کلاهی که پهلوی بر سر زنان گذاشت

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، لیلا زمانی؛ بی‌ بند و باری برای زنانی که خام وعده‌ های دموکراسی گونه پهلوی اول بودند و در بند بودن برای زنانی که ارزش خود را نه در زیبایی ظاهری، بلکه در رشد معنوی خویشتن می دانستند.

کلاهی که پهلوی بر سر زنان گذاشت، فقط شاپوی زنانه نبود؛ بلکه در حقیقت، گرفتن هویت اصیل زنان مسلمان ایرانی و تزریق فرهنگ غرب به رگهای این مملکت به حساب می آمد.  کاری که به عنوان آزادی از حرمسرای شاه پهلوی آغاز شد، می توانست آغازگر فاجعه ای باشد که این روزها گریبان گیر زنان اروپا و امریکا شده است.

وعده آزادی، همیشه حربه ای بوده در دست قدرتهای خارجی تا شمشیر خصم را بر قلب فرهنگ این مرز و بوم فرود آورند. اما به راستی آزادی چیست؟ کدام آزادی، رهایی است و کدام آزادی، محدودیت؟! دشاید بتوان گفت معنای اصلی آزادی در زیر سایه عقاید، خود را نشان میدهد. اینکه بفهمیم کدام آزادی، حق است و کدام آزادی، باطل؛ باید به مبنای آن آزادی نگاه کرد.

اگر وعده آزادی با این هدف باشد که هر کس هر گونه ای که می‌خواهد رفتار کند، این غلط است. این مسئله، با قوانین جهان امروز در تضاد است. شاید بتوان گفت، اگر آزادی به معنای سرخود عمل کردن در زمینه های مختلف باشد، اصلاً قانون معنا پیدا نمی کند و جهان بشری با دنیای حیوانات تفاوتی نخواهد داشت. که البته حیوانات هم به طور غریزی قوانینی دارند.

پس باید از زاویه ای دیگر به آزادی نگاه کرد. آزادی، این نیست که هر کس به هر شکل که خواست در اجتماع رفتار کند. کنش های انسانی در جامعه بر زندگی باقی افراد نیز تاثیر گذار است و این مسئله، وجود سلسله قوانینی را می طلبد که ممکن است آزادی با تفسیر فرهنگ غرب را در برخی موارد محدود کند. اما این محدودیت، نه تنها در بند بودن نیست؛ بلکه مسیر کمال و رشد معنوی را هموارتر می کند.

به راستی جامعه‌ای که تنها به دنبال آزادی های مادی و ظواهر باشد، شاید در برخی امور به بعضی پیشرفت های ناپایدار دنیوی دست پیدا کند اما آنچه در نهایت نصیب فرهنگ آن کشور می‌شود، بی بند و باری و قانون شکنی هایی است که در نتیجه وجود بی حد و حصر آزادی است.

یکی از پلیدترین توطئه های دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه کشف حجاب بود. ۱۷ دی که در سال ۱۳۱۴ به نام روز آزادی زن نامگذاری شد؛ در حقیقت، روز زندانی کردن زنانی بود که به جای فکر کردن به ظاهر، به فکر اعتلای فرهنگ و حوزه علمی این سرزمین بودند. با وضع قانون کشف حجاب، بسیاری از زنان فرهیخته و آگاه ایران تنها به دلیل باحجاب بودن، در زندانِ خانه محبوس شدند.

تا سالهای متمادی، این فضای استبدادی در جامعه ایران حاکم بود و زنان متعهد مسلمان از هرگونه فعالیت و حتی حضور در اجتماع منع بودند. تا اینکه در اواخر دوره پهلوی دوم، در سالروز کشف حجاب توسط رضاخان، زنان خراسان دست به قیامی انقلابی زدند که شاید بتوان گفت زمینه را برای پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵٧ نیز فراهم کرد. چون با آن حرکت بی بدیل، اعتراضی بزرگ نسبت به تشکیلات مستبد پهلوی انجام شد که به تدریج به مردم جرات داد تا اعتراضات خود را در زمینه‌های دیگر نیز فریاد بزنند. فریادی که سالها در گلوی پردرد مردم مانده بود.

لیلا زمانی - مسئول واحد فرهنگی تشکل جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.