اسماعیلی در گفتگو با دانشجو مطرح کرد
حفاظت از زیستگاه یوز ایرانی در درجه اول بر عهده سازمان محیط زیست است / سازمان‌های محلی باید خطرات تهدید کننده جانوران را رفع کنند
کارشناس حوزه محیط زیست گفت: باید به مردم اطلاع‌رسانی شود که نقش آفرینی بنگاه‌های اقتصادی و صنعتی در حفاظت از گونه‌های در معرض انقراض به چه ترتیبی و با چه سازوکار قانونی عملیاتی خواهد شد؛ که اگر آن‌ها هم تمایل دارند توسط بنگاه‌های اقتصادی به این فرآیند بپیوندند بتوانند این فرآیند را به صورت قانونی طی کنند.
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ یکی از موضوعات محیط زیست که گاهی از توجه ما دور می‌ماند جانورانی هستند که کم کم از نظر‌ها پنهان می‌شوند و اسم در حال انقراض به آن‌ها داده می‌شود. مهدی اسماعیلی، استاد دانشگاه و کارشناس حوزه محیط زیست، در گفتگو با خبرگزاری دانشجو در مورد گونه‌های در معرض انقراض گفت: «این گونه‌ها در واقع گونه‌هایی هستند که طبق فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و حسب شرایطی که دارند تعدادشان از حالت طبیعی به شدت کاهش پیدا کرده است. این اتفاق هم تحت تاثیر تغییرات اقلیمی افتاده و هم تحت تاثیر فعالیت‌های انسانی به تبع آن تخریب زیست گاه این حیوانات و ایجاد و گسترش آلودگی‌های مختلف در محل زیست آن‌ها. در کشور ما هم متاسفانه این اتفاق موجب در معرض خطر قرار گرفتن گونه‌های مختلفی شده از جمله فک خزری و یوز ایرانی.»
در ماه‌های اخیر اسم پیروز به گوش همه ایرانی‌ها خورده است. یوز کوچکی که الان حدود ۶ ماه دارد و مراقبت از او دغدغه تیمارگران و امداد گران حیات وحش است. اسماعیلی در خصوص یوز ایرانی گفت: «یوز ایرانی در واقع گربه سانی است که محدوده قابل توجهی از زیست گاه خودش را در طول یک صده گذشته از دست داده است. در حال حاضر تعداد نفرات محدودی از آن در کشور ما در استان‌های یزد، خراسان شمالی، سمنان و نواحی پیرامون آن مشاهده و یافت شده است و با توجه به در معرض خطر بودن این گونه گربه سان، به عنوان یک ثروت ملی از آن یاد می‌شود. از سال ۲۰۰۱ به این طرف برنامه‌های متعددی برای نجات و احیای این گونه در معرض انقراض به مرحله اجرا درآمده که با فراز و نشیب‌ها و نتایج مختلفی همراه بوده است.»
این روز‌ها می‌بینیم که خیلی از مردم در حوزه محیط زیست فعالند و به عنوان فعال محیط زیستی شناخته می‌شوند، اما آگاهی لازم در این مورد را ندارند. این کارشناس حوزه محیط زیست در این رابطه گفت: «یکی از مخاطرات جدی که حیات محدود این گربه سانان را تهدید می‌کند نحوه مواجهه مردم با آنهاست. تعداد قابل توجهی از این گربه سانان در طول سنوات گذشته در اثر تصاف در جاده‌ها از بین رفتند. تعداد دیگری توسط چوپانان و تحت تاثیر نگرانی از حمله به دام هایشان از بین رفتند. تعداد دیگری هم توسط شکارچیان و افراد سودجو برای به دست آوردن پوست و تاکسی درمی کردن از بین رفتند. مردم باید به عنوان یک کنش گر در حوزه محیط زیست در درجه اول آگاهی خودشان را نسبت به وضعیت حیاتی این گونه‌های در حال انقراض بالا ببرند؛ از طرف دیگر سازمان‌های محلی و نهاد‌های ذی صلاح به صورت مدنی مطالبه گری کنند در راستای کاهش زمینه‌های مخاطره آمیز از بین رفتن آن‌ها از جمله فنس کشی جاده ها، جلوگیری از بین رفتن زیست گاه‌ها و مواردی از این دست.»
اسماعیلی ضمن مخاطب قراردادن مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست در ارتباط با تفاهم نامه بین معاون طبیعی و حیات وحش سازمان با یک شرکت تولید کننده موتورسیکلت گفت: «این مسئله ذهن کارشناسان و متخصصین را کمی نگران کرده است که مگر مسئولیت اصلی نظارت پایش و احیا و حفظ زیست گاه این گربه سان ویژه برعهده سازمان حفاظت از محیط زیست نیست؟ از طرفی نقش آفرینی یک شرکت یا شرکت‌های با سابقه فعالیت در حوزه‌های دیگر چگونه خواهد توانست در احیای این گونه کمک کند؟ به نظر من شاید سازمان مسیر را در این زمینه اشتباه می‌رود و باید یک اطلاع رسانی شفاف از چند و، چون این ماجرا و اقداماتی که قرار است صورت بگیرد ارائه شود؛ تا هم متخصصان و کارشناسانی که واقعا دلسوزانه نگران این گربه سان هستند متوجه شوند که چه شرایطی قرار است اتفاق بیفتد و هم مردم بدانند که نقش آفرینی بنگاه‌های اقتصادی و صنعتی در حفاظت از گونه‌های در معرض انقراض به چه ترتیبی و با چه سازوکار قانونی عملیاتی خواهد شد؛ که اگر آن‌ها هم تمایل دارند توسط بنگاه‌های اقتصادی به این فرآیند بپیوندند بتوانند این فرآیند را به صورت قانونی طی کنند.»
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.