به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مهدی فرجی گفت: تقریباً فصل سوم «نونخ» را با اختلاف ناچیزی به لحاظ قیمتی نسبت به فصل دوم ساختیم و در صورتی که میدانید، تورم و تغییرات وحشتناکی در قیمتها وجود داشت.
کار ما به لحاظ هزینهای بسیار سنگین بود و گاهی به اندازه یک سریال الفویژه برابری میکرد. میدانید در کار ما هیچ سکانس زیر ۱۵ نفر نداشتیم و یا خیلی کم بود.
واقعیت قصه این است ما ماسک را به دو دلیل میزدیم. یک بخشی این بود بهانهای باشد راجع به کرونا حرف بزنیم نکته دوم برای محافظت و مراقبت از سلامت تیم هنریمان بود. بچهها تا زمانی که جلوی دوربین بودند ماسک را پایین میزدند و به محض اینکه کارگردان کات میداد ماسک را درست میکردند. ضمن اینکه مدام در سریال میگفتیم این منطقه، سفید است و کرونایی در آن دیده نشده است.
سعید آقاخانی از اردیبهشت سال گذشته که پخش فصل دوم «نونخ» تمام شد تا فردوردین امسال، هیچ کار دیگری غیر از «نونخ ۳» انجام نداد؛ با این وجود دستمزدی که از ما گرفتند کمتر از دستمزدی است که قرار بود در نمایشخانگی کار کنند و میگرفتند. یعنی اگر قرار بود این مدت را در نمایشخانگی کار کنند، حداقل دو برابر این درآمد داشتند، در حالی که پای کیفیت «نون. خ۳» ماندند و حداقل دستمزد را دریافت کردند. این به خاطر عِرق و تعصبشان به کار است.
سانسوری در این سریال وجود نداشت. سریال یک ظرفیتی دارد و نمیتوانستیم در آن قسمت نام بزرگان دیگری بیاوریم. در قسمتی که از چند پیشکسوت نام برده شد بیشتر هدف یاد پیشکسوتان و از یادرفتهها بود؛ واقعیت این است در همان حدی دیدید که در فیلمنامه وجود داشت و گرفته شد و چیزی هم سانسور نشد. آنقدری که ظرفیت سریال ما وجود داشت پرداختیم و چیزی هم سانسور نشد.