توسط پژوهشگران موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، قدیر رجب‌زاده با اعلام این خبر گفت: در این طرح پژوهشی با هدف کاهش مضرات ظروف یکبار مصرف موجود در بازار، شامل ظروف پلاستیکی با منشاء نفتی و گیاهی و ارتقای سلامت جامعه، نسبت به ساخت ظروف کاملا زیست تخریب پذیر اقدام شده است.
وی با بیان اینکه سبک زندگی امروزی موجب رواج استفاده از ظروف یک بار مصرف به عنوان رایجترین آلاینده‌های محیط زیست شده است، افزود: در کشور ما در حال حاضر برای نگهداری و بسته‌بندی برخی مایعات و مواد غذایی داغ مانند چای، نوشیدنی‌های داغ، سوپها و نیز برخی مواد منجمد مانند بستنی از ظروف یکبار مصرف پلی‌استایرنی و البته اخیرا ظروف پلی پروپیلنی و نیز ظروف به اصطلاح گیاهی بر پایه نشاسته استفاده می شود که متاسفانه پلیمر‌های یادشده یا زیست‌تخریب پذیر نبوده و یا به طور جزئی زیست‌تخریب‌پذیر می‌باشند.
وی ادامه داد: به دلیل قیمت مناسب‌تر، بیشتر از ظروف یکبار مصرف پلی‌استایرنی استفاده می‌شود که این ظروف به هنگام تماس با مایعات و مواد غذایی داغ (با دمای بیش از ۷۰ درجه سانتیگراد) و یا مواد غذایی منجمد، به تدریج مونومر استایرن به درون مواد غذایی آزاد می‌کنند که منشا بروز انواع سرطان‌ها بوده و به طور قابل توجهی باعث افزایش هزینه‌های درمان در سطح جامعه می‌شود.
رجب‌زاده با تاکید بر اینکه ظروف یکبار مصرف موجود در بازار نتوانسته‌اند از آلوده سازی محیط زیست و بروز بیماری‌ها پیشگیری کنند، بیان کرد: طرح پژوهشی کاربردی تهیه کامپوزیت‌های پلیمری زیست تخریب‌پذیر برای ساخت ظروف یکبار مصرف و بسته‌بندی مواد غذایی به منظور رفع این مشکل در موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی اجرا شده است.
ظروف یکبار مصرف فعلی به طور کامل در طبیعت تجزیه نمی‌شوند
« محمدرضا عبدالهی مقدم»، مجری این طرح پژوهشی نیز گفت: در این طرح، ابتدا گرانول‌های کامپوزیتی پلیمری صددرصد زیست‌تخریب‌پذیر و قابل کمپوست شدن از ترکیب بیوپلیمر‌های سنتزی با پلیمر‌های طبیعی مثل نشاسته و مواد لیگنوسلولزی تهیه شده و سپس با استفاده از گرانول‌های تولیدی، انواع ظروف یکبار مصرف بسته‌بندی مواد غذایی ساخته شدند.
عضو هیئت علمی گروه پژوهشی شیمی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی ادامه داد: ظروف پلاستیکی متداول با ورود به زمین‌های کشاورزی و پخش شدن در سطح این زمین‌ها، با طول عمر زیاد خود که گاهی به چند صد سال می‌رسد، علاوه بر کاهش نفوذپذیری سطح خاک، باعث آلودگی خاک و کاهش حاصل‌خیزی زمین‌های کشاورزی می‌شوند که یکی از نتایج آن از بین رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک و بیابان‌زایی است.
وی با بیان اینکه این آلودگی‌های ریزپلاستیکی همچنین با ورود به محصولات کشاورزی و چرخه غذایی انسان می‌توانند باعث تغییرات ژنتیکی و کاهش سطح ایمنی بدن در مقابل بیماری‌ها شوند افزود: در پژوهش‌های مختلفی ثابت شده است که استفاده از برخی پلاستیک‌های با منشأ نفتی در کوتاه مدت سبب بیماری‌هایی نظیر سرطان شده و در بلندمدت موجب تغییرات ژنتیکی انسان خواهد شد.
عبدالهی مقدم به پیشینه پژوهش در خصوص استفاده از بیوپلیمر‌های طبیعی اشاره و اظهار داشت: پژوهش در این زمینه از زمان بحران نفت و دهه ۱۹۷۰ میلادی آغاز شد که بر اساس آن ساخت بیوکامپوزیت‌ها برای مصارف گوناگون با استفاده از ترکیباتی همچون انواع نشاسته و مواد لیگنوسلولزی حاصل از زائدات محصولات کشاورزی مورد بررسی قرار گرفتند.
وی ادامه داد: این پژوهش‌ها از سال‌ها قبل در ایران نیز آغاز شده و در سال ۱۳۸۴ اولین واحد تولید ظروف یکبار مصرف گیاهی راه‌اندازی شد. در فرمولاسیون پلیمر‌های مورد استفاده در ساخت این ظروف، معمولا همچنان از مقادیر نسبتا زیاد پلیمر‌های غیر زیست تخریب‌پذیر با منشاء نفتی استفاده می‌شود، اما در فرمولاسیون مورد استفاده در این طرح پژوهشی تمامی پلیمر‌های مورد استفاده، زیست تخریب‌پذیرند.
عبدالهی مقدم با اشاره به استقبال عمومی برای استفاده از محصولات دوستدار محیط زیست گفت: از آنجا که کلیه محصولات تولیدی این طرح صددرصد زیست‌تخریب‌پذیر و قابل کمپوست شدن هستند، بنابراین آینده خوبی برای تولید انبوه و صادرات این محصول پیش بینی می‌شود.
ارسال نظرات