به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، حس و حال معراج شهدای تهران روز چهارشنبه ۶ اردیبهشت متفاوت‌تر از همیشه بود.
شهید ۲۴ ساله‌ای که از راه دور و نزدیک بعد از حدود ۴۰ سال آن هم از عملیات بدر بازگشت، اما پدر و مادرش در فراق پسر سوختند و در دنیا نبودند تا ببینند پسر شاخ شمشادشان آمده و در مسیر بازگشت و بر شانه‌ها کشیدنش گل‌ها را پر پر کنند.
شهادت همیشه با غربت همراه است، اما این بار غربت فقط غریبی شهید وطن جانی بت نبود، غربت مادرانه شهدایی بود که هنوز در دنیا هستند و قول داده بودند تا برای «جانی» مادری کنند.
آنطرف‌تر دو مادر در گوشه‌ای از معراج شهدای حوالی خیابان بهشت بالای سر تابوت شهید وطن با دو قاب عکس از پسران خود نشسته‌اند، مادران شهید قربانخانی و شهید علی‌وردی ، دو شهید از دهه هفتاد و هشتاد، یکی شهید مدافع حرم و دیگری شهید راه امر به معروف و نهی از منکر و امنیت، وقتی قرار شد تابوت شهید باز شود و آن را به آغوش بگیرند و سر دست، با همراهی تنها برادرزاده شهید حاضر در مراسم و مادران این شهید خوب مادری کردند برای شهید جانی بت اوشانا!
در جریان این مراسم؛
نماینده آشوری‌ها دقایقی به سخنرانی پرداخت و گفت: امروز نظاره‌گر پایداری و حفظ انقلاب توسط مردممان هستیم.
وی ادامه داد: ما مدیون خون شهدایی هستیم که جان خود را فدا کردند و نیز مدیون اشک مادرانی هستیم که چشم انتظار فرزندان خود بودند که به جنگ رفتند و برنگشتند.
پس از این سخنرانی یکی از روحانیون کلیسای آشوری‌ها به خواندن دعای مخصوص آشوری‌ها پرداخت و اقوام و مسیحی‌های حاضر در مراسم با او همراهی کردند.
همچنین یکی از مادحین اهل بیت (ع) دقایقی به ذکر مصیبت اهل بیت (ع) پرداخت و گفت ما هم می‌خواهیم به سبک خودمان برای جانی عزیز عزاداری کنیم.
مادر شهید مدافع حرم مجید قربان‌خوانی نیز با در آغوش گرفتن پیکر شهید برایش لالایی خواند و گفت: من امروز جای مادر او هستم، روزی که مصادف است با آوردن پیکر پسرم از سوریه. فقط یک مادر می‌فهمد بغل کردن استخوان‌های فرزند چقدر سخت است.
در ادامه این مراسم، گروه‌های موزیک ارتش جمهوری اسلامی برای پاسداشت این مراسم مارش نظامی نواختند.
ارسال نظرات