به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مرحوم حضرت آیت الله مرتضی مطهری نقل می‌کنند در همین کسالت قلبی که منتهی به فوت آیت الله العظمی بروجردی شد- ظاهرا سه چهار روز هم بیشتر طول نکشید- یک روزی ایشان خیلی متأثر بود و گفت که من خیلی ناراحتم از اینکه کاری نکردهام و می‌روم.
اطرافیان ایشان می‌گویند ای آقا! شما چه می‌فرمایید؟! شما الحمدللَّه این همه توفیق پیدا کردید، این همه خدمتها که شما کردید کی کرده؟! ای کاش ما هم مثل شما بودیم، شما که الحمدللَّه کارهایی که کردید خیلی درخشان است .
ایشان به این حرفها اعتنا نکرد و در جواب آنها این جمله را- که حدیث است- گفت: خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ .
یعنی عمل را خالص بگردان که آن که نقد می‌کند و عمل را در محک می‌گذارد، خیلی آگاه و بیناست و از زیر نظر او کوچکترین عمل مغشوشی بیرون نمی‌رود.
یعنی چه می‌گویید که ما کار کردیم؟! از کجا معلوم که این عملهای ما واقعا خلوص داشته باشد؟! برای خدا بودنش را از کجا تأمین می‌کنید؟!
.
