهنگام اقتصادی و اجتماعی این کشور از آن‌ها استفاده می‌کنند، پرداخت.

طرفداران بازگشایی زودهنگام آمریکا می‌گویند به جای جلوگیری از شیوع «کووید-۱۹» باید اجازه داد مردم یکدیگر را به این ویروس آلوده کنند، تا کل جامعه ایمنی پیدا کند. «ایمنی جمعی» وقتی در جامعه اتفاق می‌افتد که در بدن ۶۰ تا ۸۰ درصد مردم پادتن یک بیماری از طریق واکسن یا بهبود بعد از ابتلا ایجاد شود. تکیه کردن به این روش بدون واکسیناسیون، پیشنهاد خطرناکی است. زیرا مشخص نیست که آیا مردم بعد از ابتلا به کرونا در مقابل آن ایمن می‌شوند یا خیر. حتی اگر کسانی که مبتلا می‌شوند ایمنی پیدا کنند، نرخ ابتلای ۶۰ درصدی به معانی ابتلای حدود ۲۰۰ میلیون آمریکایی است که از بین آن‌ها میلیون‌ها نفر جان خود را از دست خواهند داد.

استدلال دوم طرفداران بازگشایی این است که اغلب افراد به صورت خفیف به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند؛ بنابراین می‌توان سالمندان را در خانه نگه داشت و اجازه داد جوان‌تر‌ها و افراد سالم به مدرسه و بر سر کار برگردند. این نظر از چند جنبه اشتباه است. اول این که سالمندان تنها گروهی نیستند که به این بیماری مبتلا می‌شوند. طبق اعلام مرکز پیشگیری و کنترل بیماری آمریکا، یک نفر از هر ۵ نفری که به بستری شدن در آمریکا نیاز پیدا می‌کنند، بین ۲۰ تا ۴۴ سال دارند. افراد مبتلا در سنین بین ۳۰ تا ۵۰ به دلیل سکته مغزی جان خود را از دست می‌دهند؛ و دیگر این که حتی اگر جوان‌ها به اندازه مسن‌تر‌ها احتمال ابتلایشان شدید نباشد، ممکن است ناقلان خاموش بیماری باشند که ویروس را پخش می‌کنند.

شواهد فزاینده نشان می‌دهد کودکان با علائم خفیف و یا حتی بدون علائم می‌توانند ناقلان این بیماری باشند. در نیویورک ۶۶ درصد بیماران کووید-۱۹ که در بیمارستان بستری شدند، برای جلوگیری از ابتلا در خانه مانده بودند. این یعنی احتمالاً آن‌ها بعد از تماس با فردی که با دیگران در تماس بوده، به ویروس مبتلا شده‌اند.

به گفته طرفداران بازگشایی، مردم آمریکا بر اثر ابتلا به بیماری‌های دیگر بیش از کووید-۱۹ قربانی می‌دهند. در پی شیوع کرونا، مراجعه به اورژانس در آمریکا برای بیماری‌های دیگر غیر از کرونا روندی کاهشی داشته است و مردم از ترس ابتلا به کووید-۱۹ در صورت سر زدن به مراکز درمانی، سعی می‌کنند کمتر مراجعه کنند. سلامت روان هم تحت تاثیر قرنطینه اجتماعی در آمریکا قرار گرفته است.

در صورتی که به دنبال بازگشایی، کروناویروس بدون محدودیت در آمریکا شیوع پیدا کند، بیمارستان‌ها دچار ازدحام بیماران کرونایی می‌شوند و در نتیجه بیمارانی که به دلیل بیماری‌های جدی دیگر نیاز به درمان دارند، از دریافت مراقبت محروم می‌شوند. در حالی که کنترل همه‌گیری، باعث ایجاد اعتماد می‌شود و در نتیجه مردم برای دریافت خدمات درمانی برای بیماری‌هایی غیر از کرونا به مراکز درمانی مراجعه خواهند کرد. علاوه بر آن باید سلامت روان در اولویت قرار بگیرد، نه تنها برای کسانی که به دلیل قرنطینه دچار اختلال شده‌اند بلکه برای درمان کسانی که به دلیل از دست دادن عزیزانشان اندوهگین هستند.

