با تلاش محققان دنیا تزریق شبکیه نانویی به موشهای کور، بینایی را در آنها بازیابی کرد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، گروهی از دانشمندان بینالمللی یک کار تاثیرگذار، راهی برای بازیابی دید در کسانیکه از بیماریهای شبکیه رنج میبرند، نشان دادند تزریق از نانوذرات برای ساخت یک شبکیه مصنوعی کارآمد، دید موشهای کور را بازیابی میکند.
از دست دادن بینایی ناشی از کهولت سن آنقدر رایج است که معمولا آن را یک پیشامد غیرقابل اجتناب بالا رفتن سن در نظر میگیرند. با این حال، تعدادی از پروژههای تحقیقاتی تازه به دنبال راههایی برای جلوگیری، یا حداقل کاهش این فرآیندهای به ظاهر اجتناب ناپذیر هستند.
بخش زیاد از بین رفتن دید با افزایش سن به تخریب شبکیه مربوط است، پس بسیاری از محققان برای توسعه انواع مختلف شبکیهها با استفاده از الکترودها و سنسورها کار کردهاند تا عملکرد شبکیه را بازگردانند. با این حال، راه حلهای پروتزی ایدهآل نیستند، زیرا به سیم، دوربین و جراحی نیازمندند.
گزینه دیگر برای بازگرداندن عملکرد شبکیه استفاده از نانوذرات اختصاصی مهندسی شده به عنوان لولههای حساس به نورون شبکیه است. در یک مطالعه تازه منتشر شده، محققان نشان دادند که چگونه نانوذرات پلیمری مزدوج میتوانند به طور بالقوه در سراسر فضای زیرشبکیه گسترش یافته و بینایی از دست رفته را بازیابی کنند.
محققان برای آزمایش اثر و امنیت این نانوذرات، به الگوهای جانوری بیماری ورم رنگیزهای شبکیه (یک وضعیت ژنتیکی که باعث از دست رفتن تدریجی بینایی میشود) نگاهی انداختند. محققان تنها پس از یک تزریق آزمایشی با نانوذرات، شاهد فعالیت قشر بینایی و بازگشت بینایی به سطوح مشابه با حیوانات سالم بودند.
متیا برامینی، یکی از محققان این پروژه گفت: «در مدلی که مورد مطالعه قرار دادیم؛ نانوذرات، فعالسازی وابسته به نور سلولهای عصبی داخلی دست نخورده شبکیه را تحریک میکنند و پاسخهای بصری را بدون التهاب شبکیه بهبود میبخشند. با توجه به اینکه آنها نیازمند یک تزریق واحد هستند و با توجه به پتانسیل بالای فضایی، نانوذرات یک راه جدید در پروتز شبکیه با کاربردهای بالقوه نه تنها در مورد بیماری ورم رنگیزهای شبکیه بلکه در تخریب ماکولای وابسته به سن نیز در اختیار افراد قرار میدهد.»
برامینی خاطر نشان کرد، نحوه پراکندگی نانوذرات در سراسر شبکیه، نشان میدهد که این فناوری میتواند زمینه دید وسیعی را بازگرداند. این سطح از وضوح فضایی باید به میزان قابل توجهی بیشتر از هر عمل کاشت دیگری باشد. بعلاوه، یک فرایند جراحی ساده و غیرتهاجمی از سایر فناوریهای شبکیه مصنوعی آسانتر است.
هنوز مشخص نیست این فناوری چه زمانی برای انسان قابل آزمایش است، اما نشانههای آزمایشهای روی حیوانات امیدبخش هستند. در این مرحله؛ نانوذرات نشان دادند که برای بازیابی تمام نشانههای بینایی حداقل برای ۸ ماه موثر و امن هستند.
برامینی میگوید: «این عمل جراحی ساده با نگاهی به کاشت پروتز شبکیه و پوشش گستردهای از شبکیه که بطور بالقوه تمام زمینههای دید را بازیابی میکند، یک راه کاملا جدید برای کاربرد بالینی نانوذرات پلیمری در موارد کوریهای وابسته به از بین رفتن شبکیه است.»