بابک شکری، معاون پژوهشی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گفت: ما هیچ آمار دقیقی برای اینکه اعلام کنیم چند درصد از پایاننامههای دانشگاه در جهت رفع نیازهای جامعه است نداریم. اما سوال اصلی اینجاست که نیازهای جامعه چیست و چه کسی این نیازها را تعیین کرده است.
وی ادامه داد: برخی مواقع نیازها فوری است، اما ما نیازهایی نیز داریم که چندین سال دیگر مشخص میشوند؛ بنابراین باید به فکر آنها نیز باشیم. به همین منظور باید نیازها دستهبندی شوند. بنده معتقد هستم تقریبا تمام کارهای دانشگاه در راستای رفع نیازهای جامعه است. منتهی برخی از آنها ملی و برخی دیگر بینالمللی هستند.
شکری تصریح کرد: به طور کلی اگر فعالیتهای دانشگاه را دستهبندی کنید بیشتر آنها در جهت رفع مشکلات نوع بشر هستند. اما چیزی که وجود دارد این است که باید مشکلات کلان کشور قبل از هر چیز دستهبندی شود و در اختیار دانشگاهها قرار گیرد و از آنها خواسته شود تا به رفع آنها بپردازند متاسفانه در کشور چنین جایی وجود ندارد.
وی ادامه داد: یکسری مشکلات در کشور وجود دارد که دانشگاه خود به رفع آنها میپردازد برخی دیگر از این مشکلات توسط سازمانها به دانشگاه ارائه میشود، اما مشکلات کلی جامعه همچون مشکلات اقتصادی که خود شاخه بندی میشوند نیز وجود دارد که کسی متولی آن نیست تا برای رفع آنها به سمت دانشگاه بیایند.
شکری اظهار کرد: همچنین بسیاری مسائل فرهنگی و اجتماعی در کشور وجود دارد که کسی متولی آن نیست و از دانشگاه نمیخواهند که برای آنها کاری انجام دهد البته برخی مسائل وجود دارد که استاد دانشگاه خود به سوی رفع آنها میرود. اما برخی دیگر از مسائل هستند که باید به عنوان نیاز به دانشگاهها ارائه شود تا دانشگاه در جهت رفع آنها برآید.