طرفداران بازگشایی اقتصادی زودهنگام آمریکا می‌گویند فدا شدن در راه داشتن اقتصادی کارآمد ارزشمند است. در حالی که این انتخاب درست نیست، زیرا راه‌هایی هست که بتوان به صورت امن‌تر این اقدام صورت بگیرد و همچنین برای جذب مصرف‌کننده باید اطمینان آن‌ها را بار دیگر درباره امن بودن اجتماع به لحاظ بهداشت عمومی جلب کرد.

مشکل دیگر این استلال آن است که کسانی که آن را مطرح می‌کنند افراد دیگری را که خود این فدا شدن را انتخاب نکرده‌اند، به این ناامنی وارد می‌کنند. به طور مثال تاکنون کووید-۱۹ رنگین‌پوستان را که احتمالاً اغلب از کارگران مشاغل ضروری بوده‌اند و همچنین کسانی را که بیماری مزمن زمینه‌ای داشته‌اند، به صورت نابرابر تحت تاثیر قرار داده است و این افراد در آینده هم بیشتر متاثر خواهند شد.

اقلیت‌ها و طبقه کارگر آمریکا که در صورت بازگشایی دیگر نمی‌توانند در خانه پناه بگیرند ناچارند مخاطرات ابتلا، بیماری و مرگ را به جان بخرند. انتخاب سلامتی و رفاه برای این افراد که جزو طبقه ممتاز جامعه نیستند، معنا نخواهد داشت.

استدلال دیگر این است که بیش از یک ماه از قرنطینه و اعمال مقررات فاصله‌گذاری اجتماعی گذشته، اما موارد ابتلا همچنان روندی افزایشی دارد بنابراین این مقررات کارایی ندارند. در جواب باید گفت در جا‌هایی که این مقررات زودهنگام و به طور مرتب اجرا شدند، موثر بوده‌اند. دو ایالت کالیفرنیا و واشنگتن که زود متوجه شیوع شدند، از خیزش جلوگیری کردند. نیویورک هم توانسته منحنی ابتلا را صاف کند و تعداد موارد ابتلا در این کانون بیماری در حال کاهش است.

همچنین باید گفت موارد ابتلا در آمریکا مانند سایر کشور‌ها کاهشی نبوده، زیرا در آمریکا مانند برخی کشور‌های آسیایی و اروپایی مقررات سفت و سخت اجرا نشد. در ایده‌آل‌ترین حالت، ایالات متحده رویکردی جزئی در این خصوص داشته است. در برخی از ایالت‌ها هرگز دستور ماندن در خانه صادر نشد.

مقررات فاصله‌گذاری اجتماعی با این هدف اجرایی شد که برای آماده شدن بیمارستان‌ها زمان بخرد و توانایی آزمایش، ردیابی و قرنطینه افراد بیشتر شود. اکنون بیمارستان‌ها از دو ماه پیش آمادگی بهتری دارند، اما کشور همچنان از کمبود منابع لازم برای آزمایش به صورت انبوه و ردیابی و قرنطینه افراد به میزانی که بتوان بیماری را مهار کرد، رنج می‌برد. موفقیت نیوزیلند و کشور‌های دیگر به این دلیل بوده که توانستند محدودیت‌های اجتماعی را با تدابیر بهداشت عمومی هم‌زمان به کار بگیرند.
‌

یکی دیگر از استدلال‌های نادرست طرفداران بازگشایی آمریکا این است که نمی‌توان کشور را تا زمان ساخت واکسن که ممکن است چند سال زمان ببرد، در حالت قرنطینه نگه داشت. این در حالی است که کسی نمی‌گوید دستورات ماندن در خانه را باید تا سال‌ها تمدید کرد. باید توجه داشت که تاکنون حتی معیار‌های مطرح شده لازم از سوی کارگروه ویژه کروناویروس کاخ سفید، برآورده نشده است؛ بنابراین برداشتن زودهنگام محدودیت‌ها می‌تواند همانطور که قابل پیش‌بینی است نتایج بسیار ناخوشایندی به بار بیاورد.

بازگشایی خلافِ توصیه‌های بهداشت عمومی، تصمیم خطرناکی است که پیامد آن قربانی شدن انسان‌هایی خواهد بود که می‌توان مانع از مرگشان شد. پس بهتر است طرفداران بازگشایی از مطرح کردن این استدلال‌های گمراه‌کننده دست بکشند.