با استفاده از فناوری نانو؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، استاندارد « فناوری نانو – ارزیابی ماندگاری خاصیت آب گریزی منسوجات حاوی نانو مواد – روش‌های آزمون» در هشتاد و هفتمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد‌های فناوری نانو تصویب و آماده انتشار شد.
این استاندارد کاربردی، با حمایت گروه استاندارد و ایمنی ستاد توسعه فناوری نانو و به همت جمعی از متخصصین صنعتی و اساتید دانشگاهی حوزه مهندسی مواد و نساجی، کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو و کارشناسان سازمان ملی استاندارد تدوین شده است. با توجه به ماهیت این استاندارد و به‌کارگیری منابع متعدد برای تدوین آن، در طول نزدیک به یک سال جلسات کمیسیون فنی متعددی برای تدوین استاندارد برگزار شد.
خاصیت آبگریزی در منسوجات باعث می‌شود تا مایعاتی مانند آب، قهوه و .. که ممکن است به صورت تصادفی بر روی پارچه و لباس‌ها ریخته شود، به سادگی برداشته و حذف شوند. روش‌های متداول برای ایجاد این خاصیت، مبتنی بر ایجاد پوشش‌های نازک پلیمری آب‌گریز بر روی الیاف و بافت منسوج است.
مزیت فناوری نانو در ایجاد خاصیت آبگریزی نسبت به فناوری‌های دیگر، نفوذ‌پذیری و تنفس‌پذیری بهتر منسوج، انعطاف‌پذیری بالاتر و ماندگاری بیشتر این خاصیت است. برای ایجاد خاصیت آبگریزی در منسوجات با استفاده از فناوری نانو از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود، که از جمله آن‌ها می‌توانیم به تکمیل منسوج به روش آغشته سازی با نانومواد؛ تکمیل منسوج به روش سنتز درجا با نانومواد؛ استفاده از الیاف حاوی نانومواد برای تولید منسوجات؛ استفاده از فناوری پلاسمای سرد و عامل‌دار کردن سطح منسوج با مونومر‌های مختلف اشاره کنیم.
با گذشت زمان به ویژه در اثر تابش نور، شست‌شو و سایش سطح منسوج خاصیت آبگریزی دچار افت می‌شود و پس از مدتی ممکن است منسوج، خاصیت آبگریزی خود را از دست دهد. هدف از تدوین این استاندارد ارزیابی ماندگاری خاصیت آبگریزی ایجاد شده با استفاده از فناوری نانو در منسوجات است. در این استاندارد ماندگاری خاصیت آبگریزی براساس تعیین میزان تغییرات زاویه تماس قطره آب، قبل و بعد از اعمال فرآیند‌های شست‌و‌شو، سایش و تابش نور بر روی منسوج ارزیابی می‌شود.
این استاندارد کاربردی، با حمایت گروه استاندارد و ایمنی ستاد توسعه فناوری نانو و به همت جمعی از متخصصین صنعتی و اساتید دانشگاهی حوزه مهندسی مواد و نساجی، کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو و کارشناسان سازمان ملی استاندارد تدوین شده است. با توجه به ماهیت این استاندارد و به‌کارگیری منابع متعدد برای تدوین آن، در طول نزدیک به یک سال جلسات کمیسیون فنی متعددی برای تدوین استاندارد برگزار شد.
خاصیت آبگریزی در منسوجات باعث می‌شود تا مایعاتی مانند آب، قهوه و .. که ممکن است به صورت تصادفی بر روی پارچه و لباس‌ها ریخته شود، به سادگی برداشته و حذف شوند. روش‌های متداول برای ایجاد این خاصیت، مبتنی بر ایجاد پوشش‌های نازک پلیمری آب‌گریز بر روی الیاف و بافت منسوج است.
مزیت فناوری نانو در ایجاد خاصیت آبگریزی نسبت به فناوری‌های دیگر، نفوذ‌پذیری و تنفس‌پذیری بهتر منسوج، انعطاف‌پذیری بالاتر و ماندگاری بیشتر این خاصیت است. برای ایجاد خاصیت آبگریزی در منسوجات با استفاده از فناوری نانو از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود، که از جمله آن‌ها می‌توانیم به تکمیل منسوج به روش آغشته سازی با نانومواد؛ تکمیل منسوج به روش سنتز درجا با نانومواد؛ استفاده از الیاف حاوی نانومواد برای تولید منسوجات؛ استفاده از فناوری پلاسمای سرد و عامل‌دار کردن سطح منسوج با مونومر‌های مختلف اشاره کنیم.
با گذشت زمان به ویژه در اثر تابش نور، شست‌شو و سایش سطح منسوج خاصیت آبگریزی دچار افت می‌شود و پس از مدتی ممکن است منسوج، خاصیت آبگریزی خود را از دست دهد. هدف از تدوین این استاندارد ارزیابی ماندگاری خاصیت آبگریزی ایجاد شده با استفاده از فناوری نانو در منسوجات است. در این استاندارد ماندگاری خاصیت آبگریزی براساس تعیین میزان تغییرات زاویه تماس قطره آب، قبل و بعد از اعمال فرآیند‌های شست‌و‌شو، سایش و تابش نور بر روی منسوج ارزیابی می‌شود.
این استاندارد برای ارزیابی ماندگاری خاصیت آبگریزی انواع منسوجات شامل پارچه تار و پودی، حلقوی، منسوجات نبافته، لایی، نخ و الیاف که نانومواد حین ساخت، بعد از تکمیل یا با عامل‌دار کردن در آن‌ها به کار رفته کاربرد دارد. همچنین برای منسوجاتی که با استفاده از فناوری پلاسمای سرد آب‌گریز شده‌اند نیز استفاده می‌شود.
ارسال نظرات