مهوش افشارپناه: نقش زنانی را که چای می‌آورند و نصیحت می‌کنند، بازی نمی‌کنم

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مهوش افشارپناه بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره حضور کمرنگش در تلویزیون به خبرنگار مهر بیان کرد: فیلمنامه هایی در این چند سال به من داده شده که برخی سینمایی بوده و برخی هم چند سریال بوده است اما قصه‌ها به گونه ای نیست که انگیزه‌ای برایش داشته باشم.

وی اضافه کرد: برای سن ما نقش ها اصلا جذاب نیست، نقش ها به گونه ای است که فقط باید جلوی دیگران چای بگذارید و عده ای را نصیحت کنید.

وی درباره اینکه چقدر از خود او برای نگارش شخصیت مادر یا زنان در فیلمنامه ها کمک می گیرند، بیان کرد: فیلمنامه باید از پایه درست و محکم باشد وگرنه هرچه بگویید اتفاقی نمی افتد. اتفاقا می گویند شما پیشکسوت هستید ما فیلمنامه را درست می کنیم و نظرات شما خیلی مهم است اما قصه ها به گونه ای است که با ۲ جمله و سه جمله عوض نمی شود.

افشارپناه درباره قصه ها و شخصیت های این روزهای سریال ها نیز بیان کرد: در حال حاضر در کشور ما نقش اساسی و پرباری در سریال ها دیده نمی شود، بیشتر سریال ها درباره مسایل جوانان است یا اگر هم درباره بزرگسالان است فضایی شعاری دارد.

وی اضافه کرد: من فیلم و سریال هایی در دهه ۷۰ در نقش مادر بازی کرده ام که خیلی هم نقش های خوبی بود. هر وقت برخی از این آثار سینمایی به جشنواره می رسید نقش هایم جزو کاندیداها هم اعلام می شد. البته سیمرغ هیچ گاه روی شانه ما نمی نشست. این را هم بگویم سیمرغ چندان مهم نیست همین که کار کنید و دیده شوید جذاب است و مهم نیست حتما سیمرغ بگیرید.

افشارپناه یادآور شد: من با کارگردان های خوبی هم کار کرده ام، گاهی اشتباه هم کرده ام و شاید در آثاری حضور داشته ام که نباید می بوده ام اما در کل کارهای آبرومندانه‌ای داشته‌ام.

بازیگر «این خانه دور است» درباره اینکه چقدر بازیگری برایش منبع درآمد بوده است، اظهار کرد: خوشبختانه هیچ گاه به بازیگری اینگونه نگاه نکرده ام. الان هم در کرج آموزش بازیگری داریم، هنرجوهای خوبی هم تربیت شده اند. در تئاتر هم سالی یک بار کار می کردم. خوشبختانه شرایطم به گونه ای بود که نیاز به پول کار نداشتم و به خاطر پول سر کار نرفته ام.

افشارپناه درباره حافظه مردم نسبت به بازی‌های خودش نیز گفت: خوشبختانه هنوز مردم خیلی من را به خاطر دارند. برایم عجیب بود به کافه‌ای رفته بودم که در آنجا آقای جوانی من را با سریال «خانه در انتظار» هنوز می شناخت یا هنوز من را با سریال هایی که بازی کرده ام به یاد می آورند که برایم خوشایند است.