توسط انتشارات پیدایش؛
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «آر. ال. استاین کیست» نوشته ام. دی. پِین به‌تازگی با ترجمه فرزین سوری توسط انتشارات پیدایش منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «کیست چیست کجاست» است که این‌ناشر ترجمه‌اش را چاپ می‌کند.
کتاب‌های مجموعه پیش‌رو برای نوجوانان بالای ۱۰ سال منتشر می‌شوند. خلاصه معرفی این‌مجموعه از این‌قرار است: «تا به حال به این فکر کردید که عصر دایناسور‌ها چه بود؟ اکتشاف فضا از کجا شروع شد؟ جی کی رولینگ و والت دیزنی و چرچیل کیست‌اند؟ جنگل آمازون کجاست؟ زندان آلکاتراز چطور؟ اگر شما هم سوال‌های این‌طوری به ذهنتان می‌رسد، ولی حوصله ندارید کتاب‌های تاریخ خشک و بد اخلاق بخوانید، با «کیست چیست کجاست» همراه شوید و با خواندن قصه‌های جالب به جواب سوالان برسید.»
آر. ال. استاین یکی از نویسندگان موفق دهه ۱۹۹۰ است. او متولد سال ۱۹۴۳ است و ۷۹ سال دارد. او خالق داستان‌های مرموز و ترسناک برای نوجوانان است. «ترس و لرز»، «دالان وحشت»، «پارک وحشت» و ... ازجمله آثار مهم او هستند.
کتاب پیش‌رو به‌جز «مقدمه» و «گاه‌شمار زندگی آر. ال. استاین»، ۱۰ فصل دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «یک‌خانواده کاملا معمولی»، «خنده بر هر درد بی‌درمان دواست!»، «باب سرخوش»، «شروع سخت»، «زندگی موزی»، «همه‌چیزنویس»، «همه‌چیز از یک‌قرار ملاقات شروع شد»، «ترس و لرز جهانگیر می‌شود»، «شهرت جهانی» و «هرگز نگو نه!».
مقدمه کتاب، «آر. ال. استاین کیست؟» عنوان دارد و پس از ۱۰ فصل هم مطالب «گاه‌شمار زندگی آر. ال. استاین» درج شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
رشته تحصیلی باب در کالج، ادبیات انگلیسی بود. ولی اگر فکر کنید دلیل علاقه‌اش به دانشگاه این بود، اشتباه می‌کنید. مثل همیشه فکر باب توی مجلات طنز بود و از قضا مجله طنز سان‌دایال در کالج اوهایو منتشر می‌شد. بعضی از نویسنده‌ها و هنرمندان مشهور آمریکا کارشان را از همین مجله آغاز کرده بودند. کسانی مثل جیمز ثوربر طنزپرداز و میلتون کنیف کمیک‌نویس.
باب مدت‌ها بود که دلش می‌خواست سردبیر این‌مجله بشود. برخلاف او که خودش دست‌تن‌ها همه بخش‌های مجلاتش را می‌نوشت، سردبیران مجله‌ها خودشان همه مقاله‌های توی مجله را نمی‌نویسند. وظیفه سردبیر مجله این است که مطمئن شود نویسنده‌ها مقاله‌هایشان را به موقع می‌رسانند و هر شماره به‌قدر کافی مطلب (مقاله و آثار هنری) دارد. در ضمن، همه تصمیمات نهایی با سردبیر است.
باب سرانجام توانست سردبیری سان‌دایال را به دست بیاورد، ولی این شغل، تمام وقتش را می‌گرفت. به‌شوخی می‌گفت: «هر از چندگاهی که سرم خلوت می‌شد، سر کلاس هم می‌رفتم.» او با تمام وجود سعی می‌کرد مجله‌ای تولید کند که دانشجو‌ها برای خواندنش لحظه‌شماری کنند. او داستان‌های خودش را هم در این‌مجله با اسم مستعار چاپ می‌کرد. اسم مستعارش باب سرخوش بود. به نظرش این اسم جالب به مجله کمک می‌کرد که خواننده‌های بیشتری پیدا کند. سرخوش یعنی خوشحال و سرزنده.
ارسال نظرات