نخستین "پهپاد" ایرانی در دوران دفاع مقدس ساخته شد

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، رضا اربابیان در برنامه "خیابان فرصت" رادیو گفتگو با اشاره به اینکه جنگ، ما را در صنعت دفاعی خودکفا کرد، گفت: زمانی که در یگان هوایی سپاه مشغول بودیم، در زمینه عکس برداری هوایی مشکلات عدیده‌ای در سیستم دفاعی ایران ایجاد شده بود.

وی ادامه داد: عکس برداری هوایی از ملزومات ابتدایی دیدنِ جبهه‌ها و بررسی وضعیت و هدایت رزمندگان است و لذا در آن موقع، سیستمی در قرارگاه خاتم تشکیل شد تا این مهم را پیگیری کند.

اربابیان یادآوری کرد: مسئولیت تجهیزات عکس برداری هوایی را به چند تن از فعالان یگان هوایی سپاه وقت سپردند و ستاد سپاه هماهنگی‌ها را انجام داد و جهاد دانشگاهی را در این امر دخیل کرد.

وی با اشاره به اینکه در وهله اول با پرنده‌های هدایت پذیر مواجه شدیم، اظهار کرد: جهاد دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه صنعتی اصفهان در این زمینه کار‌هایی ابتدایی صورت داده بودند و هنوز هم ارزش‌های جهاد دانشگاهی در پی ریزی مقدمات تجهیز جنگ، نهفته است.

اربابیان افزود: در آن زمان کمتر به این مقوله‌ها پرداخته می‌شد، ولی بچه‌های جهاد دانشگاهی با تمام توان و همت، امکانات اندک خود را درگیر این داستان کردند.

این کارشناس صنعت هوایی در عین حال از ناتوانی در به کار گیری سیستم‌های نوین هوایی در ارتش سخن گفت و ادامه داد: دانشجویان ما ابتکاراتی را به خرج دادند و با هدایت سیستم مهندسی، به تکنیکی ساده دست یافتند؛ بی آنکه هیچ وابستگی به خارج داشته باشند و پرنده‌های هدایت پذیر را با ساده‌ترین وسایل ساختند.

اربابیان با اشاره به اینکه پرنده‌های هدایت پذیر امروزه با نام "پهپاد" شناخته می‌شوند، خاطرنشان کرد: این پرنده‌ها جزئی از پایه و بسترِ تجهیزات جنگ بود. در دنیا هم به این صنعت می‌پرداختند، ولی نه با قابلیت عرضه و تولیداتِ کشور‌ها در سطح بسیار محدود و پیچیده در دسترس بود.

وی افزود: ما با امکانات اندک و همان سطح دانشی که دوستان در دانشگاه‌ها بدست آورده بودند سعی داشتیم به این سمت حرکت کنیم و با ساده‌ترین وسیله، به شناخت مواضع دشمن و هدایت اهداف قرارگاه نائل آمدیم.

اربابیان سیستم‌های موجود در ارتش را ناتوان خواند و تصریح کرد: در جبهه‌ها فقط با اطلاعاتی که نفرات با چشم می‌دیدند، وضعیت دشمن را بررسی می‌کردند، ولی با شکل گیری این پرنده‌های هدایت شونده‌ی ساده، و با روش‌هایی که ابداع کرده بودیم، به عمق سه الی چهار کیلومتری مواضع دشمن رخنه می‌کردیم.

مشاور نیروگاه برق شهرک قدر این رویه را پایه و شاکله ورود صنعت در دفاع مقدس عنوان کرد و افزود: بسیاری از نفرات آن روزگار، هنوز هم ناشناخته هستند و شاید همچنان درگیر کار و تلاش باشند، ولی هیچ نام و نشانی از آن‌ها برجا نیست.

اربابیان خاطرنشان کرد: این صنعت نوپا در جبهه‌ها طی ۵ سال در دوران جنگ، شکل گرفت و در نهایت به مرحله‌ای رسیدیم که بعنوان چشم فرماندهان منطقه قلمداد شدیم و اوضاع منطقه را رصد و پایش می‌کردیم.

وی در رادیو گفتگو ادامه داد: کم کم این صنعت توسعه پیدا کرد و در کنارِ آن، جهاد دانشگاهی خود را در وزارت سپاه وقت احیا و بصورت متمرکز کمک به رزمندگان خودی را شروع کرد و صنعت دفاعی را توسعه داد.

اربابیان از درگیر بودن نفرات زیادی از دانشجویان و اساتید دانشگاهی در این حوزه سخن گفت و افزود: این روند تا مرحله پایانی جنگ ادامه داشت که تکنیک "پرنده مهاجر" بدون هیچ نوع "وابستگی" –از طراحی تا تأمین قطعات- در کشور به منصه ظهور رسید و تقدیم بچه‌های جنگ شد.