به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، مردم فرانسه فردا یکشنبه (۱۰ آوریل/ ۲۱ فروردین) برای انتخاب رئیس جمهوری کشورشان برای یک دوره پنجساله به پای صندوق‌های رای می‌روند. این انتخابات که با رای مستقیم مردم صورت می‌گیرد دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری در جمهوری پنجم فرانسه و یازدهمین انتخابات با حضور و مشارکت مستقیم مردم محسوب می‌شود. این انتخابات معمولا به دلیل تعدد نامزد‌هایی که احزاب مختلف را نمایندگی می‌کنند در دو مرحله انجام می‌شود که امسال دور دوم ۲۴ آوریل (۴ اردیبهشت) پیش‌بینی شده است.
مردم فرانسه فردا باید از میان ۱۲ نام زیر یکی را برگزیده و به صندوق بیاندازند.
ناتالی آرتو
این نامزد ۵۲ ساله از حزب مبارزات کارگری برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شرکت می‌کند. او دختر یک مکانیک و نوه یک کشاورز است و از سال ۲۰۰۹ سخنگوی حزب سیاسی خود بوده است. او از معدود چهره‌های سیاسی است که فعالیت‌های حزبی خود را در طول دوره تبلیغات و فعالیت انتخاباتی ادامه می‌دهد.
نیکلا دوپن انیان
این نامزد ۶۱ ساله هم سه بار نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری را در کارنامه دارد. وی که در سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷ به ترتیب ۱.۷۹ و ۴.۷۰ درصد آرا را از آن خود کرد، خود را شگفتی ساز انتخابات پیش بینی می‌کند. در عرصه سیاسی باید به دو دهه شهرداری وی در منطقه‌ای در جنوب پاریس اشاره کرد. او که به عبارات سیاسی «گُلیست اجتماعی» (اشاره به اندیشه مقاومت ژنرال دو گل) و «حاکمیت خواه» شناخته می‌شود، از منتقدان نهاد‌های اتحادیه اروپا و کارکرد آنهاست. در سال ۲۰۱۷، در فاصله دور اول و دوم انتخابات وی با حزب مجمع ملی به ریاست «مارین لو پن» متحد شد. دوپن انیان که اغلب خود را «خارج از سیستم» و در حاشیه زندگی سیاسی معرفی می‌کند، یک کارمند ارشد دولتی است. او فارغ التحصیل رشته‌های علوم سیاسی و مدیریت مدنی است.
آن ایدالگو
نامزد ۶۲ ساله با نخستین تجربه حضور در رقابت‌های انتخاباتی، شهردار پاریس است. ۱۵ سال پس از «سگولن روایال» حزب سوسیالیست بار دیگر یک زن را به عنوان نماینده این حزب در انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرده است. حزب سوسیالیست که در دوره ریاست جمهوری «فرانسوآ میتران» در اوج قدرت خود بود، پنج سال پس از خروج «فرانسوآ اولاند» سوسیالیست از الیزه و نیز پس از شکست سخت «بنوآ امون» در انتخابات ۲۰۱۷، تقریبا از هم پاشید. این حزب همانند حزب جمهوری خواه دو حزب سنتی فرانسه بودند که با تاسیس حزب «جمهوری به پیش» توسط امانوئل مکرون رئیس جمهوری فعلی فرانسه از گود خارج شدند. در پی آن هم بسیاری از چهره‌های قدیمی حزب سوسیالیست از زندگی سیاسی کنار رفتند. ایدالگو از ابتدای اعلام نامزدی معمولا در پایین‌ترین رده‌های نظرسنجی‌ها قرار داشته است.
یانیک ژادو
این نامزد ۵۴ ساله که پیشتر در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۷ نیز از سوی حزب «اروپ اکولوژی- سبزها» اعلام نامزدی کرده بود، پیش از دور نخست انتخابات در ائتلاف با «بنوآ امون» نامزد سوسیالیست از فهرست نهایی خارج شد. با این تصمیم برای نخستین بار از سال ۱۹۷۴، جریان‌های طرفدار محیط زیست هیچ نامزدی در انتخابات ۲۰۱۷ نداشتند. وی از سال ۲۰۰۹ میلادی در پارلمان اروپا نماینده است. در ژانویه (دی ماه) به سخنرانی مکرون در پارلمان اروپا در استراسبورگ واکنش تندی نشان داد.
