آیا راهی غیر از آتش زدن ایران وجود ندارد؟

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدی عندلیب؛ شاید با مشورت با نخبگان سیاسی و فعالین اجتماعی بشود ده‌ها راه برای پیگیری اعتراضات در همین شرایط وجود مشکلات و نارسایی برای بیان اعتراضات مردمی پیدا کرد اما فقط آن کسی راه آتش زدن ایران را پیشنهاد می‌کند که از اول هم دنبال نابودی این سرزمین بوده باشد.

فقط کافیه این را قبول کنیم که در موضوعات مختلف نظرات مختلفی در کشور وجود دارد که شاید طرفدارهای این نظرت کم نباشند حال اگر بنا بر لشکرکشی خیابانی و آتش زدن باشد؛ ایران به صحنه‌ی درگیری هر ماهه تبدیل خواهد شد.  یک ماه گروه اول ایران را آتش میزنند ماه بعد گروه دوم و ... 

حتی نمی‌شود بگوییم که طرفداران فلان تیم به علت اینکه بیشتر هستند حق این را دارند بگویند که ما کشور را آتش می‌زنیم تا طرفدارهای تیم مقابل دیگر در این کشور نباشند، این روش بیشتر به قانون جنگل شبیه است.

چطور برخی به خود این حق را می‌دهند که بریزند در خیابان ها و  مخالفین نظرشان را تحت فشار قرار دهند که اگر فلان کار نشود ایران را به آتش می‌کشیم و انتظار داشته باشند مخالفین هم که اتفاقا تعدادشان کم نیست کوتاه بیایند که مثلا طرف مقابل ما خیلی عصبانی است و ما از نظر و عقیده خودمان بگذریم؟ اگر از فردا این رویه شد که هر گروهی برای اینکه به خواسته خود برسد اقدام به آتش زدن ایران کند چه؟

می‌دانیم که در سازوکارهای شنیده شدن صدای مردم مشکلات زیادی داریم اما قطعا با آشوب و آتش چیزی جز آسیب دیدن ایران و ایرانی نصیب ما نمی‌شود. کاش می‌شد این موضوع را به افرادی فهماند که خود را از هر آسیبی مصون کرده و شرایطشان طوری است که می‌توانند هر لحظه اراده کنند کشوری که آتش زدند را ترک کنند و از پول هایی که از همین سرزمین ارتزاق کردند برای خود در کشور دیگری زندگی مرفهی برپا کنند اما در عین حال همین‌ها ادعای رهبری آشوب ها را دارند و جوانان سرزمینم را تهییج می‌کنند تا در خیابان با مامور انتظامی همین سرزمین درگیر شوند.

مهدی عندلیب

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.