کوروساوا اولین کارگردان ژاپنی بود که در غرب شناخته شد. او برای به تصویر کشیدن صحنه جنگ متاثر از آیزنشتاین، الکساندر نوسکی و جان فورد بود. در مونتاژ از آیزنشتاین وام میگیرد و صحنه ها، نماها و ساختار کلی را براساس فیلمهای او پیش میبرد.
محمد کارت، فیمساز جوانیست که سالها در در سینمای مستند کار کرده. این عقبه به او کمک کرده تا نسبت پررنگ و جدیتری با واقعیت داشته باشد. شنای پروانه بیش از هر چیز مدیون تجربه زیسته محمد کارت، و شناخت او از آدمهای جنوب شهری و حاشیهنشین است. به عبارت دیگر شناخت واقعیت.
در حالی که همچنان فرصت ثبتنام فیلمهای ایرانی در جشنواره جهانی فیلم فجر باقی است، تاکنون بیش از ۲۵۰ فیلم درخواست حضور در این رویداد سینمایی را تکمیل کردهاند.
تارانتینو به ساخت فیلمهایی با ساختار غیر خطی و پست مدرن شهرت دارد. آثار این کارگردان ریشه در سینمای سیاه فرانسه و سینمای کلاسیک گانگستری آمریکا داشته و نشان دهندهی خشونت و بی رحمی جامعه مدرن آمریکا است.
«اینجا آبادان است و آبادان میماند» این ترجیع بند فیلم "آبادان یازده ۶۰" به کارگردانی مهرداد خوشبخت است؛ فیلمی دربارهی محاصره و خطر سقوط آبادان در طول جنگ ۸ ساله، اما برای روایت مفهومِ دفاع و مقاومت، دوربینش را کمی آن طرفتر میبرد؛ به قلبِ خطِ مقدمِ رسانه.
در این روزگار غریب، بیش از همیشه به هنر، به ادبیات و سینما نیازمندیم. آگاهی و التیام حاصل از کتابها و فیلمها ما را در برابر این ویروس مجهزتر میکند. از این منظر، فیلم «شیوع» انتخاب مناسبیست.