ژادو پیش از ورود به عرصه سیاست، در انجمن‌های متفاوتی فعالیت کرده بود. پس از تحصیلاتش در حوزه اقتصاد، دوره‌ای را در دهه ۹۰ میلادی با فعالیت انسان دوستانه در بورکینافاسو، گابن و بنگلادش گذراند. او به سازمان غیردولتی همبستگی کشاورزی و غذایی (Solagral) پیوست که در نظارت بر مذاکرات بین المللی تخصص دارد. او همچنین مدتی هدایت کمپین‌های سازمان غیردولتی صلح سبز فرانسه را به دست گرفت و در فعالیت‌های «اتحاد برای سیاره» مشارکت داشت. ژادو همچنین مجموعه جلسات بین دولت و انجمن‌ها در مورد انرژی، حمل و نقل و تنوع زیستی که منجر به اقدامات دولت در سال ۲۰۰۷ شد، شرکت کرد.
ژان لاسال
نامزد ۶۶ ساله انتخابات ریاست جمهوری است که برای دومین بار در این رقابت حضور یافته است. وی با خواندن ترانه‌ای هم‌زمان با سخنرانی «نیکلا سارکوزی» رئیس جمهوری وقت در پارلمان فرانسه در سال ۲۰۰۸ میلادی، پیاده روی مسیر مسابقات مشهور دوچرخه سواری «تور دو فرانس»، اعتصاب غذا و اقداماتی از این دست بار‌ها توجه مردم فرانسه را به خود جلب کرده است. او که از ۲۱ سالگی به پست شهرداری رسید و سپس نماینده مجلس شد در عرصه سیاست فرانسه چهره شناخته شده ایست. وی که زمانی از چهره‌های نزدیک به «فرانسوآ بیرو» نماینده حزب «جنبش دمکرات» در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲ میلادی محسوب می‌شد، امروز حزب خود با عنوان «مقاومت کنیم» را رهبری می‌کند.
این تکنسین کشاورزی که فرزند یک چوپان است، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۷ با کسب ۱.۲ درصد آرا شگفتی ساز شد. برنامه‌های او حول تجارت محلی و دفاع از تولیدکنندگان محلی می‌چرخد.
مارین لو پن
نامزد ۵۳ ساله با سه بار سابقه نامزدی پیاپی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه. او از دو سال پیش تمایل خود را به حضور در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد. او میراث‌دار حزب قدیمی «جبهه ملی» است که آن را «ژان ماری لو پن» پدرش بنیان گذاشت. این حزب با رهبری مارین لو پن به تازگی به «مجمع ملی» تغییر نام داده است. او که در انتخابات سال ۲۰۱۲ در جایگاه سوم قرار گرفت با افزایش محبوبیت در انتخابات ۲۰۱۷ به دو دوم و جدال رویارو با مکرون رسید. این بار، اما به دلیل حضور نامزد راستگرای دیگری، چون «اریک زمور» که از احزاب افراطی محسوب می‌شود، کار لوپن برای پیروزی چندان ساده نیست.
امانوئل مکرون
جوان‌ترین نامزد انتخابات با ۴۴ سال سن برای تمدید دوره ریاست جمهوری خود برای پنج سال دیگر رقابت می‌کند. مکرون که معتقد است تا دقیقه آخر رئیس جمهوری فرانسه است بسیار دیر اعلام نامزدی کرد و این امر را با اشاره به وضعیت تنش‌های بین المللی به ویژه در روابط اوکراین و روسیه و نیز افزایش موارد ابتلا به کرونا در فرانسه، به تاخیر انداخت. او هم زمان که مشغله فراوانی به عنوان رئیس جمهوری، رئیس دوره‌ای شورای اروپا، فرمانده ارتش در زمان جنگ، برنامه‌های تبلیغاتی خود را نیز پیش می‌برد.
ژان لوک ملانشون
مسن‌ترین نامزد انتخابات ریاست جمهوری با ۷۰ سال سن و سابقه سه نامزدی پیاپی در این رقابت ها. این وزیر سابق که در ابتدای سال ۲۰۰۰ از فعالان حزب سوسیالیست بود و امروز از طرف حزب خود «فرانسه تسلیم ناپذیر» در انتخابات شرکت کرده است. او از چهره‌های پرسابقه عرصه سیاسی فرانسه شناخته می‌شود و نمایندگی پارلمان، سناتوری و نیز نمایندگی پارلمان اروپا را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. او در دور نخست انتخابات سال ۲۰۱۷ در جایگاه چهارم قرار گرفت.
ملانشون در سال ۲۰۲۰ با اعلام حمایت از معترضان موسوم به «جلیقه زرد» نامزدی خود در انتخابات امسال را اعلام کرده بود.
