به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی در ایام فاطمیه در مورد ماجرای مواجهه رسول خدا با دشمنان حضرت زهرا (س) توضیحات مفصلی ارائه کرد که بخشی از آن را در درس‌های فاطمی خبرگزاری دانشجو می‌خوانیم:
دربارۀ حوادثی که نسبت به خودشان اتفاق می‌افتاد؛ و دوم دربارۀ حوادثی که نسبت به اهل بیت ایشان اتفاق می‌افتاد.
برخورد پیامبر در این دو مسئله کاملا متفاوت بوده و حکایت از یک اهمیت ویژه می‌کند.
دو نمونه از نحوۀ مواجهۀ پیامبر با دشمنان خود
آیه نازل شد: آنچه را که به آن مأمور هستی اظهار کن! (حجر:۹۴)
پیامبر بعد از نزول این آیه در موسم حج به بالای کوه‌های صفا و مروه رفت و با صدای بلند فرمودند:ای مردم من فرستادۀ پروردگار جهانیان هستم. مشرکین به سمت پیامبر حمله کردند. ملائکۀ إلاهی به حضرت گفتند: اگر اجازه دهید بر آنها عذاب فرود آوریم. حضرت فرمودند: من برای عذاب مبعوث نشده‌ام. من و قوم من را رها کنید آنها نمی‌فهمند. در غزوۀ احد هم وقتی به طرف ایشان تیر پرتاب می‌شد فرمود: خدایا قوم من را هدایت فرما، چون آنها نمی‌دانند.
پیامبر در هر دو مورد با آزاردهندگان خود به شیوۀ رحمت رفتار کردند.
نحوۀ مواجهۀ پیامبر با دشمنان و آزاردهندگان اهل بیت خود
امام صادق فرمودند: در شبی که پیامبر را به آسمان بردند به ایشان گفته شد: و، اما دخترت. به او ظلم می‌شود و حقی را که تو برایش قرار داده‌ای از او می‌گیرند. بر حریم خانه‌اش بدون اجازه وارد می‌شوند و بر اثر کتک خوردن از دنیا می‌رود. بسیار روضۀ سنگینی است.
پیامبر به امیرالمؤمنین فرمود: وای بر کسی که در حق فاطمه ظلم کند. وای بر کسی که حرمت او را هتک کند. وای بر کسی که خانۀ او را به آتش بکشد.
حضرت رسول در مواجهه با خبر مصائبی که از حضرت زهرا برای ایشان آورده شد، فرمودند: خدایا لعنت کن هر شخص ظلم‌کنندۀ به او را؛ و مجازات کن هر غصب‌کنندۀ حق او را؛ و در آتش خودت ماندگار کن هر آن کس که به او ضربه زد.
این رویۀ پیامبر نسبت به مهاجمین به حضرت زهرا است. قرآن کریم پیامبر را اسوه معرفی کرده است. ما اگر دشمنان حضرت زهرا لعن کرده و از آنها تبری می‌جوییم به دلیل تأسی به پیامبر به عنوان الگو است.
هر کس به مصائب اهل بیت جاهل باشد با کسی که این مصائب را در حق آنها انجام داده شریک است
امام باقر فرمودند: هرکس به زشتی آنچه که بر ما تحمیل شد آگاه نباشد با کسى که این ستم‌ها را در حق ما روا داشته شریک است. نه اینکه مصائبی را که بر اهل بیت رفته انکار کند؛ بلکه به این مصائب آگاه نباشد! چنین شخصی در تمام مصائبی که به اهل بیت روا داشته شده شریک است. آیا تا به حال داستان‌هایی مانند: فدک و غدیر را برای فرزندان خود تعریف کرده‌اید؟ این داستان‌ها هم اثر تربیتی دارد و هم بین فرزندان شما و ظالمین در حق اهل بیت فاصله می‌اندازد.
حضرت فاطمه ظرف نزولِ قرآن ناطق
امام صادق فرمودند: هر کس فاطمه را آنگونه که سزاوار اوست بشناسد بی‌تردید شب قدر را درک کرده است.
در سورۀ مبارکۀ دخان آمده است: ما قرآن را در شبى مبارک نازل کردیم. یعنی لیلة القدر ظرفی است برای نزول قرآن. حضرت فاطمه هم لیلة القدر است؛ چون ظرفی‌ست برای نزول قرآن ناطق، امام حسن و امام حسین.
مقدرات تمام امور به دست فاطمه است
در شب قدر دیگر چه اتفاقی می‌افتد؟
در آن شب هر امر استواری فیصله می‌یابد. (دخان:۴) یعنی هر امری در سال اگر بخواهد استوار شود این اتفاق در شب قدر برای آن امر می‌افتد. پس وقتی می‌گویند حضرت فاطمه لیلة القدر است؛ یعنی مقدرات تمام امور به دست حضرت فاطمه قرار داده شده است. این حرف مستند به منابع، از جمله زیارت جامعۀ کبیره است.
فاطمۀ زهرا محور خلقت و حلقۀ اتصال رسالت و امامت است
در حدیث کساء آمده است: خداوند فرمود:ای ملائکۀ من وای ساکنان آسمان‌هایم! من نیافریدم هیچ چیز را مگر به خاطر دوستی این پنج نفر که در زیر کساء هستند. جبرئیل امین عرض کرد: در زیر کساء چه کسانی هستند؟ خداوند فرمود: آنها فاطمه، پدرش، شوهرش و دو فرزندش هستند. وقتی خداوند می‌خواهد نام پنج تن را ببرد قاعدتا باید از نام پیامبر شروع کند. اما تنها نام حضرت فاطمه را می‌برد و چهار نفر دیگر را به ایشان منتسب می‌کند. یعنی: حضرت فاطمه، محور خلقت و حلقۀ اتصال رسالت و امامت است؛ لذا اگر فاطمه نباشد نه رسالت ختم می‌شود و نه امامت کارآمد خواهد بود. همۀ خلقت در هدایت و سعادت مدیون فاطمه هستند. این، فاطمه است. کسی که پیامبر درباره‌اش فرمود: وای بر کسی که بر او ظلم کند.
ارسال نظرات