یک توصیه از شهید، ولی الله محمدی

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ولی‌الله محمدی در بهار ۱۳۴۷ متولد شد. او در سن ۶ سالگی به مدرسه رفت و با نمرات عالی دوران دبستان را سپری کرد. در همان دوران کودکی نماز می‌خواند و در ماه مبارک رمضان در حالی که روزه برای او واجب نبود، روزه می‌گرفت.

در سن ۱۱ سالگی بود که شورش‌های مردم علیه رژیم شاه آغاز شد، او هم همراه مردم در تظاهرات‌ها شرکت می‌کرد تا آن که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. وقتی که بسیج و پایگاه‌های مقاومت تأسیس شد او همواره در مراکز بسیج شرکت می‌کرد. شب‌ها به پاسداری از شهر و پایگاه‌ها مشغول بود و روز به درس خواندن می‌پرداخت.

در دوران جنگ تحمیلی همواره در تلاش بود که به جبهه برود. با سعی و کوشش زیاد از پدر و مادر رضایت گرفت و از طرف مدرسه به مدت ۶ ماه عازم جبهه شد. مادر و پدر شهید به علت کمی سن وی، با رفتن او به جبهه مخالفت می‌کرد، اما او به اصرار زیاد عازم جبهه شد.

ولی الله پس بعد از گذراندن ۶ ماه حضور در جبهه، به بیمارستان رفت و به علت عمل آپاندیس بستری شد. سپس خواست تا دوباره به جبهه برود، ولی دکتر‌ها اجازه ندادند. او هم مشغول به تحصیل شد تا این که دوباره عازم جبهه شد.

او هر بار که به مرخصی می‌آمد مجروح بود. همیشه روی زمین می‌خوابید؛ هرگاه که مادرش می‌خواست زیر او تشک پهن کند، اجازه نمی‌داد و می‌گفت: «رزمندگان در جبهه روی زمین می‌خوابند.».

ولی الله محمدی در عملیات‌های بسیاری از جمله کربلای ۱و۲و۵ شرکت کرد و حماسه‌هایی از خود به جا گذاشت تا سرانجام در عملیات تکمیلی «کربلا۵» در شلمچه به شهادت رسید.

ولی الله در بخشی از وصیتش خواسته است: «ای امت حزب الله با ایثار و از خود گذشتگی و رزمندگکان اسلام را یاری کنید و همیشه به هوش باشید و تمام توطئه‌های دشمنان و منافقان را خنثی کنید و از فعالیت ستون پنجم جلوگیری کنید و شایعه پراکنی‌ها و نفاق افکنی‌ها را در نطفه خفه کنید و از چند دستگی و گروه بازی بپرهیزید و فقط در خط امام باشید.»