به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه "تاگس آنسایگر" در مطلبی به کمرنگ شدن نقش "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه به دلیل تحولات اخیر داخلی در این کشور پرداخته و نوشت: پس از کوچک شدن ماکرون در عرصه سیاست داخلی، جهان اکنون امانوئل مکرون را بیشتر به عنوان یک سیاستمدار خارجی می‌بیند و این تنها راهی است که در پایان مسیر ریاست جمهوری سلطنت او از بین نرود.
گفته می‌شود امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه تنها رداری ریاست جمهوری را بر تن دارد و غبار تیرگی بر ریاست جمهوری او نشسته است.
حداقل کسانی که از او در کاخ لیزه دیدن کردند و سپس همه چیز را به خبرنگاران گزارش دادند، چنین می‌گویند که این شب‌ها، یک ژانر منحصر به فرد در سیاست فرانسه است.
همچنین در هفته‌های اخیر کمتر شنیده می‌شود که رئیس‌جمهور فرانسه در ملاء عام صحبت کند. البته این اندک صحبت‌های وی هنوز هم زیاد است، اما با توجه به سیل اعلامیه‌هایی که او در هفت سال قبل از انتخابات فاجعه بار پارلمانی زودهنگام تابستان امسال منتشر می‌کرد، قابل مقایسه نیست. ماکرون با توجه به معیارهایش در واقع تقریباً ساکت شده است.
این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: رئیس جمهور فرانسه به سختی با نقش جدید و کاهش یافته خود کنار می‌آید. ماکرون مجبور شد با انتصاب بارنیه به عنوان نخست وزیر این کشور از حزبی غیر از خود این شرایط ا ایجاد کند، زیرا اردوگاه او در انتخابات به طرز چشمگیری فروپاشید و با شکست مواجه شد و کل سیاست داخلی از جمله سیاست مالی از او دور شده است. میشل بارنیه اکنون مسئول این امر است.
حالا رویه‌ای در فرانسه شکل گرفته که نخست وزیر صرفا بازوی قدرتمند رئیس جمهور این کشور نیست. البته بارنیه محافظه‌کار دقیقاً مخالف ماکرون نیست، اما آنها خیلی چیز‌ها را شبیه هم نمی‌بینند؛ بنابراین آنها یک "هم زیستی" کلاسیک را در رأس قوه مجریه تشکیل نمی‌دهند.
همانطور که بحث‌ها در مورد برنامه بودجه سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد آنها (ماکرون و بارنیه) یک دوتایی هماهنگ نیستند. بارنیه بودجه‌ای را با مالیات‌های بالاتر جمع‌آوری کرد که اصول اصلی ماکرونیسم را زیر پا می‌گذارد - تا آنجا که رئیس‌جمهور می‌ترسد که نخست‌وزیر بتواند میراث او را حدود دو سال و نیم مانده به پایان دوره دوم و نهایی‌اش به خطر بیندازد.
اینجا این پرسش مطرح است که اگر این "هم زیستی" نیست، چیست؟ ماکرون آن را "مقابله چالش برانگیز" می‌نامد. اما این وضعیت اولیه را تغییر نمی‌دهد: از این پس، تنها چیزی که برای رئیس جمهور و فرمانده کل ارتش باقی می‌ماند، امور بین الملل و سیاست خارجی و دفاعی فرانسه است. بارنیه بلافاصله پس از انتصاب خطاب به ماکرون گفت که اختیارات مشترک است، زیرا قانون اساسی هیچ «حفظ دامنه» برای رئیس جمهور پیش بینی نکرده است، یعنی هیچ اختیار انحصاری به وی نداده است. وی تاکید کرد که این قاعده بسیار مورد بحث فقط یک سنت است و بنابراین قابل تفسیر است.
این روزنامه آلمانی در ادامه این مطلب نوشت: ماکرون در حال حاضر حتی باید صحنه در بروکسل را هم حداقل کمی به اشتراک بگذارد، و او خواهان این مسئله نیست. او به تنها بودن در کانون توجه عادت کرده است. هنگامی که ماکرون در نشست سران اتحادیه اروپا در روز پنج شنبه شرکت می‌کند، نخست وزیر او نیز در بروکسل خواهد بود.
