به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، ورود «الیوت آبرامز»، کارشناس خبره مسائل خاورمیانه و چهره‌ای صهیونیستی به کاخ سفید بیش از همه لابی صهیونیستی و صاحبان اندیشکده «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» را خوشحال می‌کند؛ گروهی که تلاش می‌کند تحریم‌های ایران را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تشدید کند.
یکی از مهم‌ترین اخباری که در خصوص بخش ایران کاخ سفید به گوش می‌رسید، استعفای «برایان هوک»، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران و اعلام انتصاب «الیوت آبرامز» به جای وی است. حال باید دید اتاق تصمیم گیری‌های کاخ سفید در «آبرامز» ۷۲ ساله که نماینده ویژه این کشور در امور ونزوئلاست و قرار است همچنان با حفظ سمت نماینده ویژه امور ایران نیز بشود چه دیده است که وی را عهده دار این سمت حساس کرده است؟
کارشناس کهنه کار خاورمیانه و چهره برجسته اندیشکده CFR
این دیپلمات کهنه کار جمهوریخواه که نزد سیاستمداران ایرانی عمدتا به دلیل رسوایی پرونده «ایران-کنترا» یا ماجرای «مک فارلین» یا «ایران-گیت» در دوران ریاست جمهوری «رونالد ریگان» شهرت دارد، کارشناس برجسته مطالعات خاورمیانه در اندیشکده «شورای روابط خارجی» موسوم به CFR است و صاحب صفحه ویژه‌ای با نام «نقاط فشار» (Pressure Points) است که تحلیل‌ها و نوشتار‌هایی درباره خاورمیانه، سیاست خارجی آمریکا، حقوق بشر و به خصوص ایران در آن منتشر می‌کند.
او همچنین در تیم «جرج دبلیو بوش»، به عنوان قائم مقام دستیار رییس جمهور و قائم مقام مشاور امنیت ملی حضور داشت و بر سیاست خاورمیانه‌ای کاخ سفید نظارت می‌کرد. وی دانش آموخته دانشگاه هاروارد، دانشکده اقتصاد لندن و دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد است و هیات علمی دانشگاه «جرج تاون» نیز بوده است؛ مراکزی که بسیاری از نظریه پردازان و سیاستمداران بزرگ آمریکا در خصوص خاورمیانه و جهان را در خود پرورش داده اند و شاهد حضور و تدریس آن‌ها بوده است. آبرامز نیز یکی از این افراد است و در زمینه سیاست بین الملل از صاحب نظران بنام محسوب می‌شود.
حامی سرسخت رژیم اسراییل، معمار جنگ عراق و مخالف سرسخت برجام
مشهور است که جانشین «هوک» روابط بسیار نزدیکی با لابی‌های رژیم صهیونیستی دارد و به همین دلیل است که وی در «شورای یابود هولوکاست آمریکا» U.S. Holocaust Memorial Council عضویت دارد. وی که در خانواده‌ای یهودی متولد شده است، یک «نومحافظه کار» و از معماران اساسی جنگ عراق بود و در سال ۱۹۹۸ نامه‌ای به «بیل کلینتون» رییس جمهوری وقت آمریکا نوشت و از او خواست تا صدام را سرنگون کند و با تاکید بر رویکرد جنگ‌طلبانه خود از اقدامات برای سرنگونی «معمر قذافی» دیکتاتور پیشین لیبی نیز حمایت کرد.
او از حامیان بسیاری جدی و اساسی رژیم صهیونیستی است. وی در دوران حضور خود در تیم جرج بوش پسر به شدت تلاش زیاد کرد تا از مذاکرات صلح خاورمیانه جلوگیری کند و بار‌ها از فشار واشنگتن بر تل آویو جلوگیری کرد تا این رژیم بتواند به شهرک‌سازی‌ها در اراضی اشغالی ادامه دهد. او از مخالفان برجام است و تقلای فراوانی کرد تا مانع از انجام مذاکرات و شکل گیری این توافق شود.
