توسط نشر نو؛
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «ماکیاوللی برای همه؛ فیلسوف روز‌های دشوار» نوشته پاتریک بوشرون به‌تازگی با ترجمه لی‌لا سازگار توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این‌کتاب سال ۲۰۱۷ در نورماندی فرانسه منتشر شده است.
پاتریک بوشرون نویسنده این‌کتاب تاریخ‌نگار و استاد دانشگاه در فرانسه است. او متولد سال ۱۹۶۵ است و در کتاب پیش‌رو به تحلیل آثار و اندیشه‌های ماکیاوللی فیلسوف سیاسی ایتالیایی پرداخته که جمله «هدف وسیله را توجیه می‌کند» ش بسیار معروف است. بوشرون سال ۲۰۱۶ یک‌رشته سخنرانی درباره ماکیاوللی در بخش فرهنگی رادیوفرانسه ارائه کرد که این‌کتاب متن همان‌برنامه‌هاست. رادیوفرانسه در آن‌سال، برنامه‌ای باعنوان «تابستانی با...» داشت که در آن به بررسی آثار نویسندگان، ادیبان و فلاسفه می‌پرداخت. برنامه مربوط به پاتریک بوشرون هم «تابستانی با ماکیاوللی» بود.
ماکیاوللی را به‌عنوان مشهورترین فیلسوف سیاسی می‌شناسند و گفته می‌شود نکته مهم درباره کتاب بوشرون این است که از دیدگاهی نو به تحلیل آثار و اندیشه‌های این‌فیلسوف پرداخته است. او فقط به بازخوانی «شهریار» مشهورترین کتاب ماکیاوللی، بسنده نکرده و کتاب‌ها و دیگر نوشته‌های او و حتی نمایشنامه‌های طنزش را هم از نظر گذرانده تا به عمق اندیشه ماکیاوللی و چرایی اهمیت و ضرورتش پی ببرد.
در این کتاب اندیشه‌ها و زندگی پر فراز و نشیب نیکولو ماکیاوللی مطرح می‌شود. بوشرون می‌گوید در این‌روز‌ها که شهریار‌های موقت و دائمی توامان در جهان حکم می‌رانند همچنان می‌توان خواندن آثار ماکیاوللی را مفید یا ضروری دانست؟ اما چه چیزی در آثار او هست که از آن‌ها متن‌هایی زنده و معاصر می‌سازد؟ این‌نویسنده در کتاب پیش‌رو در پی پاسخ همین‌سوال است.
«ماکیاوللی برای همه» ۶ فصل اصلی دارد که دوره‌های زندگی و دیدگاه‌های ماکیاوللی را در این‌دوره‌ها تشریح می‌کنند. این ۶ فصل به‌ترتیب عبارت‌اند از: «جوانی»، «زمان عمل»، «پس از مصیبت»، «شیوه نگارش»، «جمهوری نفاق‌ها» و «هرگز دیر نیست».
این ۶ فصل هرکدام دربرگیرنده ۵ بخش هستند و کتاب در مجموع ۳۰ بخش را شامل می‌شود. این‌بخش‌ها از اول تا سی‌ام به‌ترتیب زیر هستند:
فصل‌ها، ماکیاولیسم، ۱۴۶۹ زمانه دور دگر می‌زند، بلندپروازی پدر، تاریخِ کتابی خطرناک، ناگهان ساونارولا، مردی جوان در سیاست، سفر، زبان تند و تیز و قاطع، کودتا، نامه‌ای از تبعید، شهریار را چگونه بخوانیم؟، کشورگشایی و حفظ قدرت، ستم‌پیشگی در سیاست، وضعیت اضطراری، کمدی قدرت، ماکیاوللی شوخ، سیاست پرده‌دری، جسارت به‌کارگیری واژه‌ها، هنر سیاسی موضع‌گیری، جمهوری چیست؟، در ستایش اختلاف نظر، جنگاوران، خشونت در سیاست، هدف وسیله را توجیه نمی‌کند، نگارش تاریخ، آیا خیلی دیر شده است؟، ۱۵۲۷ پایان دنیا، کالبدشناسی این‌شبح، فیلسوف روز‌های دشوار.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
ماکیاوللی در پایان زندگی خود در نامه‌ای به دوستش گوییچاردینی خود را چنین توصیف کرد: «تاریخ‌نگار و نویسنده آثار کمیک و تراژیک.» او هرگز اثری تراژیک ننوشت، ولی آثار کمیک او، یعنی ماندراگورا و بعد‌ها کلیتزیا، به‌شکلی متناقض برداشت تراژیک او از تاریخ را بازگو می‌کنند؛ بنابراین ماکیاوللی دوست داشت که خودش را مردی ادیب بشناساند، زیرا مخاطبان او همواره خوانندگان یا تماشاگران‌اند.
به‌محض آنکه متوجه اهمیت تئاتر در آثار ماکیاوللی می‌شویم، تمام آثار او جنبه‌ای تئاتری می‌گیرند. اگر پس از خواندن ماندراگورا، شهریار را دوباره بخوانیم، نه‌تن‌ها همان مضامین ریاکاری و تظاهر را بازمی‌یابیم، بلکه می‌فهمیم که در آن آثار نیرویی تئاتری و قوی و آمرانه وجود دارد که در سراسر متن در جریان است.
ارسال نظرات