بارنیه در این نشست با شخصیت‌های برجسته خانواده سیاسی خود، حزب مردم اروپا، از جمله اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، ملاقات می‌کند. همه احزاب این کار را انجام می‌دهند و قبل از نشست‌های بزرگ هماهنگ می‌شوند. ماکرون به اردوگاه کوچک میانه‌روی «نو اروپا» تعلق دارد. برای بارنیه، کمیسر سابق اتحادیه اروپا که به همین نسبت با بروکسل ارتباط خوبی دارد، این سفر همچنین بازگشتی غرورآفرین با ظاهری جدید است. او البته گفت که نمی‌خواهد در این نشست بر ماکرون سایه بیاندازد.
اما در الیزه همه چیز به صورت متفاوت دیده می‌شود. حضور نخست وزیر فرانسه در بروکسل رئیس جمهور را عصبانی می‌کند. او به مشاوران خود دستور داد که این شعار را منتقل کنند که فرانسه در نشست سران اتحادیه اروپا یک صندلی بر سر میز دارد و آن جایگاه رئیس جمهور است.
رسانه‌های فرانسوی در این شرایط هر ژست و هر کلمه‌ای را تجزیه و تحلیل کردند تا توازن جدید قوا را معنا کنند.
در ادامه این مطلب آمده است: ماکرون احتمالاً در آینده بیشتر به دنبال صحنه بین المللی خواهد بود تا به طور کامل در پایان سلطنت خود غرق نشود. او قبلاً شروع کرده است و انتصاباتش بر اساس حوزه مسئولیت انتخاب شده است. به عنوان مثال، او چند روز پیش به شرق فرانسه سفر کرد، جایی که فرانسوی‌ها در مکانی تا حدودی مخفی در حال آموزش تیپ سربازان اوکراینی هستند. روزنامه‌ای پس از آن نوشت: این دیدار نشان می‌دهد که رئیس جمهور در حال تطبیق با نقش جدید خود است.
همچنین این مسئله شگفت‌انگیز است که چگونه ماکرون اخیراً در بحث‌های خاورمیانه، غزه و لبنان با قدرت مداخله کرد و در این روند با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برخورد کرد.
ماکرون اخیرا خواستار توقف عرضه تسلیحاتی که اسرائیل در غزه از آن استفاده می‌کند شد، زیرا به زعم وی این تنها راه برای فراخوان معتبر برای آتش بس است. این انتقاد عمدتاً متوجه ایالات متحده آمریکا بود، اما نتانیاهو آنقدر شدید واکنش نشان داد که الیزه مجبور شد تلاش کند تا آسیب را محدود کند و به اسرائیل از "دوستی تزلزل ناپذیر" فرانسه اطمینان داد.
"لو فیگارو" در تحلیلی طولانی نوشت در رأس دولت فرانسه، نظرات درباره آشفتگی جنگی در خاورمیانه، درست مانند جامعه، از هم دور می‌شود و خط و مشی مکرون حتی یک سال پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ هنوز مشخص نیست. از این رو، جهان باید خود را برای بسیاری از آرا و نظرات در سیاست خارجی پاریس آماده کند.
بارنیه بلافاصله پس از تصدی مسئولیت به عنوان نخست وزیر فرانسه تاکید کرد: دولت حکومت می‌کند، رئیس جمهور ریاست می‌کند. به زعم وی در واقع، موضع محکمی که ماکرون و اسلاف وی تاکنون اتخاذ کرده اند در قانون اساسی ذکر نشده است، بلکه در طول چندین دهه توسعه یافته است.
در این میان در هفته‌های اخیر چهار عضو حزب ریاست جمهوری ماکرون اردوگاه خود را تغییر داده اند. بسیاری از اعضای حزب او همچنان از ماکرون به دلیل برگزاری انتخابات جدید که منجر به از دست دادن اکثریت نسبی آنها شد، خشمگین هستند.