آبرامز و کارنامه‌ای سیاه در آمریکای لاتین
آبرامز چند روز پیش در جلسه استماعی در سنای آمریکا بیان کرد که همچنان با جدیت مشغول کار روی برنامه‌ای است که براندازی رییس جمهوری ونزوئلا مربوط می‌شود. او به طور کلی در سیاست خارجی ایالات متحده در آمریکای لاتین سابقه تیره و تاری دارد. در دهه ۱۹۸۰ از سرکوب خونین بومیان «مایا» به دست ژنرال «افراین ریوس مونت» حمایت کرد؛ این اقدام به اندازه‌ای خونین بود که سازمان ملل در پرونده‌های خود از آن با عنوان «نسل کشی» نام برده است. در سال ۱۹۹۱ نیز او کشتار ۵۰۰ غیرنظامی دیگر را به دست ارتش آمریکا در «السالوادر» رقم زد که تعداد زیادی کودک نیز در بین آن‌ها بودند.
اکنون که تا زمان را گیری شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره قطعنامه جدید آمریکا علیه کشورمان و همچنین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا زمان چندانی باقی نمانده است، خروج «هوک» و آمدن «آبرامز» که چهره‌ای کاملا متمایل به لابی‌های صهیونیست با سابقه‌ای بسیار جنگ طلبانه است، می‌تواند معنادار باشد. البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که در هر حال سیاست «فشار حداکثری» در قبال ایران ادامه خواهد یافت؛ چه دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری برنده باشد و چه رقیب دموکرات وی وارد کاخ سفید شود چرا که سیاست خارجی آمریکا در قبال منطقه استراتژیک خاورمیانه و به خصوص جمهوری اسلامی ایران از یک اصل اساسی «استراتژِی کلان یکسان» و «تاکتیک متفاوت» پیروی کرده است. این امر نیز در خصوص روسای جمهوری دمکرات و جمهوریخواه همواره صدق کرده است.
در واقع، ورود «آبرامز» به عنوان یک کارشناس خبره خاورمیانه و چهره‌ای مسلط به سیاست بین الملل به میز ایران در کاخ سفید در این برهه حساس، احتمالا بیش از همه لابی‌های صهیونیست و صاحبان اندیشکده «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» را خوشحال می‌کند. اندیشکده‌ای که موسسه رسمی «آیپک»؛ (کمیته امور عمومی آمریکا و اسراییل)، «بزرگ‌ترین لابی صهیونیست‌ها در آمریکاست و حامی اصلی مالی آن، «شلدون ادلسون» مشهور به «سلطان کازینو» است که حامی اصلی مالی ترامپ در انتخابات سال ۲۰۱۶ بود که به نفرت از ایران شهرت دارد. این اندیشکده در سال ۲۰۱۲، جایزه بهترین پژوهشگر دولتمرد را به «ابرامز» اعطا کرد.
یکی از مهم‌ترین اخباری که در خصوص بخش ایران کاخ سفید به گوش می‌رسید، استعفای «برایان هوک»، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران و اعلام انتصاب «الیوت آبرامز» به جای وی است. حال باید دید اتاق تصمیم گیری‌های کاخ سفید در «آبرامز» ۷۲ ساله که نماینده ویژه این کشور در امور ونزوئلاست و قرار است همچنان با حفظ سمت نماینده ویژه امور ایران نیز بشود چه دیده است که وی را عهده دار این سمت حساس کرده است؟
کارشناس کهنه کار خاورمیانه و چهره برجسته اندیشکده CFR
این دیپلمات کهنه کار جمهوریخواه که نزد سیاستمداران ایرانی عمدتا به دلیل رسوایی پرونده «ایران-کنترا» یا ماجرای «مک فارلین» یا «ایران-گیت» در دوران ریاست جمهوری «رونالد ریگان» شهرت دارد، کارشناس برجسته مطالعات خاورمیانه در اندیشکده «شورای روابط خارجی» موسوم به CFR است و صاحب صفحه ویژه‌ای با نام «نقاط فشار» (Pressure Points) است که تحلیل‌ها و نوشتار‌هایی درباره خاورمیانه، سیاست خارجی آمریکا، حقوق بشر و به خصوص ایران در آن منتشر می‌کند.
او همچنین در تیم «جرج دبلیو بوش»، به عنوان قائم مقام دستیار رییس جمهور و قائم مقام مشاور امنیت ملی حضور داشت و بر سیاست خاورمیانه‌ای کاخ سفید نظارت می‌کرد. وی دانش آموخته دانشگاه هاروارد، دانشکده اقتصاد لندن و دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد است و هیات علمی دانشگاه «جرج تاون» نیز بوده است؛ مراکزی که بسیاری از نظریه پردازان و سیاستمداران بزرگ آمریکا در خصوص خاورمیانه و جهان را در خود پرورش داده اند و شاهد حضور و تدریس آن‌ها بوده است. آبرامز نیز یکی از این افراد است و در زمینه سیاست بین الملل از صاحب نظران بنام محسوب می‌شود.