والری پکرس
نامزد ۵۴ ساله انتخابات که برای نخستین بار در این رقابت شرکت می‌کند، حزب جمهوری خواه را نمایندگی می‌کند. نیکلا سارکوزی و ژاک شیراک رئیس جمهوری‌های اسبق فرانسه از این حزب سنتی به پیروزی رسیدند که تاکنون هیچ زنی را به عنوان نامزد انتخابات انتخاب نکرده بود. او که در انتخابات درون حزبی بر رقیب پیروز شد، در انتخابات پیش روبا چالش جدی مواجه است. به نظر می‌رسد که اریک زمور موفق شود راستگرایان افراطی را با خود همراه کند و راستگرایان میانه رو نیز عمدتا به مکرون تمایل دارند.
پکرس «سخت‌کوش»، «روشمند» و «ساختارگرا» توصیف و در عرصه ساسی و اقتصادی راستگرای لیبرال محسوب می‌شود. وی تا بحال دو بار وزارت (بودجه و تحصیلات تکمیلی) را تجربه کرده است و اکنون نیز ریاست استان «ایل دو فرانس» شامل پاریس و ۷ بخش دیگر را به عنوان پرجمعیت‌ترین مناطق فرانسه برعهده دارد.
فیلیپ پوتو
نامزد ۵۵ سالهای که در سال ۲۰۱۲ میلادی برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام نامزدی و اعلامکرد که برای اولین و آخرین بار این کار را می‌کند. وی امسال برای سومین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد، اما تا آخرین لحظه برای کسب ۵۰۰ امضای منتخبان فرانسه برای رسمی شدن نامزدی در تب و تاب بود. این کارگر سابق خودروسازی فورد بلانکفورت در ۱۸ سالگی با مشارکت در مبارزات کارگری در اتحادیه کمونیست انقلابی که بعد‌ها به حزب نوین ضدسرمایه‌داری تغییر عنوان داد، وارد دنیای سیاست شد. او در این دوره نیز نماینده همین حزب است. حضور او در مناظره‌های سال ۲۰۱۷ میلادی و تمسخر دیگر نامزد‌ها مشهور است.
فابیان روسل
این نامزد ۵۲ سال برای نخستین بار حضور در رقابت‌های ریاست جمهوری را تجربه می‌کند. حزب کمونیست که در دو دوره قبل به نفع ژان لوک ملانشون در انتخابات نماینده‌ای نداشت امسال روسل را وارد میدان کرده است.
پدر و مادر روسل از اعضای حزب کمونیست بودند او در ۱۶ سالگی در سخنانی گفته بود: من عصبانی نیستم، اما می‌خواهم به خشمی که (در جامعه) مشاهده می‌کنم بعدی سیاسی بدهم.
روسل که در سال ۲۰۱۷ نماینده مجلس شد تا پیش از آن خبرنگار روزنامه کمونیست «اومانیته» شد. شاید اندیشه‌های او چپ‌های افراطی را نگران کند، اما در جلب شماری از طرفداران مکرون موفق خواهد بود. از آنجا که این حزب در دو انتخابات قبل غایب بوده، رای روسل می‌تواند آماری از میزان محبوبیت این حزب را ارائه کند. نامزد این حزب در انتخابات سال ۲۰۰۷ تنها ۱.۹۷ درصد آرا را به دست آورد که از محبوبیت سالیان گذشته این حزب نشانی نداشت.
اریک زمور
چهره آشنای رسانه‌ای فرانسه، که برای نخستین بار در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شده است، حزب «تسخیر مجدد» را تشکیل داده که با رویکرد‌های سیاسی معمول فاصله دارد. نامزد ۶۳ ساله انتخابات که در آغاز اعلام نامزدی ویدئویی از خود را با اشاره به ژنرال شارل دوگل منتشر کرد در ماه‌های اخیر با برنامه‌ها و اظهارنظر‌های جنجالی خود در جلب نظر مردم موفق بود. هر چند که شور و حرارت حمایت از این چهره رسانه‌ای خیلی زود فرو نشست، اما دردسر‌هایی برای راست‌های افراطی ایجاد کرد.
اریک زمور که که در خانواده یهودی الجزایری تبار زاده شده روزنامه‌نگار قدیمی روزنامه محافظه‌کار لو فیگارو است که سال‌ها پیش به سرعت در برنامه‌های تلویزیونی تبدیل به یک ستاره منازعه‌جو و پرخاشگر شد. ارجاعات تاریخی اظهارات زمور غالبا به موضوع بحث و جدل تبدیل می‌شود. او هدف مبارزات خود را در این جمله خلاصه می‌کند: فرانسوی‌ها باید احساس کنند در خانه خود هستند.
وی که تاکنون دو بار به دلیل اظهارات نفرت پراکن و تحریک آمیز نژادی محکوم شده است، بار‌ها در مورد افزایش تعداد مسلمانان در فرانسه هشدار داده است. وی همچنین به دلیل طرفداری از «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه نیز در هفته‌های گذشته خبرساز شده بود.
ارسال نظرات