گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی جابری؛ معتقدم که اگر جوان مومنِ انقلابی از بطن دانشگاه اقدام به نقد فضای دانشگاهی نکرده و معضلات و آسیب های مربوط به آن را به درستی مورد بررسی و تحلیل قرار ندهد، زمینه نفوذ تفکر مسموم نفاق به دانشگاه را فراهم کرده است؛ تفکر خطرناکی که می‌تواند دانشگاه را از مسیر اصیل و مکتبی خود خارج کرده و آن را به کارخانه تولید عناصر محافظه کار در جامعه تبدیل کند!
نگارنده این سطور تلاش نمود تا برای خوانندگان آن، آسیبی را که در نتیجه سال ها کنش‌گری اجتماعی در تشکلات دانشجویی در نظر او هویدا شد را بیان کرده و لزوم ایستادگی در مقابل آن مشی غلط را فریاد بزند. بدون مقدمه خاصی به سراغ اصل موضوع می‌روم: روح حاکم بر سپهر دانشجویی ما، دانشجو را به سمت یک دو راهی هدایت می‌کند؛ دو راهی خطرناکی که یک سوی آن استخدام است و سوی دیگر آن انقلاب!
شاید در نگاه اول قدری عجیب به نظر بیاید که دو مفهوم مذکور در مقابل هم قرار بگیرند. اصلا چگونه ممکن است که ایستادگی بر پای آرمان های انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ با امنیت شغلی منادیان آن در تضاد باشد؟! شاید در ابتدای کار حقیر در تشکلات دانشجویی پذیرش این کلام برای خود بنده نیز دشوار بود و امروز هم به خوانندگان این متن حق می‌دهم که به آن با نگاه تردید نگاه کنند؛ اما واقعیت آن است که اتمسفر سیاسی ما به گونه ای است که دانشجو هر چه محافظه کار تر و چاپلوس تر باشد، بیشتر در ساختار بالا می‌آید!
بخش هایی که وظیفه سازمانی آنان تقویت انقلاب است، خود به مرکز ترویج این مشی باطل تبدیل شده و با بیان «با آینده خودت بازی نکن» یا «ستاره دار بشوی استعلام هایت رد می‌شود» غیر مستقیم به دانشجو القا می‌کنند که اگر به دنبال جذب در فلان اداره و فلان ارگان هستی باید قید ارزش های انقلابی خود در دانشگاه را بزنی! دانشجویی هم که بخواهد خلاف این خط عمل کند با پرونده قطوری از گزارشات خود در نهاد های مختلف رو به رو می‌شود که به مرور مقدمات حذف فرد از ساختار را فراهم می‌کند. این در حالی است که اگر بیانات امام خامنه ای(حفظه الله) را پیرامون وظایف دانشجویان بررسی کنید متوجه اختلاف فاحش وضع موجود با انتظار حضرت آقا از این قشر خواهید شد! امامِ این جامعه خطاب به تشکل های دانشجویی فرمود: پرچم آرمان خواهی و مطالبه گری را زمین نگذارید.
با این اوصاف هر عقل سلیمی انتظار آن را دارد که مسئولین نهاد رهبری در دانشگاه ها به این فضا اعتراض کرده و از دانشجویان انقلابی در دانشگاه حمایت کنند؛ لکن باید اذعان داشت که در بسیاری از مواقع چیزی که مشاهده می‌شود، یک احتکار ظرفیت آشکار و سکوت غیر اسلامی و در بعض موارد هم همراهی با این رویه باطل است. در نهایت تأسف باید گفت روی دیگر این سکه، پذیرش این فضا از سوی بخش عمده ی کنش‌گران دانشجویی است. امروز ما با پدیده جالبی از جوانان مواجه هستیم که پیش از ورود خود به دانشگاه کت شلوار مسئولیت خود را دوخته، آن را اتو زده و در جای مناسب قرار داده اند تا پس از ورود به تشکلات و قرار گرفتن ذیل پرچم احزاب و جناح های مختلف، آن را به تن کنند!
نمی‌توان انکار نمود که اگر نصاب قابل قبولی از دانشجویان در مقابل وضع مذکور ایستادگی می‌کردند و هزینه آن را نیز می‌پرداختند، وضع موجود قطعا اصلاح می‌شد؛ البته هستند معدود جوانانی که دل به چیزی جز اسلام و انقلاب گره نزده و زبانشان در دفاع از حق افسار نخورده است. منکر تحرکات انقلابی بعض دانشجویان در سرتاسر کشور نیستیم اما معتقدیم که بایستی این تحرکات با مبارزه و مقاومت به جریان تبدیل شده و موجب اصلاح وضع موجود گردد.متاسفانه اعمال نفوذ احزاب و جناح ها در سطوح مختلف از سویی و سکوت محافظه کارانه کنش‌گران دانشجویی و پذیرش وضع موجود توسط دلسوزان از سوی دیگر باعث شده تا بالا آمدن در ساختار در عین پایبندی به ارزش ها تقریبا غیر ممکن شود و به ندرت بتوان مصداق خلاف آن را مشاهده کرد.
به همین جهت ما اینک اینجا ایستاده ایم تا عنان محیط مقدس دانشگاه را از دست عناصر قدرت طلب خارج کرده و آن را به مسیر انقلابی و مکتبی خود بازگردانیم. اَلا ای فرزندان خمینی عزیز و خامنه ای کبیر، با شاخص اسلامِ ناب بر محیط پیرامون خود نظارت کنید و غافل نشوید، چرا که هیچ ملتی در طول تاریخ به جهت غفلت ستایش نشده است.
علی جابری - فعال دانشجویی و دبیر سابق شورای تبیین مواضع استان لرستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.