کد خبر:۹۳۲۲۷۹
با همکاری صنعت و دانشگاه محقق شد
نانوسلولز باکتریایی عوارض برخی جراحی‌ها را کاهش می‌دهد
چسبندگی فیبروتییک در جراحی فتق شکمی عوارض زیادی دارد که برای جلوگیری از آن‌ها لازم است سد زد چسبندگی ایجاد شود، محققان دریافتند برای ایجاد این سد می‌توان از نانوسلولز باکتریایی استفاده کرد.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، نانوسلولز باکتریایی یک پلیمر طبیعی سازگار با زیست‌محیط است که کاربرد آن در بخش مراقبت‌های بهداشتی در حال افزایش است. یکی از کاربرد‌های نوآورانه بالقوه این نانوسلولز‌ها را می‌توان در طراحی مش‌های جراحی برای درمان فتق شکمی یافت.
شرکت بی‌براون سرجیکال (B. Braun Surgical) یکی از تولیدکنندگان برجسته ادوات پزشکی برای پانسمان زخم، با همکاری محققان موسسه علوم مواد بارسلونا (ICMAB-CSIC)، اقدام به استفاده از این نانوسلولز‌ها برای تولید یک توری جراحی کرده‌اند. نتایج اولیه مطالعات انجام شده روی این محصول که روی بدن حیوانات صورت گرفته نتایج امیدوارکننده‌ای در پی داشته است.
هر ساله ۲۰ میلیون بیمار در سراسر جهان دچار فتق شکمی می‌شوند که یک بیماری شایع بوده و فقط از طریق جراحی رفع می‌شود.
در فتق شکمی، ترمیم شکم از طریق استفاده از مش جراحی است که پشتیبانی مکانیکی از ناحیه ضعیف شده را فراهم می‌کند. این مش‌ها به‌طور عمده از پلیمر‌های مصنوعی مانند پلی‌پروپیلن (PP) ساخته می‌شوند.
آنا رویگ، رهبر گروه نانوذرات و نانوکامپوزیت‌ها (NN) می‌گوید: «در این زمینه، راهبرد‌هایی برای به حداقل رساندن واکنش‌های بدن لازم است، زیرا چسبندگی فیبروتیک در اطراف ایمپلنت می‌تواند باعث ایجاد عوارضی شود.»
فراتر از عمل‌های مکرر احتمالی، چسبندگی می‌تواند باعث درد شدید و مزمن، اختلالات گوارشی یا ناباروری شود. چنین عوارض پزشکی انگیزه تلاش‌های فعلی محققان است.
یک راهکار برای بهبود مش‌های جراحی، جداسازی فیزیکی شبکه PP از بخش درون شکمی است که با افزودن یک سد ضدچسبندگی انجام می‌شود.
در مقاله‌ای که محققان با عنوان «تقویت بافت نرم درون تنی با نانوسلولز باکتریایی» در مجله Biomaterials Science منتشر کردند نشان دادند که می‌توان از نانوسلولز باکتریایی به‌عنوان یک ماده بیومتری مناسب برای ایجاد این سد استفاده کرد.
مطالعات درون تنی حیوانات (خرگوش) نشان می‌دهد که نانوسلولز باکتریایی در محل کاشت موجب جابه‌جایی مناسب، تثبیت بخیه، قابلیت مدیریت بهتر شرایط می‌شود. پس از پیگیری ۲۱ روزه، عملکرد زیست‌پلیمر به‌عنوان ماده تقویت کننده بافت نرم با مشاهدات ماکروسکوپی و تجزیه و تحلیل بافت‌شناسی ارزیابی شد.
جالب اینجاست که نانوسلولز باکتریایی باعث چسبندگی کمی می‌شود، که فقط ۸ درصد از سطح کل را درگیر می‌کند و در نتیجه می‌توان گفت که این زیست‌مش‌ها به خوبی در دیواره شکم ادغام شده‌اند. بهبودی خوب پس از عمل نشان داد که این ماده توسط حیوانات به خوبی تحمل می‌شود.
پاو تورون، معاون بخش تحقیق و توسعه براون سرجیکال اظهار داشت: «همکاری بین موسسات دولتی و شرکت‌های خصوصی برای توسعه مفاهیم نوآورانه برای جراحی، یکی از اولویت‌های ما است.»
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.