حامی سرسخت رژیم اسراییل، معمار جنگ عراق و مخالف سرسخت برجام
مشهور است که جانشین «هوک» روابط بسیار نزدیکی با لابی‌های رژیم صهیونیستی دارد و به همین دلیل است که وی در «شورای یابود هولوکاست آمریکا» U.S. Holocaust Memorial Council عضویت دارد. وی که در خانواده‌ای یهودی متولد شده است، یک «نومحافظه کار» و از معماران اساسی جنگ عراق بود و در سال ۱۹۹۸ نامه‌ای به «بیل کلینتون» رییس جمهوری وقت آمریکا نوشت و از او خواست تا صدام را سرنگون کند و با تاکید بر رویکرد جنگ‌طلبانه خود از اقدامات برای سرنگونی «معمر قذافی» دیکتاتور پیشین لیبی نیز حمایت کرد.
او از حامیان بسیاری جدی و اساسی رژیم صهیونیستی است. وی در دوران حضور خود در تیم جرج بوش پسر به شدت تلاش زیاد کرد تا از مذاکرات صلح خاورمیانه جلوگیری کند و بار‌ها از فشار واشنگتن بر تل آویو جلوگیری کرد تا این رژیم بتواند به شهرک‌سازی‌ها در اراضی اشغالی ادامه دهد. او از مخالفان برجام است و تقلای فراوانی کرد تا مانع از انجام مذاکرات و شکل گیری این توافق شود.
آبرامز و کارنامه‌ای سیاه در آمریکای لاتین
آبرامز چند روز پیش در جلسه استماعی در سنای آمریکا بیان کرد که همچنان با جدیت مشغول کار روی برنامه‌ای است که براندازی رییس جمهوری ونزوئلا مربوط می‌شود. او به طور کلی در سیاست خارجی ایالات متحده در آمریکای لاتین سابقه تیره و تاری دارد. در دهه ۱۹۸۰ از سرکوب خونین بومیان «مایا» به دست ژنرال «افراین ریوس مونت» حمایت کرد؛ این اقدام به اندازه‌ای خونین بود که سازمان ملل در پرونده‌های خود از آن با عنوان «نسل کشی» نام برده است. در سال ۱۹۹۱ نیز او کشتار ۵۰۰ غیرنظامی دیگر را به دست ارتش آمریکا در «السالوادر» رقم زد که تعداد زیادی کودک نیز در بین آن‌ها بودند.
اکنون که تا زمان را گیری شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره قطعنامه جدید آمریکا علیه کشورمان و همچنین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا زمان چندانی باقی نمانده است، خروج «هوک» و آمدن «آبرامز» که چهره‌ای کاملا متمایل به لابی‌های صهیونیست با سابقه‌ای بسیار جنگ طلبانه است، می‌تواند معنادار باشد. البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که در هر حال سیاست «فشار حداکثری» در قبال ایران ادامه خواهد یافت؛ چه دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری برنده باشد و چه رقیب دموکرات وی وارد کاخ سفید شود چرا که سیاست خارجی آمریکا در قبال منطقه استراتژیک خاورمیانه و به خصوص جمهوری اسلامی ایران از یک اصل اساسی «استراتژِی کلان یکسان» و «تاکتیک متفاوت» پیروی کرده است. این امر نیز در خصوص روسای جمهوری دمکرات و جمهوریخواه همواره صدق کرده است.
در واقع، ورود «آبرامز» به عنوان یک کارشناس خبره خاورمیانه و چهره‌ای مسلط به سیاست بین الملل به میز ایران در کاخ سفید در این برهه حساس، احتمالا بیش از همه لابی‌های صهیونیست و صاحبان اندیشکده «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» را خوشحال می‌کند. اندیشکده‌ای که موسسه رسمی «آیپک»؛ (کمیته امور عمومی آمریکا و اسراییل)، «بزرگ‌ترین لابی صهیونیست‌ها در آمریکاست و حامی اصلی مالی آن، «شلدون ادلسون» مشهور به «سلطان کازینو» است که حامی اصلی مالی ترامپ در انتخابات سال ۲۰۱۶ بود که به نفرت از ایران شهرت دارد. این اندیشکده در سال ۲۰۱۲، جایزه بهترین پژوهشگر دولتمرد را به «ابرامز» اعطا کرد.
ارسال نظرات