«خدای جنگ» حرف‌های مهمی را بازگو می‌کند

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، پیمان پورنیک دست بازیگر این فیلم، درباره ماهیت آن بیان کرد: «خدای جنگ» قصه دورانی است که در اوج دفاع مقدس موشک نداشتیم در حالی که عراق موشک داشت و به ما حمله می‌کرد؛ بنابراین ما نیاز داشتیم که به این سلاح دست پیدا کنیم و لاجرم از لیبی موشک‌هایی در اختیار ما گذاشتند، اما اعلام کردند که باید افسر‌های ارشد خودشان برای پرتاب این موشک‌ها به ایران بیایند و آمدند.

وی ادامه داد: در شب پرتاب شلیک شان، نقطه‌ای را زدند که با مقصدی که باید می‌زدند چند کیلومتر فاصله داشت و بر این اساس شخصیت اصلی فیلم یعنی ابراهیم با بازی ساعد سهیلی به این داستان مشکوک و پیگیر آن شد. لیبیایی‌ها ابتدا زیربار نمی‌رفتند تا این که اسرای عراقی اعتراف کردند که مقر مخالفان قزافی مدنظر آنان بوده است و پس از آن ابراهیم اصرار دارد که نیرو‌های داخلی شلیک موشک‌ها را به دست بگیرند که با مقاومت‌هایی بسیاری روبروست و در ادامه اتفاق‌های دیگری رقم می‌خورد. 

پورنیک دست در مورد کاراکتر خود در این فیلم گفت: من در «خدای جنگ» نقش هاشم را داشتم یعنی یکی از آدم‌هایی که ابراهیم دور خودش جمع کرد تا موشک‌ها را درست کرده و پرتاب کنیم؛ شخصیت هاشم متخصص موشک‌های کوتاه برد است و آدمی تندمزاج و عصبی است که در جا‌هایی نمکی هم دارد. 

وی در پاسخ به این سوال که آیا هاشم شخصیتی حقیقی در دنیای واقعی را نمایندگی می‌کند بیان کرد: نمی‌دانم که آیا آدمی با این نام و دقیقا با همین روحیات و ویژگی‌های رفتاری بوده است یا خیر، اما این گروهی که در فیلم می‌بینید که دور هم جمع شدند و تلاش کردند تا اتفاقی ملی را قرم بزنند آدم‌هایی واقعی بوده‌اند. 

این بازیگر درباره سیگار کشیدن شخصیت هم توضیح داد: سیگار کشیدن به این دلیل به این کاراکتر اضافه شده بود که عصبی و کلافه بودن این شخصیت رانشان دهیم و ساختار‌های قبلی شکسته شود. من موافق این ویژگی‌های رفتاری هاشم بودم که تماما در فیلمنامه بود و بعدا به آن اضافه نشد. 

وی در مورد مطالعات خود در باب این قصه و آدم هایش گفت: بعد از این که فیلمنامه را خواندم روی زندگی نامه شهید تهرانی مقدم تمرکز کردم و دنبال این بودم که ایشان چگونه شخصیتی بوده است. به این نتیجه رسیدم که ایشان شخصیتی فوق العاده داشتند و به نوعی همه ما مدیون ایشان هستیم که به حق، پدر علم موشکی ایران نام گرفته‌اند. 

پورنیک دست درباره شکل گیری شخصت خود هم بیان کرد: هاشم، چون کاراکتری عصبی بود برایم جذاب بود و پیشنهاداتی هم داشتم که در خلال کار به آقای دارابی عرضه می‌کردم که نمک این شخصیت را افزایش دهد. دوست داشتم که هاشم پارادوکسی بین تلخی و شیرینی داشته باشد و دائم تلخ نباشد. آقای دارابی کارگردان بسیار خوبی هستند و، چون بسیار در مورد اجرای نقش‌ها با ما صحبت می‌کردند برای من در همان روز‌های اول این اتفاق افتاد که هاشم را آن گونه که در فیلمنامه و مدنظر آقای دارابی بود دربیاورم. 

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که آیا بداهه هم در مورد این کاراکتر داشته است خاطرنشان کرد: بله داشتیم و، چون آقای دارابی دست مان را باز گذاشتند در جا‌هایی پیش می‌آمد که چیز‌هایی را پیشنهاد می‌دادم و آقای دارابی قبول می‌کردند و در کار اعمال می‌شد، اما این گونه نبود که بسیار زیاد باشد. 

پیمان پورنیک دست درباره اهمیت فیلم سینمایی «خدای جنگ» گفت: خیلی‌ها هنوز هم داستان چگونگی دستیابی ایران به صنعت ساخت موشک را نمی‌دانند و نمی‌دانند چه کسانی برای این موضوع زحمت کشیدند و جانشان را از دست دادند. پس مهم است که مردم بدانند ما چگونه توانایی دستیابی به موشک را کسب کردیم و به فناوری آن به شکلی بومی رسیدیم. دانستن این که چه کسانی در این مسیر ما را اذیت می‌کردند آن هم در زمانی که کسی به ما موشک نمی‌داد، اما همه دنیا عراق را حمایت می‌کردند بسیار مهم است. 

او در انتها بیان کرد: به شخصه علاقه دارم بدانم ما هر چیزی را به چه صورت به دست آورده‌ایم و چه سختی‌هایی برای آنها کشیده‌ایم؛ به همین دلیل «خدای جنگ» برای من فیلمی با اهمیت است که عقیده دارم مردم هم باید قصه این فیلم و داستان‌هایی از این دست را بدانند.