به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «پلاکت کو؟» خاطرات شفاهی سیده فاطمه موسوی، امدادگر جهاد سازندگی و بیمارستان راه‌آهن اندیمشک در دوران دفاع مقدس نوشته معصومه پاپی به تازگی توسط انتشارات راه یار منتشر و روانه بازار نشر شده است.
اندیمشک، شهر ظرفیت‌های مغفول‌مانده است. این شهر با وجود کوچک بودن، در دهه پنجاه، شش سینما داشته و محل تأسیس چندین شرکت خارجی بوده است و اکنون نیز سه سد بزرگ دارد، سد دز، سد کرخه و سد بالارود. اندیمشک، دروازه خوزستان است و راه‌آهن و راه شوسه جنوب به شمال از آن می‌گذرد. اولین شهید را در سال ۱۳۵۵ تقدیم انقلاب کرده است و از اولین شهر‌های کشور به حساب می‌آید که مجسمه شاه را در آن پایین کشیدند. اندیمشک بعد از پیروزی انقلاب نیز در تشکیل نهاد‌های انقلابی و مردمی پیشتاز بوده است. این شهر از ابتدای جنگ، در خط‌مقدم جبهه قرار داشته و کمتر شهری به اندازه آن، هدف توپ و بمب و موشک‌های دشمن قرار گرفته است. به همین دلیل از نظر پشتیبانی نیز حرف اول را در کشور می‌زد و مردمش غذا و نان گرم را در خط‌مقدم به رزمنده‌ها می‌رساندند. اندیمشک را باید در روایت مردم کوچه و بازار آن شناخت.
یکی از ظرفیت‌های مغفول‌مانده اندیمشک، جهاد سازندگی آن است. در اسفند ۱۳۵۷، نیرو‌های انقلابی، جهاد سازندگی اندیمشک را تشکیل می‌دهند. در مدت کوتاهی، نیرو‌های زیادی جذب می‌کنند و با جمع‌آوری خودرو‌ها و وسایل اسقاطی شرکت‌ها و اداره‌ها و تعمیر آنها، بلافاصله محرومیت‌زدایی را در روستا‌های دور و نزدیک شروع می‌کنند. جهاد سازندگی اندیمشک کاملاً مستقل از شهر‌های دیگر بود. فعالیت جهادگران اندیمشک، از شمال تا روستا‌های استان لرستان، از شرق تا روستا‌های دورافتاده دزفول و از جنوب تا شوش و نزدیکی اهواز و از غرب تا دشت عباس و روستا‌های مرزی خوزستان و ایلام گسترده بوده است. آنها با شروع جنگ، اولین ستاد پشتیبانی مهندسی رزمی کشور را به‌صورت خودجوش راه‌اندازی می‌کنند و در راهبری مهندسی رزمی چندین عملیات از جمله ثامن‌الائمه (ع)، فتح‌المبین و بیت‌المقدس نقش عمد‌های داشتند. ابعاد فعالیت‌های جهاد سازندگی اندیمشک، به حدی گسترده بوده که می‌توان ده‌ها جلد کتاب درباره آن نوشت. در این کتاب، خانم سیده فاطمه موسوی، امدادگر کمیته پزشکی جهاد، گوش‌های از فعالیت‌های جهاد سازندگی اندیمشک را روایت می‌کند.
ارسال نظرات