سالگرد جنگ عراق و افشاگری از یک اقدام معنادارِ لابی آیپک و بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها

به گزارش خبرگزاری دانشجو؛ "اندیشکده کوئینسی" در گزارشی همزمان با فرارسیدن سالگرد جنگ عراق (۲۰ مارس سال ۲۰۰۳)، به طور خاص به یک پدیده بسیار عجیب و البته معنادار اشاره کرده و پرداخته است.

این اندیشکده به این نکته پرداخته که لابی "آیپک" و نهاد موسوم به "بنیاد دفاع از دموکراسی ها"، در حرکتی قابل تامل، با گذشت زمان، اسناد و شواهد حمایت صریح خود از جنگ عراق و تحریک و تشویق دولت آمریکا در این رابطه را از وب سایت هایشان حذف کرده اند و مسوولان ارشد این نهاد‌ها نیز اکنون به صراحت تاکید می‌کنند که نه در آغازِ جنگ عراق نقشی داشته اند و نه به نفع آن لابی گری کرده اند. مساله‌ای که به هیچ عنوان با واقعیات میدانی همخوانی ندارد و این نهاد‌ها صرف به دنبال فرار از پاسخگویی در مورد عملکرد فاجعه بارشان هستند.

اندیشکده کوئینسی در گزارش خود می‌نویسد: «لابی آیپک و نهاد موسوم به دفاع از دموکراسی‌ها در آمریکا، به درخواست‌های فراوان مبنی بر توضیح در مورد نقششان در خلق فاجعه جنگ عراق که به تازگی سالگرد آن نیز بود (۲۰ مارس)، پاسخ نمی‌دهند و عملا موضعی غیرمنطقی را در این رابطه اتخاذ کرده اند.

اضافه بر این ها، اینطور به نظر می‌رسد که آن‌ها حتی پا را فراتر گذاشته اند و شواهد و مدارک مختلفی که حکایت از کنشگری‌های منفی و فریبکارانه آن‌ها در قالب جنگ مذکور داشته اند را نیز از فضای مجازی و محیط اینترنت، حذف کرده اند.

بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در سال ۲۰۰۱ میلادی و با هدف بهبود تصویر اسرائیل در آمریکای شمالی و طرح روایت‌های مغرضانه در مورد روابط اعراب و اسرائیل تاسیس شد. "کلیفورد مِی" بنیانگذار این تشکیلات خیلی زود تلاش‌های فعال و گسترده‌ای را جهت تحریک جنگ عراق و آغاز فوری آن عملیاتی کرد.

در ماه آپریل سال ۲۰۰۲، وی ایران و عراق را به مثابه نظام‌های سیای حامی تروریسم که سعی در تولید و توسعه سلاح‌های اتمی و کشتار جمعی دارند معرفی کرد و در این رابطه جوسازی‌های تبلیغاتی زیادی را نیز به راه انداخت.

در ژانویه سال ۲۰۰۲، وی نوشته است که: "این گزاره که رژیم صدام حسین هنوز هم تسیحات کشتار جمعی در اختیار دارد حقیقتی است که نمی‌توان در مورد آن تردید داشت". با این حال جالب است که دیگر شما نمی‌توانید ردی از این موضع گیری کلیفورد مِی را در فضای مجازی و محیط وب بیابید.

بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها نه تنها مرکزی برای تحرکات شمار قابل توجهی از حامیان آغاز جنگ عراق بوده بلکه این تشکیلات، موضع گیری‌های خاصی را نیز با هدف ترویج اطلاعات غلط در مورد انبار‌های تسلیحاتی نظامِ سیاسی سابق عراق مطرح کرده که هدف اصلی همه آن‌ها نیز آغاز یک جنگ خونین در منطقه خاورمیانه بوده است.

در تاریخ ۲۳ دسامبر سال ۲۰۰۲، بخشی در وب سایت بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها ادعا می‌کند: "رئیس جمهور بوش گفته است که وی نه تنها به دنبال تروریست‌ها خواهد رفت بلکه نظام‌های سیاسی را که به تروریست‌ها پناه می‌دهند را هم هدف قرار می‌دهد. ما می‌دانیم که صدام حسین تسلیحات کشتار جمعی می‌سازد (نظیر سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی و هسته ای) و تهدیدی جدی برای آمریکا و جهان است. با این حال، دیگر ملت‌های حامی تروریست‌ها نظیر ایران، سوریه، سومالی، سودان، کره شمالی، و کوبا نیز هستند که باید رفتار‌های خود را تغییر دهند. اگر آمریکا در این رابطه از خود اراده و اصرار نشان ندهد نمی‌تواند پیروز میدان باشد".

جالب است که این بخش در بازه زمانی میان ۱۱ فوریه سال ۲۰۰۳ تا ۱ آپریل این سال، یعنی دقیقا ۴ ماه قبل از حمله آمریکا به عراق از صفحه وب سایت تشکیلات مذکور حذف شده است. در واقع، بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها صرفا ادعایی که غلط بودن آن بعد‌ها نیز اثبات شد را مطرح ساخته تا دولت بوش و افکار عمومی آمریکا و جهان را تحریک به حمله به عراق کند و برای آن مشروعیت ایجاد نماید.

