به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی «الزامات و راهکار‌های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران» پرداخت.
دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ این مرکز در گزارشی با عنوان «الزامات و راهکار‌های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران» آورده است: سینما به عنوان پدیداری قدرتمند و پیچیده در کشور‌های مختلف همواره با سیاست و مسئله قدرت درگیر بوده و در هر جای جهان سرنوشتی پیدا کرده است. پیچیدگی‌های ذاتی زبان سینما از یک سو و دشواری صحنه سیاست باعث شده است این دو به سادگی با یکدیگر همساز نشوند. رابطه سینما و سیاست در ایران نیز همچون بسیاری از کشور‌های جهان به عنوان مسئله‌ای مهم و استراتژیک مطرح است. با وجود مطالبه‌ای که همواره از سینمای ایران برای تولید فیلم سیاسی در جهت رویکرد‌های جمهوری اسلامی ایران وجود داشته است و همچنین وابستگی این سینما به بودجه‌های حاکمیتی، سینمای ایران در اندک مواردی موفق به ورود پیروزمندانه به حوزه سیاست شده است.
در این گزارش با بررسی وضعیت سینمای سیاسی در جهان و مرور تاریخی آن، ملاحظات اساسی در زمینه شکل‌گیری سینمای سیاسی و استراتژیک در ایران مطرح شده اند. همچنین پیشنهاد‌هایی در این زمینه ارائه شده است که توسط سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری در حوزه هدفگذاری، برنامه ریزی و اجرا قابل پیگیری هستند.
مطابق این گزارش، فقدان ساختار پایدار تولید فیلم در سینمای ایران باعث شده است تا کمّیت و کیفیت تولید فیلم در سینمای ایران تضعیف شود. از آنجا که ازسوی سینماگران، دولت و نهاد‌های حاکمیتی نگاه اقتصادی صحیحی به سینما وجود ندارد، حاکمیت و سینما در ایران رابطه درست و صادقانه‌ای با یکدیگر ندارند. به همین خاطر سینمای ایران اگرچه همچنان وابسته به بودجه و امکانات و تسهیلات دولتی است، درنهایت خود را متعهد به چیزی نمی‌داند، بلکه سانسور را مهم‌ترین معضل خود تلقی می‌کند. به همین دلیل سینمای سیاسی در ایران شکل پایدار، به معنای سینمایی سنت‌مند و نهادینه که همچون سینمای دفاع مقدس جایگاه خود را تثبیت کرده باشد، نیافته است. درنتیجه، تولیداتی که ازسوی نهاد‌های حاکمیتی حمایت شده و به صورت مقطعی تولید می‌شوند نیز در زمینه ایجاد مشروعیت برای نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل کشور ناتوان بوده و اغلب از راهیابی به بازار‌های منطقه‌ای و جهانی نیز باز می‌مانند.
در بخش پیشنهاد‌های گزارش به موارد ساختاری بلند مدت و میان مدت برای بهبود وضعیت سینمای سیاسی در ایران اشاره شده است: «تأسیس بازار سینمایی قدرتمند در ایران» به عنوان راهبردی ساختاری و بلندمدت، «برنامه ریزی برای تولید مشترک»، «اعطای تسهیلات به فیلم‌های با اکران بین المللی» و «حمایت از نهادمندی کنفرانس افق نو» نیز به عنوان راهبرد‌های میان مدت در جهت تقویت سینمای سیاسی ایران ارائه شده اند.
دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ این مرکز در گزارشی با عنوان «الزامات و راهکار‌های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران» آورده است: سینما به عنوان پدیداری قدرتمند و پیچیده در کشور‌های مختلف همواره با سیاست و مسئله قدرت درگیر بوده و در هر جای جهان سرنوشتی پیدا کرده است. پیچیدگی‌های ذاتی زبان سینما از یک سو و دشواری صحنه سیاست باعث شده است این دو به سادگی با یکدیگر همساز نشوند. رابطه سینما و سیاست در ایران نیز همچون بسیاری از کشور‌های جهان به عنوان مسئله‌ای مهم و استراتژیک مطرح است. با وجود مطالبه‌ای که همواره از سینمای ایران برای تولید فیلم سیاسی در جهت رویکرد‌های جمهوری اسلامی ایران وجود داشته است و همچنین وابستگی این سینما به بودجه‌های حاکمیتی، سینمای ایران در اندک مواردی موفق به ورود پیروزمندانه به حوزه سیاست شده است.
در این گزارش با بررسی وضعیت سینمای سیاسی در جهان و مرور تاریخی آن، ملاحظات اساسی در زمینه شکل‌گیری سینمای سیاسی و استراتژیک در ایران مطرح شده اند. همچنین پیشنهاد‌هایی در این زمینه ارائه شده است که توسط سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری در حوزه هدفگذاری، برنامه ریزی و اجرا قابل پیگیری هستند.
مطابق این گزارش، فقدان ساختار پایدار تولید فیلم در سینمای ایران باعث شده است تا کمّیت و کیفیت تولید فیلم در سینمای ایران تضعیف شود. از آنجا که ازسوی سینماگران، دولت و نهاد‌های حاکمیتی نگاه اقتصادی صحیحی به سینما وجود ندارد، حاکمیت و سینما در ایران رابطه درست و صادقانه‌ای با یکدیگر ندارند. به همین خاطر سینمای ایران اگرچه همچنان وابسته به بودجه و امکانات و تسهیلات دولتی است، درنهایت خود را متعهد به چیزی نمی‌داند، بلکه سانسور را مهم‌ترین معضل خود تلقی می‌کند. به همین دلیل سینمای سیاسی در ایران شکل پایدار، به معنای سینمایی سنت‌مند و نهادینه که همچون سینمای دفاع مقدس جایگاه خود را تثبیت کرده باشد، نیافته است. درنتیجه، تولیداتی که ازسوی نهاد‌های حاکمیتی حمایت شده و به صورت مقطعی تولید می‌شوند نیز در زمینه ایجاد مشروعیت برای نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل کشور ناتوان بوده و اغلب از راهیابی به بازار‌های منطقه‌ای و جهانی نیز باز می‌مانند.
در بخش پیشنهاد‌های گزارش به موارد ساختاری بلند مدت و میان مدت برای بهبود وضعیت سینمای سیاسی در ایران اشاره شده است: «تأسیس بازار سینمایی قدرتمند در ایران» به عنوان راهبردی ساختاری و بلندمدت، «برنامه ریزی برای تولید مشترک»، «اعطای تسهیلات به فیلم‌های با اکران بین المللی» و «حمایت از نهادمندی کنفرانس افق نو» نیز به عنوان راهبرد‌های میان مدت در جهت تقویت سینمای سیاسی ایران ارائه شده اند.
ارسال نظرات