به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجوف بهروز نورانی‌پور، مستندساز و عضو هیأت انتخاب بخش ملی جشنواره «فیلم ۱۰۰» درخصوص آثار ارسال شده به این دوره جشنواره و کیفیت آثار گفت: آثار امسال بسیار متعدد و متنوع بود و در هر ژانری که فکر کنید، اثر رسیده بود.
وی در ادامه افزود: کار هیأت انتخاب بسیار سخت بود و باید تصمیم می‌گرفتند که از بین آثار خوب با میانگین بالا، تعدادی فیلم را انتخاب کنند؛ ولی به همان میزان هم برای آثار خوبی که مجبور بودیم کنار بگذاریم، دلتنگ می‌شدیم و این به دلیل تعدد آثار و تعدد محتوا بود.
نورانی پور درخصوص ویژگی جشنواره «فیلم ۱۰۰» و آثار رسیده به این جشنواره در نسبت با سایر جشنواره‌ها گفت: من فیلمساز هستم و زمانی که یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای می‌بینم، متوجه سختی کار می‌شوم. شما در ۱۰۰ ثانیه، تصمیم، شور، هیجان، احساس، عاطفه یک رابطه و یک سناریو را تماما، ارائه و مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهید تا لذت ببرد و با شما در آن رویداد یا لحظه شریک شود.
نورانی‌پور با اشاره به اینکه نمی‌توان تصور کرد که پایان دادن به یک داستان و یک روایت در ۱۰۰ ثانیه چقدر کار سخت، مهم و جریان‌سازی است گفت: شما با صد ثانیه می‌توانید گفتمانتان را انتقال دهید.
کارگردان مستند «A۱۵۷» درخصوص مستند‌های این دوره از جشنواره و اینکه می‌توان محتوا و حرف یک مستند را در ۱۰۰ ثانیه زد، بیان کرد: آثار مستند امسال شگفت‌انگیز و بسیار خوب بودند و از اینکه در ۱۰۰ ثانیه می‌توانید موضوعات عجیبی را مرور کنید، لذت می‌بردید. اینکه به چه جغرافیا‌هایی سفر میکنید، به احساسات و عواطف چه کسانی مراجعه میکنید، همه این‌ها یک لذت عجیب و موقعیت جالب برای جلب توجه ایجاد کرده بود. من از آثار مستند بسیار راضی بودم و بعضی اوقات برای تجربه بیشتر خودم یک مستند را چندین بار مرور می‌کردم.
نورانی پور در پاسخ به اینکه ملاک شما برای انتخاب آثار حاضر در جشنواره چه بود، بیان کرد: اساسا داوری یک سلیقه و انتخاب هم یک سلیقه است. سلیقه منِ بهروز نورانی‌پور یک مدیوم بود، اما تلاش کردم خودم را از آن سلیقه‌ای که دارم جدا کنم و به یک چارچوبی که در آن تعدادی استاندارد تعریف شده، برسانم.
وی با اشاره به اهمیت شرکت در جشنواره «فیلم ۱۰۰» برای فیلمسازان جوان گفت: به نظر من اگر محتوای سنی را از این مبحث جدا کنیم، این جشنواره می‌تواند یک پروژه حرفه‌ای بزرگ باشد که جریان سازی کند و در رسانه‌ها و تلویزیون برود. بسیاری از مخاطبان دوست دارند سریع به یک رویداد سفر کنند و شاید حس ۹۰ دقیقه تماشای سریال را نداشته باشند.
این کارگردان مستند در ادامه این بحث اضافه کرد: چه خوب است که این را یک جریان حرفه‌ای قلمداد کنیم و به این جریان حرفه‌ای احترام بگذاریم، برای آن برنامه‌ریزی کنیم تا آثار حرفه‌ای، با آدم‌های حرفه‌ای و خروجی حرفه‌ای‌تر داشته باشیم و آن را محدود نکنیم.
کارگردان مستند «جنایت در سکوت» با اشاره به اینکه نباید فیلم کوتاه را پله ورود به سینمای بلند کرد، افزود: واقعیت این است که خیلی از کسانی که فیلم کوتاه ساختند، سال‌ها ماندند و آثار خوبی هم خلق کردند. لطفا این کار را با فیلم ۱۰۰ نکنیم و اجازه دهیم که یک چارچوب حرفه‌ای داشته باشد که آثار ۱۰۰ ثانیه‌ای حرفه‌ای و درجه یک از آن خارج شود.
عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره درخصوص توصیه به فیلمسازان جوان گفت: توصیه‌ی من همان اساس مکتب سینماست. اولین معیار سینما دنیایی از احساس و عواطف است که برای مخاطب می‌سازد، حتما آن را خوب بسازید و در دنیای سینما با کیفیت بمانید. ماندن در دنیای سینما خیلی مهم‌تر از شروع است. ماندگاری، بزرگواری سینماست اگر اجازه دهد که فیلمسازش بماند و سال‌ها فیلم بسازد.
نورانی پور در پاسخ به اینکه وقتی فیلم‌های جشنواره را تماشا کردید برای ساختن یک ۱۰۰ ثانیه‌ای ترغیب شدید؟ گفت: همواره در سال‌های دور، ابتدا از مستندهایم چارت کوتاهی میساختم، نه ۱۰۰ ثانیه، ولی کوتاه میساختم که ببینم یک حرف جمع‌وجور چه طور می‌شود؟ بعد فیلم خود را گسترش و توسعه می‌دادم با پلان‌ها و روایت‌های بیشتر.
وی در پایان عنوان کرد: این یک معیار تدوینی در کار‌های من بود، زیرا یک ساختار حرفه‌ای است و خیلی خوب می‌تواند خودش را حک بکند. به نظر من اینکه شما در ۱۰۰ ثانیه برداشت خودتان را در ذهن مخاطب حک کنید، کار استادانه و درستی است.
ارسال نظرات