از سوی دیگر، تشکیلات آیپک نیز که هدف اصلی آن ایجاد حمایت جدی برای روابط آمریکا و اسرائیل در میان دو حزب اصلی آمریکا یعنی حزب جمهوریخواه و دموکرات است هم در زمان قبل از آغاز جنگ عراق، تحرکات و فعالیت‌های فراوانی را در زمینه تحریکِ جنگ مذکور انجام داده است. با این حال، بعدها، تشکیلات آیپک قویا هر گونه حمایت خود از حمله آمریکا به عراق و یا لابی گری برای اقدام نظامی واشینگتن علیه نظام سیاسی سابق عراق را انکار کرد و پا پس کشید.

سال ۲۰۱۵، سخنگوی تشکیلات آیپک "مارشال ویتمن"، به خبرنگار نشریه نیویورک تایمز "جولی هرشفیلد دیویس" اطمینان خاطر داد که تشکیلات آیپک به هیچ عنوان موضع گیری را در مورد جنگ عراق انجام نداده و نمی‌دهد. در همان سال، رئیس آیپک یعنی "رابرت کوهن" یک بیانیه طولانی صادر کرد و ادعا نمود که در مدت زمانی منتهی به جنگ عراق، آیپک به هیچ عنوان در رابطه با جنگ مذکور موضع گیری نداشته و البته که در این رابطه لابی گری هم انجام نداده است.

با این حال، آیپک هم در رابطه با جنگ عراق موضع گیری انجام داده و هم تحرکات میدانی مختلفی را به ویژه در کنگره آمریکا و برای سیاستمداران آمریکایی انجام داده تا آغاز جنگ مذکور را تشویق و تحریک کند. از این رو، آیپک با گذشت زمان، کلیه شواهد حمایت خود از آغاز جنگ عراق را از وب سایتش حذف کرده است. اگرچه که بخش آرشیوی آن هنوز در این رابطه به طور کامل پاکسازی نشده است.

مساله‌ای که نشان می‌دهد تا چه اندازه مدیران و رهبران آیپک موضع گیری غلطی را در مورد دخالت خود در چهارچوب جنگ عراق و تحریک به آغاز آن مطرح می‌سازند و اقدامات زیادی را جهت مشروعیت بخشی به جنگ مذکور نیز انجام داده اند.

در این راستا، در بخش آرشیو وب سایت لابی آیپک به اسنادی بر می‌خوریم که این لابی به صراحت از دستورکار تغییر نظام سیاسی در عراق حمایت کرده و در این رابطه، متون توجیحی مختلفی را نیز تولید کرده که هم در اختیار اعضای آن قرار گرفته اند و هم به نمایندگان کنگره ارائه شده اند. در بخشی از این اسناد گفته شده که: "تا زمانی که صدام حسین در قدرت است، هرگو اتخاذ سیاست مهار رژیم عراق ماهیتی موقتی دارد و هر بار باید شاهد انفجار یک بحران جدید باشیم".
البته که این تنها نمونه از تلاش‌های فعال لابی آیپک جهت تحریک و آغاز جنگ در عراق نبوده است. تشکیلات آیپک در یکی از خبرنامه‌های خود در تاریخ ۷ اکتبر سال ۲۰۰۲ میلادی نیز که به قلم یکی از مدیران ارشد این تشکیلات نوشته شده، ادعا‌های نادرست دولت جورج بوش پسر را که صدام حسین در اتحاد با القاعده است و تماس‌هایی مداوم با عوامل حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر دارد، مطرح کرده است. این خبرنامه نیز از وب سایت تشکیلات آیپک حذف شده با این حال در وب سایت Archive.org. قابل دسترسی است.

در این راستا، گزارش "کمیسیون تخصصی حادثه ۱۱ سپتامبر" تاکید می‌کند که: "تا به امروز، ما هیچ سند و مدرکی دال بر اینکه ارتباطات احتمالی رژیم صدام با القاعده گسترش یافته اند و یا ماهیت روابط عملیاتی را به خود گرفته اند، کشف نکرده ایم. البته که ما شواهدی را نیز پیدا نکرده ایم که نشان دهند عراق با القاعده در زمینه انجام عملیات‌های تروریستی علیه آمریکا همکاری داشته باشد".

تشکیلات آیپک و بنیاد دفاع ازدموکراسی‌ها در زمینه پاکسازی سابقه سیاه خود در جنگ افروزی و مشروعیت‌بخشی به پدیده جنگ علیه ملت‌های دیگر جهان تنها نیستند. تحرکات این قبیل کنشگران تنها در یک مورد که همان جنگ عراق باشد به کشته شدنِ بیش از ۳۰۰ هزار عراقی و آمریکایی ختم شد. در این زمینه، هنوز از نقش بسیاری از افراد و نهاد‌های دیگر سخن چندانی به میان نیامده است. این قبیل نهاد‌ها عملا جنگی را تحریک کردند که بهای آن را مردم عراق با خون خود و مردم آمریکا نیز با از دست دادنِ منافع مالی و البته از دست رفتن جان نظامیان و شهروندانشان پرداخت کردند.»