نقش جناب ابوطالب در زندگانی پیامبر (ص) به روایت حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، عبدمناف بن عَبْدُالمُطَّلِب مشهور به ابوطالب پدر امیرالمومنین امام علی (ع)، عموی رسول الله (ص) و از بزرگان مکه و بنی‌هاشم بودند.

جناب ابوطالب پس از وفات عبدالمطلب، جد پیامبر، سرپرستی ایشان را بر عهده گرفتند. این سرپرستی به سفارش جناب عبدالمطلب بود و ابوطالب نیز با تمام توان از پیامبر حمایت کرد. این حمایت از دوران کودکی پیامبر آغاز و تا زمان وفات جناب ابوطالب ادامه داشت. برخی از مهم‌ترین نقش‌های ایشان در زندگانی رسول خدا عبارتند از:

حفاظت از شخص پیامبر

ابوطالب با حمایت خود از پیامبر، ایشان را در برابر تهدید‌های مشرکان قریش محافظت کرد. این حمایت تا حدی بود که مشرکان به سبب حمایت جناب ابوطالب از آزار شخص پیامبر خودداری می‌کردند. او حتی از قوانینی مانند سنت جوار (پناه دادن برای حمایت) استفاده کرد تا جان رسول الله را از گزند مشرکان در امان نگه دارد.

مخالفت با پیشنهادات قریش

ابوطالب با پیشنهادات قریش برای منصرف کردن پیامبر از دعوتش مخالفت کرد. او حتی در مقابل پیشنهاداتی مانند فرزندخواندگی عماره بن ولید، که به قصد جدا کردن او از پیامبر بود، ایستادگی کرد و از آن سر باز زد.

همراهی در شعب ابی‌طالب

هنگامی‌که کار دعوت پیامبر بالا گرفت و قریش نتوانستند ابوطالب را راضی کنند تا پیامبر را تحویل آنان دهد؛ تصمیم به تحریم اجتماعی بنی‌هاشم گرفتند و پیمان بستند تا از هرگونه روابط فردی و اجتماعی با بنی‌هاشم خودداری کنند.

در پی این تحریم پیامبر و ابوطالب در محلی که بعد‌ها به شعب ابی‌طالب شهرت یافت، سکنی گزیدند. رفتن به شعب و نیز مقاومت در برابر فشار‌های اقتصادی و اجتماعی قریش، نشان‌دهنده حمایت قوی ابوطالب از پیامبر و اسلام بود.

ابوطالب در نقض عهدنامه محاصره اقتصادی نیز نقش مهمی داشت. او با اعتماد به پیامبر و اعلام خبر غیبی، باعث شد که عهدنامه نقض و بنی‌هاشم از محاصره خارج شوند.

تأثیر در گسترش اسلام

حمایت ابوطالب از پیامبر، به گسترش و ماندگاری اسلام کمک کرد. او با حفظ امنیت پیامبر، امکان تبلیغ و گسترش اسلام را فراهم کرد. درباره نقش مهم ایشان گفته‌اند: «اگر ابوطالب نبود، از اسلام نشانه و یادی نبود»

وفات ابوطالب

وفات ابوطالب، یکی از سخت‌ترین لحظات زندگی پیامبر بود تا جایی که پیامبر در روز وفات ابوطالب فرمودند: «تا زمانی‌که ابوطالب زنده بود قریش از من واهمه داشت»

در روایت است که به هنگام درگذشت ابوطالب، جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت: «از مکه خارج شو که یاوری در این شهر نداری»