به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه سازندگی قلم از قول فرزانه ترکان عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران نوشت: «روی کارآمدن مجلس جدید به نوعی ناشی از موج سواری افرادی است که با رویکرد‌های پوپولیستی وارد رقابت‌های انتخاباتی شدند. به طور طبیعی پوپولیسم بر موجی از شعار‌های بی‌محتوا تو خالی و غیرقابل اجرا سوار است و می‌تواند احساسات مردمی را تحریک کند. این نگرانی و تشبیه بین مجلس یازدهم و مجلس هفتم چندان بی‌جا نیست چرا که همین افراد می‌توانند زمینه‌ساز روی کارآمدن پدیده نو ظهور و عجیبی در ۱۴۰۰ باشند. همانند آنچه در سال ۸۴ رخ داد و زمینه‌ساز ورود آقای احمدی‌نژاد به عرصه سیاست کشور شد؛ هزینه‌ای بزرگ که بعد از ورود ایشان و جریان فکری‌شان داده شد برای کشور بسیار سنگین بود.
در مجموع باید گفت که موضوع رشد پوپولیسم یکی از خطرات اصلی انتخابات اسفند ماه مجلس بود و این خطر برای انتخابات آتی حتی بزرگتر نیز شده است؛ بنابراین شرایط ویژه‌ای که در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی کشور وجود دارد، امکان ظهور و بروز پوپولیست‌ها در انتخابات وجود دارد. این مسئله جای بسی نگرانی است چرا که با وقوع چنین شرایطی مشکلات اجتماعی ما چندین هزار برابر می‌شود.
جامعه و نظام از تجربه سال ۸۴ ضربه خورده است و باید امروز پیشگیری لازم قبل از بروز و ظهور این جریان‌ها و چهره‌ها انجام شود. به نظر می‌رسد تا زمانی که مسئولان در مسائل مختلف در حوزه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی به یک اشتراک نظر نرسند، مشکلات ادامه داشته باشد؛ لذا باید از طریقی همگرایی میان قوا، جناح‌های سیاسی و مردم از گردنه مشکلات عبور کنیم. در حال حاضر افراد میانه‌رو چه از جناح اصلاح‌طلب و چه از جناح اصول‌گرا هدف‌شان این است که جامعه را به وحدت برسانند چرا که مباحث تحریم‌ها و خطرات خارجی مسائل بسیار بزرگی است که مقابله با آن‌ها نیازمند یک عزم فراجناحی است.»
درباره این تحلیل روزنامه حزب اشرافی کارگزاران اولا باید پرسید ائتلاف مدعی اعتدال و اصلاحات و حاکم بر دولت و مجلس چه کارنامه ضعیفی به جای گذاشته که نگران تکرار اتفاق سال ۸۴ (شکست ائتلاف اشرافی از مردم) است؟ در آن سال هم عملکرد افتضاح دولت‌های سازندگی و اصلاحات باعث انزجار مردم شده بود.
ثانیا آیا پوپولیست‌تر (عوام فریب‌تر) از همین مدعیان اعتدال و اصلاحات وجود دارد؟! کافی است بر وعده‌های دهان‌پرکن این طیف در انتخابات ۹۲ و ۹۴ و ۹۶ رجوع کنیم که چگونه ادعا می‌کردند اقتصاد رونق می‌دهند، مردم را به واسطه تولید درآمد سرشار، از یارانه بی‌نیاز می‌سازند، اشتغال ایجاد می‌کنند، به مشکلات جوانان می‌رسند، ارزش و قدرت خرید پول ملی را در مقابل ارز خارجی بالا می‌برند و...
این طیف ادعا می‌کرد به واسطه توافق با دشمن و امتیاز دادن به او، هم بر اقتصاد رونق خواهد داد و هم چرخ سانتریفیوژ‌ها خواهد چرخید. در عین حال هیچ راهکار اقتصادی درون‌زا. نشان می‌داد و شرط رونق اقتصاد را بستن با طرف‌های آمریکایی معرفی می‌کرد. آیا چنین رویکردی، علمی و فنی و کارشناسی بود یا پوپولیستی و مردم فریبانه؟!
همچنین درباره زد و بند برخی جناح‌های سیاسی که در پایان تحلیل روزنامه کارگزاران است، باید اشاره کرد که مردم از این زد و بند‌ها و ائتلاف‌ها، نه در سال ۷۶ (ائتلاف چپ و کارگزاران) و ۸۰ خبری دیدند و نه در سال ۹۲ و ۹۶.
منبع: کیهان
ارسال نظرات