گروه استانهای خبرگزاری دانشجو، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * آستانه نوروز که مراکز اقامتی، سایتهای گردشگری، تولیدکنندگان صنایع دستی خود را آماده میزبانی از مسافران میکنند، دقیقا زمانی است که ضعفهای حوزه گردشگری در نقاط مختلف کشور بیشتر به چشم میآید. ضعفهایی که مانع خدمت رسانی با کیفیت به مسافران و گردشگران میشود و از سوی دیگر، مانع رسیدن صنعتگران این حوزه به سود عادلانه و خوب میشود. در اصفهان که بخش مهمی از اقتصاد سنتی بر پایه صنایع دستی میچرخد، این مساله بیشتر احساس میشود.
اصفهان را به عنوان مرکزی تاریخی و فرهنگی در ایران شناخته میشود. اینکه سالها پایتخت حکومت پرقدرت صفویان بوده و شهر حتی پس از آنان، محور رشد این شهر بناهای تاریخی ساخته شده به دست شاه اسماعیل و شاه تهماسب و شاه عباس بوده، اصفهان را تبدیل به شهری با جاذبههای گردشگری کرده است؛ جاذبههایی که عمری چند قرنی دارند، اما هنوز زنده اند و در حیات مردم شهر اصفهان نقش دارند.
علاوه بر بناهای تاریخی این شهر، انواع غذاهای سنتی و صنایع دستی در جذب گردشگر اثرگذار هستند. با اینکه سوغات اصفهان را گز معرفی میکنند، اما اصفهان تنها شهر بزرگ کشورمان است که اقتصاد سنتی آن بر پایه صنایع دستی مانند قلمزنی، منبت کاری، زری بافی، خاتم کاری، ملیله دوزی، مینیاتور سفالگری، میناکاری، فلزکاری و حتی قالی بافی و ابریشم بافی.
اما صنعت گردشگری در اصفهان با اینکه هم بودجه نسبتا خوبی داشته هم زیرساختها را در اختیار شاغلان این صنعت بوده، باز هم گرفتار مشکلات است. گردشگری در اصفهان چند گام از گردشگری در دیگر نقاط کشور پیشتر است. حتی میتوان گفت که برخی زیرساختهای این صنعت در اصفهان از مشهد هم پیشرفتهتر احداث شده با این حال هنوز مشکلات این صنعت در اصفهان مانع بهره گیری از همه این ظرفیت شده است.
مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان و ورزنه در مجلس شورای اسلامی به خبرنگار ما توضیح میدهد که میراث فرهنگی در این شهر حال خوبی ندارد و این حال بیشتر از هرچیز ناشی از ناهماهنگی بین دستگاههای مربوط به حوزه گردشگری و میراث فرهنگی است.
او توضیح میدهد که در مزیت مهم اصفهان میراث به جا مانده از صفویه، قاجاریه و دیگر دورههای تاریخی است و چالشهایی مانند ناهماهنگی مسئولان، خلأهای قانونی و نبود فضای سرمایه گذاری مناسب آن را گرفتار کرده است.