آيا مسئولین در تامين ارز يك راديو هم ناتوانند؟

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو: زمانی صبحت از پرتاب ماهواره می‌شد و این امید مطرح بود که ایران می‌تواند به فضا راه یابد و صد‌ها مزیت علمی و اقتصادی و البته ارتباطی برای آن بیان می‌کردند. اکنون به علت بدهی ارزی، انتقال امواج اف ام رادیو دری جمهوری اسلامی هم مانند سیگنال‌های ماهواره‌ای تلویزیون‌های الکوثر و سحر اردو متوقف شده است.
این روند شوم که با قطع انعکاس شبکه الکوثر برای همسایگان عرب در غرب و جنوب ایران شروع شد اکنون به صدای رسای جمهوری اسلامی برای مرز‌های شرقی منطقه ژئوکالچر ایران نیز تسری یافته و می‌رود تا صدا و تصویر کشور ما از سایر مناطق نیز محو شود، اما چنین روندی چه بر سر امنیت ملی ما خواهد آورد؟
همه می‌دانیم که عراق و افغانستان در ابعاد سیاسی، امنیتی و فرهنگی از اهمیت راهبردی برای ایران برخوردار هستند. در سراسر تاریخ، این دو کشور همواره یا کانون کمک و همیاری با ایران بوده اند یا در صورت دست اندازی دشمنان به این دو کشور، محلی برای تولید ناامنی و بحران ضد ایران تبدیل شده اند. از این منظر رادیو و تلویزیون‌های برون مرزی که نقش همراه سازی مردم آن دو منطقه را داشته و دارند تاثیری اساسی در تامین امنیت و افزایش قدرت راهبردی ایران در آن سوی مرزهایش بر عهده گرفته اند.
به تاریخ نگاه کنیم؛ مغول و تاتار ابتدا از افغانستان وارد ایران شدند همچنین روم و اسکندر مقدونی نیز اول عراق آنگاه ایران را اشغال کردند. درنتیجه این دو کشور همسایه از منظر امنیت ملی خط اول دفاعی کشور به حساب می‌آیند.
همانگونه که در بخش صادرات و تامین ارز نیز دقیقا بیشتر صادرات غیر نفتی ما را خریداری می‌کنند. در مسائل فرهنگی نیز دو کشور فوق بیشترین قرابت و هم نوایی زبانی ویا مذهبی را با ایرانیان دارند بنابراین داشتن رسانه‌هایی که بتوانند نقش آگاهی بخش ایفا کند هم الزامی راهبردی هم ضرورتی امنیت محور محسوب می‌شود.

 

 

دقیقا دشمنانی که امنیت ملی ما را نشانه رفتنه اند تلاش می‌کنند فعالیت‌های خود را در این دو کشور متمرکز کنند چرا که از این حقایق کاملا آگاهی دارند.
امریکا و اسرائیل می‌خواهند باز هم صدام، طالبان و داعش در شرق و غرب ایران به بار نشینند و امنیت ملی ما را تهدید کنند. امواج تروریسم یا مواد مخدر که با هدف نابودی ایران تولید می‌شد دقیقا توسط امریکا و انگلیس از دو کشور مظلوم و همسایه یعنی عراق و افغانستان به سمت ایران روانه می‌شد. اکنون‌ی رود که این دو کشور در برابر امواج رسانه‌های ضد ایرانی کاملا بی دفاع شوند.
فعالیت مستمر رادیو و تلویزیون‌های برون مرزی که راه ارتباطی با کشور‌های همسایه محسوب می‌شوند نه یک مزیت بلکه نیازی اصولا راهبردی است که فقدان آن موجب انبوه آسیب‌ها در سالیان آینده خواهد شد.
هدف دشمن که خودی‌ها تامین کردند
انبوه رسانه‌های آمریکایی، ترکیه ای، انگلیسی، و حتی سعودی بود این آرزو را داشتند که روزی میدان را بی رقیب ببینند چرا که در تولید محتوا و مفاهیم یارای مقابله با بخش برون مرزی ایران را نداشتند اکنون به رویای خود در قطع صدا و تصویر از ایران رسیده اند آن هم با بی توجهی مسئولین تخصیص و تزریق بودجه ارزی و انباشت بدهی ارزی.
به راستی برای کشوری مانند ایران که هزینه‌های سنگین ارزی در سایر بخش‌ها را تامین می‌کند، پرداخت هزینه رله یک رادیو آن هم برای نزدیک‌ترین کشور همسایه هرگز اقدام دشواری نیست پس چرا به عمد برخی از داخل تلاش می‌کنند تا دارایی‌های فرهنگی ایران را که در طول چهل سال زحمت به دست آمده نابود سازند؟

 

رادیو دری حتی در شرایط سخت دفاع مقدس در برابر تهاجم صدام، یعنی سال‌های دهه ۱۳۶۰ نیز به فعالیت خود ادامه می‌داد، اما اکنون که فارسی زبانان غیر ایرانی در زیر شدیدترین تهاجم‌های رسانه‌ای از سوی فرهنگ‌های بیگانه اند باید شاهد قطع ارتباطات رسانه‌ای ایران باشیم. تنها و تنها به دلیل چند هزار دلار بدهی ارزی دولت.
این درحالیست که کشور‌های غربی و حتی سعودی و ترکیه که هیچ عُلقه فرهنگی و تاریخی با افغانستان و تاجیکستان نداشته اند انبوه شبکه‌های رادیو و تلویزیونی را برای تاثیرگذاری در آن کشور به میدان آورده اند و از تامین مالی سنگین آن‌ها فروگذار نمی‌کنند.
بعید است که کسی نداند فعالیت رسانه‌ای در کشور‌های همسایه به اندازه درون کشورمان مهم است. اگر بخواهیم از مرز‌های خود دفاع کنیم یا تجارت مرز با کشور‌های همسایه را حفظ کنیم باید در متقاعد کردن مردم کشور‌های همسایه نیز سعی وافر به خرج دهیم.
داشتن ماهواره اختصاصی که هم حق، هم نیاز صدا و سیماست بماند، رادیو‌های برون مرزی بیش از یک قرن است که در کشور‌های مختلف فعالیت دارند اکنون چگونه می‌توان پذیرفت نهاد‌های مربوطه حاضر نیستند حتی یک دلار برای رله و انتقال امواج یک رادیوی برون مرزی پرداخت کنند؟
در جنگ‌های هیبریدی نه فقط ارتش بلکه رسانه‌های از اهمیتی به مراتب بیشتر از سلاح مورد توجه واقع شده اند و در چنین شرایطی با سهل انگاری برخی از دوستان مسئول جنگ بُرده را خواهیم باخت، اما چرا؟