به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سایه جنگ همواره روی سر خاورمیانه قرار داد و بعید نیست که یکی از همین روزها، اتفاقاتی رخ دهد که امثال آن را بار‌ها دیده‌ایم. حمله حماس به اسرائیل و درگیری حزب الله با رژیم صهیونیستی غیرقابل پیش‌بینی نبود، اما غیرمنتظره چرا! احتمالا شما هم حدس می‌زنید که جنگ‌های خاورمیانه بعید است تبدیل به یک جنگ هسته‌ای شود، اما ادامه‌دار بودن نبرد روسیه با اوکراین و دخالت آمریکا و اروپا در این جنگ، می‌تواند آغازی بزرگ برای پایانی تلخ و غم انگیز باشد.
آن هنگام که یکی از کشور‌های دارنده بمب هسته‌ای تصمیم به استفاده از آنها بگیرد، احتمال انقراض نسل بشریت یا نصف شدن جمعیت کره زمین به بالای ۵۰ درصد می‌رسد. به همین خاطر است که کشور‌های مجهز به بمب اتم، از این سلاح مخرب و مخوف به عنوان یک عامل بازدارنده استفاده می‌کنند.
شاید این طور تصور کنید که مخوف‌ترین بمب اتمی که تاکنون پرتاب شده، بمب ۱۵ کیلوتنی است که بر سر هیروشیما انداخته شد، اما حقیقت چیز دیگری است. در سال ۱۹۶۱ میلادی بود که اتحاد جماهیر شوروی موفق به پرتاب قدرتمندترین بمب اتم جهان شد. روس‌ها در آن برهه از زمان، بمبی را به سمت مجمع الجزایر نوایا زملیا واقع در قطب شمال پرتاب کردند که ۳ هزار برابر از آنچه بر سر هیروشیما انداخته شد، قدرت داشت.
برآورد شده که بمب هیدروژنی پرتاب شده توسط شوروی، نیرویی معادل ۵۰ مگاتن تولید کرده که ۳۳۰۰ برابر بیشتر از بمب ۱۵ کیلوتنی ژاپن است. نام این بمب، RDS-۲۲۰ اتحاد جماهیر شوروی بوده و القابی همچون ایوان بزرگ و وانیا به آن داده‌اند. با این حال عمده مردم از این بمب با نام بمب تزار که به معنای پادشاه بمب‌هاست، یاد می‌کنند و یکی از قوی‌ترین بمب‌های هسته‌ای است که تاکنون منفجر شده است.
به گفته الکس ولرستین، مدیر برنامه مطالعات علمی و فناوری موسسه فناوری استیونز، بمب تزار می‌توانست قوی‌تر باشد. این بمب به گونه‌ای طراحی شده بود که انفجاری معادل ۱۰۰ مگاتن ایجاد کند. به اعتقاد ولرستین، توپ آتشی که از انفجار این بمب هیدروژنی شکل گرفت، ۹.۷ کیلومتر قطر داشت و توانایی تخریب تمام مناطق مرکزی شهر‌های واشنگتن یا سانفرانسیسکو و تمام منهتن را از بین ببرد.