جنایتی که فرموش نمی‌شود؛
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، امروز (یکشنبه. نهم آوریل) هفتاد و پنجمین سالروز کشتار فجیع روستای «دیر یاسین» در غرب بیت‌المقدس است. آمار مختلفی از تعداد شهدا وجود دارد، از ۲۵۰ تا ۳۶۰ نفری که بسیاری از آن‌ها زن و کودک بودند و با خونسردی تمام به دست صهیونیست‌ها قتل عام شدند.
کشتار در سحرگاه نهم آوریل ۱۹۴۸ (۲۰ فروردین ۱۳۲۷) به دست تروریست‌های «ایتسل» و «لیحی» که مورد حمایت سازمان تروریستی «هگانا» بودند انجام شد، جنایتکارانی که بعد‌ها هسته مرکزی ارتش رژیم صهیونیستی را تشکیل دادند.
به گفته منابع فلسطینی، تروریست‌های یهودی گمان می‌کردند که اهالی روستا که ۷۵۰ نفر بودند، از ترس و واهمه خانه‌هایشان را رها کرده و فرار کنند، اما مقاومت اهالی بهانه شد تا صهیونیست‌ها از کشته‌ها پشته‌ها بسازند.
روستای «دیر یاسین» بالای تپه‌ای ۳۰۰ متری و در یک کیلومتری غرب بیت‌المقدس قرار دارد. نیرو‌های عثمانی در جنگ جهانی اول بخشی از استحکامات بیت‌المقدس را در این روستا بنا کردند که در سال ۱۹۱۷ نیرو‌های انگلیسی به فرماندهی «ادموند هنری آلنبی» توانستند بر این روستا چیره شده و بیت‌المقدس را به اشغال خود در آورند.
به نوشته وبگاه شهاب نیوز، همچنین دیر یاسین علاوه بر موقعیت استراتژیک خود از پویایی اقتصادی قابل توجهی قبل و بعد از قیمومیت انگلیس برخوردار بود، همچنین شاهد رشد جمعیتی قابل توجهی بود، زیرا جمعیت از حدود ۴۲۸ نفر در سال ۱۹۳۱ به ۷۵۰ نفر در سال ۱۹۴۸ افزایش یافت. در تمام این مدت نیز یهودیان و مسلمانان بدون مشکلی کنار یکدیگر زندگی می‌کردند تا اینکه سر و کله جنبش صهیونیسم پیدا شد.
* جزئیات جنایت
وبسایت عرب۴۸ در این باره می‌نویسد: قتل عام دیر یاسین در ۹ آوریل ۱۹۴۸ به دست دو گروه «اتسل» (یا ایرگون) به رهبری «مناخیم بگین» (که از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۳ به عنوان نخست‌وزیر اسرائیل انتخاب شد) و گروه «لحی» که توسط «اسحاق شامیر» (که در سال‌های ۱۹۸۳-۱۹۹۲ به طور متناوب به عنوان نخست‌وزیر اسرائیل انتخاب شد) رهبری می‌شد، انجام شد. این قتل عام دو هفته پس از امضای توافقنامه صلحی که سران شهرک‌های یهودی‌نشین خواستار آن بودند و مورد تایید مردم دیر یاسین بود، روی داد.
این حمله در سحرگاهی آغاز شد که نیرو‌های دو گروهک صهیونیستی از سمت شرق و جنوب به روستا هجوم بردند تا ساکنان خوابیده آن را غافلگیر کنند، اما با مقاومت روستاییان روبرو شدند، سپس مهاجمین از عناصر تروریستی «پالماخ» که یک گروهک تروریستی دیگر صهیونیستی بود، کمک گرفتند و آن‌ها نیز با از پایین تپه بارانی از گلوله‌های خمپاره را به سمت روستا شلیک کردند تا راه برای هجوم به روستا هموار شود.
منابع تاریخی ذکر می‌کنند که تروریست‌های اتسل و لحی خانه‌ها را منفجر می‌کردند و هر جنبنده‌ای از جمله ده‌ها کودک، زن، سالخورده و مرد جوان را به دیوار‌ها تکیه داده و آن‌ها را به گلوله می‌بستند.
همچنین طبق گزارش‌ها، صهیونیست‌های جنایتکار، اقدام به مثله کردن بدن مطهر برخی اهالی کردند، حتی شکم زنان باردار را برای شرط بندی بر روی جنسیت جنین می‌دریدند. حدود ۲۵ نفر از مردان روستا را سوار اتوبوس کردند و مانند ارتش روم در گذشته در خیابان‌های بیت‌المقدس گرداندند و سپس آن‌ها را با تیراندازی اعدام کردند.
