به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، به نوشته «الف»، در میان کسانی که خود را در قامت نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری می‌بینند، شور و هیجان گسترده‌ای در جریان است.
تعداد زیادی از شخصیت‌های سیاسی از طیف‌ها و جناح‌های مختلف کشور به صورت رسمی و یا غیررسمی اعلام نامزدی کرده‌اند.
در قانون اساسی رئیس‌جمهور مقام اول اجرایی کشور می‌باشد و قدرت و اختیارات و مسئولیت‌های مشخصی برای او تعریف شده است.
مسلما هر فردی که قصد نامزد شدن برای این مهم را داشته باشد، اولین و حیاتی‌ترین موضوعی را که باید بداند و به آن واقف باشد، همین حدود قدرت و اختیارات ریاست‌جمهوری است تا بتواند بر اساس این شرایط وعده و قول‌های انتخاباتی بدهد.
هر نامزد و کاندیدای ریاست‌جمهوری باید با آگاهی به محدوده اختیارات ریاست‌جمهوری به انتخابات ورود کند تا فردا روزی اگر ناتوانی و بی‌تدبیری نشان داد؛ تقصیر ناکارآمدی‌های خود را متوجه اختیارات نکند.
جالب اینجاست که تعداد زیادی از رجالی که همواره رئیس‌جمهور را در اداره امور کشور هیچ‌کاره دانسته و حداکثر مقامی را که برای آن قائل می‌شوند «تدارکاتچی» می‌باشد، سینه‌چاک‌ترین افراد برای رسیدن به پست ریاست‌جمهوری می‌باشند و در صف اول نامزدی قرار دارند!
پیشنهاد می‌شود در متن تحلیف ریاست‌جمهوری این جمله هم گنجانده شود: «اینجانب به عنوان رئیس‌جمهور ایران با علم کامل به حدود و اختیارات ریاست‌جمهوری این مقام را پذیرفته و در آینده هیچ‌گونه ادعایی مبنی بر کم بودن اختیارات نخواهم داشت»
منبع: کیهان
ارسال نظرات