به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، یک روش تصویربرداری نسبتاً جدید به نام تصویربرداری فتوآکوستیک یا PAI، صداهای تولید شده در اثر تعامل نور لیزر با بافتهای انسانی را تشخیص میدهد. آزمایشگاه الیور گوسن، ایمونولوژیست، با همکاران خود در ایالت میشیگان، این روش را به مرحله بعدی توسعه میبرند تا سلولهای ایمنی را در پلاکهای آترواسکلروتیک نشان دهند.
هدف از این پروژه آن است که با دقت بیشتری پلاکت آسیبپذیر یا نواحی مشکلدار در داخل شریانها که میتواند منجر به لخته شدن شده و به نوبه خود حملات قلبی و سکته مغزی را در پی داشته باشد، مشخص شود. جزئیات این فناوری در Advanced Functional Materials منتشر شده است.
گوسن میگوید: «معتقدم که ما اکنون به توسعه روش دقیقتری برای تشخیص و درمان پلاکتهای آترواسکلروتیک تهدیدکننده زندگی نزدیک شدهایم. روش ما میتواند در ترکیب با IVUS به کار گرفته شود تا دقت و حساسیت آن به میزان قابل توجهی افزایش یابد، یا میتواند به صورت غیرتهاجمی مورد استفاده قرار گیرد.»
ممکن است فکر کنیم لیزرها دارای صدای بلندی هستند. تصویربرداری فتوآکوستیک بیشتر شبیه گوش دادن به نجوا است، صداهایی که با گرمای ناشی از پالس لیزر هنگامی که توسط بافت جذب میشود، ایجاد میشود.
در اوایل سال جاری، FDA یک سیستم تصویربرداری فتوآکوستیک برای تشخیص سرطان پستان را تایید کرد. چندین شرکت در حال توسعه سیستمهای تصویربرداری فتوآکوستیک هستند و آنچه این گروه توسعه دادهاند، در حال حاضر در مطالعات بالینی در اروپا روی پلاک شریان کاروتید آزمایش میشود.
رویکرد گوسن، که توسط مهندس زیستپزشکی برایان اسمیت در ایالت میشیگان توسعه یافته است، کاوشگرهای نانوذرهای به سیستم اضافه میشوند، کاوشگرانی که از ماکروفاژها، سلولهای ایمنی تجمع یافته در پلاکهای آترواسکلروتیک جمعآوری شده است. نانوذرات، قبل از تصویربرداری، بهعنوان عوامل کنتراست عمل میکنند.
اسمیت میگوید: «روش ما واقعاً بررسی تک سلولیها و ماکروفاژها است. تقریباً هیچ نوع سلول دیگری نانوذرات را جذب نمیکند.»
این ذرات، نور لیزر را جذب کرده و امواج صوتی از خود ساطع میکنند که برای تعیین محل و تجسم پلاک مورد استفاده قرار میگیرد.
گوسن میگوید: «اگرچه رویکردهای دیگری نیز برای تعیین محل و درمان پلاکتها وجود دارد، اما روش ما بهطور خاص مهمترین نوع سلول را که در پیشرفت بیماری نقش دارد، هدف قرار میدهد.»
همکاری گوسن و اسمیت چندین سال پیش در استنفورد آغاز شد، با مشاهده اینکه نانولولههای کربنی بهطور خاص توسط زیرمجموعهای از ماکروفاژها جذب میشوند. اینها همان سلولهایی هستند که در پلاکتهای آترواسکلروتیک تجمع مییابند.