نگاهی به فیلم علفزار، ساخته کاظم دانشی که این روز‌ها روی پرده سینما‌ها رفته است؛
گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو_ عباس اسماعیل گل _ فیلم «علفزار» به عنوان نخستین تجربه کاظم دانشی در مقام کارگردان این روز‌ها در سینما‌های کشور به نمایش درآمده است و در معرض قضاوت مخاطبان و منتقدان سینما قرار گرفته، اما این کارگردان جوان در نخستین تجربه کارگردانی فیلم بلند سینمایی خود توانست در جشنواره فیلم فجر تا حدودی رضایت اهالی رسانه و منتقدان را جلب کند.
«علفزار» روایتگر چالش‌های یک‌روزه بازپرس میانسالی است که نهایت تلاش خود را می‌کند در مواجهه با پرونده‌های مراجعه‌کنندگان عدالت و قانون را رعایت کند که در این راستا درباره یکی از پرونده‌ها با چالش بزرگ سفارش یکی از مقامات مواجه و فشار‌های بسیاری را متحمل می‌شود. ماجرا‌هایی که حول و حوش این پرونده شکل می‌گیرد ریتم خوب و پرتنشی را برای مخاطبان رقم زده است، از سوی دیگر باید گفت «علفزار» یکی از معدود آثار در سینمای ایران است که کاراکتر اصلی آن روایتگر چالش‌های واقعی و مملوس یک بازپرس دادگاه است و به جرأت می‌توان گفت مخاطبان این فیلم تا قبل از تماشای آن هیچگاه به این اندازه به شخصیت یک قاضی دادگستری نزدیک نشده بودند، آن هم در شرایطی که کاراکتر بازپرس قهرمان «علفزار» است و این کاراکتر تا آنجا که توان دارد تلاش خود را می‌کند ضمن اینکه عدالت را برقرار کند، خود را از فساد و تبانی دور کند و در کش‌و‌قوس این تلاش‌ها خرده روایت‌های دلنشینی را در کنار داستان اصلی فیلم شکل می‌دهد.
اما یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های «علفزار» حضور متفاوت پژمان جمشیدی به عنوان نقش نخست فیلم است. جمشیدی که جز یکی، دو اثر، در سایر آثار سینمایی در کاراکتر طنز به ایفای نقش پرداخته است، در «علفزار» وجه متفاوتی از توانایی‌های بازیگری خود را به رخ مخاطبان کشیده است به طوری که اغلب مخاطبان پس از تماشای بازی پژمان جمشیدی به این نکته اذعان می‌کنند که وی بهترین بازی خود را در علفزار انجام داده است و کمتر منتقدی است که به پختگی کامل هنر بازیگری پژمان جمشیدی اشاره نکند، از سویی نباید از بازی سطح مناسب سایر بازیگران در «علفزار» هم براحتی گذاشت، بویژه سارا بهرامی که به عنوان بازیگر نقش نخست زن، بازی درخشانی از خود به نمایش گذاشته و براستی می‌توان گفت پس از «دارکوب» یکی از بهترین بازی‌های سارا بهرامی را شاهد بودیم.
در مجموع باید گفت «علفزار» به عنوان نخستین تجربه کارگردان کار و نخستین تجربه بهرام رادان در مسند تهیه‌کننده سینما، اثری قابل تامل در سینمای ایران محسوب می‌شود؛ اثری که بدون شعارزدگی بر یکسری اصول مهم اخلاقی پایبند مانده است.
اینکه بهرام رادان به عنوان یک ستاره سینما در اولین تجربه تهیه‌کنندگی خود سراغ یک اثر پرریسک رفته است، می‌تواند مؤید این موضوع باشد که رادان نگاهی حرفه‌ای و دغدغه‌مند به حوزه تهیه‌کنندگی در سینما دارد و آنطور که خودش در نشست خبری پس از فیلم در جشنواره فیلم فجر گفته بود از انگیزه بالایی برای ادامه مسیری که بتازگی شروع کرده است، برخوردار است.
ارسال نظرات