پس از گذشت بیش از سی دوره از جشنواره بینالمللی فیلم فجر این موضوع یکی از سؤالات همیشه بیپاسخ بوده است که چرا هیچگاه نباید این جشنواره را در راستای خواستگاه انقلاب اسلامی ایران عمل کند
در اختتامیه اینجا کسی سلام رئیسجمهور را نمیرساند، وزیر هم کلا تشریف همایونیش را نمیآورد! عوضش اما اینجا پر است از "مردم". اینجا غرق ونک به بالای تهران نیست؛ اینجا از لب مرز تا قلب تهران را پوشش داده، اینجا این شکلی است که تن دشمنان مان را لرزاند ...
از نظر من این جشنواره از مسیر خود خارج شده است اگر جشنوارهای کیفیت گرا باشد نمیتواند بخشهای زیادی را در دل خود جای دهد. برای بالا رفتن بیلان کاری مسئولان چندین بخش به جشنواره اضافه شده که در هر بخش جوایزی هم اهدا میشود. حاصل این امر این میشود که همه فیلمها در پوسترهایشان می نویسند "بهترین فیلم جشنواره "، در نهایت نیز معلوم نیست کدام فیلم بهترین انتخاب جشنواره است.
فیلم سینمایی «شیار 143» با موضوع مادری که سالها چشمانتظار بازگشت فرزندش از جبهه است در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد که تحسین مردم و منتقدان را به دنبال داشت.
اگر هدف را اعتلا و پیشرفت فرهنگی کشور بدانیم، مسلما رویدادی همچون جشنواره، ابزار و تنها یکی از ابزارهای رسیدن به هدف و آن هم از طی طریق مسیری چون سینما خواهد بود.
فیلمهای «چ»، «شیار 143»، «معراجیها»، «خط ویژه» و «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» همزمان با رونمایی از سایت تخصصی «یونی فیلم» در دانشگاهها اکران میشود.
ورهام: زمانی که جمعیت 99 درصدی تماشاگران، رسانه ها و حتی مسئولین، درگیر سینمای بدنه و حرفه ای هستند و حتی یک عکس از برندگان فیلم مستند در سایت ها وجود ندارد، مدیران جشنواره فجر باید دور فیلم مستند را خط بکشند.