به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، کارگروه زنان انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران نامه‌ای به سران قوای سه گانه به خلاء حضور زنان در کابینه دولت سیزدهم واکنش نشان داد.
متن این نامه به شرح زیر است:
باسمه‌تعالی
رؤسای محترم قوای سه‌گانه جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
در فرصت بی‌همتای دستیابی هماهنگ نگاه انقلابی به ابزار‌های تحقق آرمان‌های بزرگ انقلاب اسلامی در بستر حکمرانی نظیر عدالت، استقلال، پرورش الهی بشر و استقرار کلمه‌الله در رأس قوای حکمرانی جای بسی شکر وجود دارد. در این مسیر برای یکایک قوا از خداوند منان طلب پیروزی در تحقق آرمان‌های انقلاب و رسیدگی به امور مردم را داریم. با این حال جای بسی تأسف است که باید به این نکته بدیهی اشاره کنیم که تحقق این همه، با نادیده‌انگاری آشکار استعداد نیمی از جمعیت کشور یعنی بانوان سرافراز ایران ناشدنی است!
آقایان! اگر به زن فرهیخته‌ی ایرانی باور ندارید؛ کافی است فقط اندکی به تفاوت‌های قشری او با زنان غربی و شرقی بنگرید. این تفاوت، یک انتخاب آگاهانه اجتماعی است که نشان از هویت فرامادی جنس زن ایرانی است. این انتخاب را باید در «عمل» پاس داشت.
آقایان! مدت مدیدی است که همگان بر نقش ممتاز زنان در شکل‌گیری انقلاب اسلامی، بسترسازی خلق حماسه دفاع مقدس و گذر از بحران‌های ملت‌افکن سیاسی و اقتصادی تأکید کرده و صحه می‌گذارند؛ آن‌قدر که دیگر بازگویی این حقایق، خوانش نمایش و شعار را به ذهن متبادر می‌کند؛ در «عمل» تصویر عینی شما برای نقش‌آفرینی سیاسی – اجتماعی زنان چیست؟
آقایان! ۶.۵ میلیون نفر از جمعیت کل کشور (۱۳۹۵) زنان دارای تحصیلات عالی هستند. آیا حتی ورای نگاه مرسوم سهمیه‌ای و جنسیتی به واگذاری مناصب مدیریتی به زنان، در این بین یک یا چند فرد شایسته وجود نداشته است تا در زمره انتصابات شما واقع گردد؟!
سال‌هاست که جریان دانشجویی انقلابی در مقابل گزاره‌های غیرواقعیِ ساخته و پرداخته بنگاه‌های رسانه‌ای متخاصم مبنی بر اهمیت نداشتن زنان برای جمهوری اسلامی ایستاده است؛ اما استدلال، دلیل هم می‌خواهد! بی‌تعارف؛ یک پای امتیازگیری جریان سیاسی ابتذال‌طلب در موج‌سواری روی شعار‌های بی‌مایه و آدرس غلط دوچرخه‌سواری و تماشای فوتبال مردان همین رویه تنگ‌نظرانه در جریان انقلاب است.
بیایید با واقعیت مواجه شویم. به دخترانمان بگوییم کدام زن در بدنه حاکمیت جمهوری اسلامی الگو و چشم‌انداز پیشرفت فردی شماست؟ تا کی شعار بدهیم و عمل نکنیم؟ آیا مقدمه قانون اساسی در مقوله زن، صرفاً جملاتی تشریفاتی است؟
آقایان! اجازه دهید این گزاره غلط را نیز تبیین کنیم که رویه‌ی یک‌سویه حاضر! حاصل این نگاه است که وظیفه اصلی زنان مادری است؛ آری مادری وجه تمایز تمدنی ما با سایر نحله‌هاست؛ اما اگر مادری این قدر برای نظام حکمرانی ما اهمیت داشت پس چگونه از جزئی‌ترین مقررات تا کلان‌ترین ساختار‌های کشور همگی بر ضد مادر و مادری است! این نگاه یک‌سویه را به دیوار کوتاه مادران نیاویزیم! که مادران خود مظلوم‌ترین قشر جامعه ما در سیاست‌گذاری هستند و در عین ارائه بی‌بدیل‌ترین خدمت به جامعه ایرانی، غیرمنصفانه‌ترین بهره‌ها را دریافت می‌کنند.
آقایان! از انقلابی‌ترین تصمیم‌ها در دوره حاضر، میدان دادن به زنان مستعد شایسته (و نه برساخت باندبازی) است. نباید اجازه داد سوگیری‌های نابخردانه، امید حاضر را در دل زنان و مادران این سرزمین ناامید سازد. مدیریت ناصواب برخی زنان در سنوات و تجربیات قبل را دلیل بر فقدان استعداد مدیریتی در زنان ندانید؛ که تصمیم‌های غلطی مثل افزایش دفعی قیمت بنزین، بحران مدیریت مهار کرونا و بحران مدیریت سیل در نقاطی مثل خوزستان، حاصل مدیریت زنان نبوده است!
ارسال نظرات