صهیونیست‌ها همچنین پیکر شهدا را روی هم تلنبار کرده و آن‌ها را به آتش کشیدند. واقعیتی که «یهوشع زتلر» فرمانده گروهک لیحی در این کشتار در سال ۲۰۰۹ و اندکی قبل از مرگش در مصاحبه‌ای به آن اذعان کرد و گفت: «چند اشتباه از میان ما صورت گرفت که من از انجام آن‌ها خشمگین شدم. آن‌ها کشته شده‌ها را روی هم تپه کردند و بعد آن‌ها را آتش زدند. بوی بدی منتتشر شد. این اتفاق ساده نبود».
پاتریک مرسیونه نویسنده فرانسوی درباره جزئیات این کشتار می‌گوید: «مهاجمان قبلاً چنین نبرد‌هایی انجام نداده بودند، زیرا پرتاب بمب در وسط بازار‌های شلوغ برای آن‌ها آسان‌تر از حمله به روستایی بود که از خود دفاع می‌کرد».
حدود یک سال پس از کشتار، نیرو‌های اشغالگر به مناسبت سالروز سقوط روستا، اقدام به برپایی جشن با حضور وزرای کابینه و خاخام‌های صهیونیست کردند. در سال ۱۹۸۰، اشغالگران ساختمان‌های اولیه روستا را بازسازی کرده و نام گروهک‌هایی تروریستی که به روستا حمله کرده بودند را بر روی آن‌ها گذاشتند.
این کشتار، موجی از وحشت را در میان دیگر روستاییان در فلسطین اشغالی برانگیخت و سیل مهاجرت‌ها و آوارگی آغاز شد و توانست مسیر اشغال بخش‌های وسیعی از فلسطین را برای صهیونیست‌ها هموار کند.
در این راستا روزنامه صهیونیستی هاآرتص در آگوست سال ۲۰۱۷ در مقاله‌ای به انتشار اسناد جدیدی از جنایات رژیم صهیونیستی در جریان کشتار دیریاسین پرداخت. این اسناد در جریان یک فیلم مستند به نام «متولد دیر یاسین» اثر «نیتع شوشانی» که درباره کشتار دیریاسین ساخته شده بود، به نمایش در آمد
یکی از این موارد سندی است که «یهودا فدر» از صهیونیست‌های افراطی عضو گروهک صهیونیستی «لحی» نوشته است. او ۷۰ سال پیش سندی را نوشته که در آن از حجم وحشیگری صهیونیست‌ها در کشتار دیریاسین پرده‌برداری می‌کند.
در این سند آمده است: «جنبش ما در روز جمعه گذشته با همکاری یگان ایتسل عملیات اشغال بزرگی را در یک روستای عربی در مسیر قدس به تل‌آویو انجام داد. این عملیات در دیر یاسین انجام شد. من شخصاً به صورت بسیار فعال در این عملیات حضور داشتم».
وی کشتار دیریاسین و نقش خود در این جنایت را این‌گونه توصیف می‌کند: «برای اولین بار در زندگی می‌دیدم که عرب‌ها با دست من و در برابر چشمان من کشته می‌شدند. من در این روستا یک فرد مسلح که به سمت ما شلیک می‌کرد و دو دختر جوان عرب بین سن ۱۶ و ۱۷ سال را کشتم. آن‌ها را کنار دیوار ایستاده نگه داشتم و به سمت آن‌ها با مسلسل تومیگان شلیک کردم».
وی در تشریح غارتگری‌های شبه نظامیان رژیم صهیونیستی نوشته است: «ما اموال و جواهرات و پول‌های زیادی را مصادره کردیم. این عملیات بسیار بزرگ بود».
در این راستا جنبش حماس امروز در بیانیه‌ای به مناسبت سالروز این جنایت، گفت که جنایت‌های اشغالگران با مرور زمان از بین نمی‌رود و مردم فلسطین با ایستادگی و مقاومت خود تا نابودی رژیم اشغالگر ایستاده‌اند.
در بیانیه حماس آمده است: «مردم ما با حافظه بیدار خود جنایت شنیع گروه‌های تروریستی صهیونیستی در حق اهالی دیریاسین در غرب قدس اشغالی را به یاد دارند، روی که نزدیک به ۳۶۰ نفر از زنان و کودکان شهید شدند».
ارسال نظرات