کد خبر:۱۲۳۵۴۳۶
یادداشت دانشجویی|
تاملی برای پسادانشگاه
معدل‌های امتحان نهایی گذشت، کنکور هم دادیم، وارد دانشگاه شدیم، درس هم خواندیم، کارشناسی گرفتیم، خدا خواست و تحصیلات تکمیلی هم طی شد؛ سپس چه؟ ماییم و دوران پسا دانشگاه، دوران مهمی که کمتر به آن فکر می‌کنیم.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محمد کرجی، بسیاری از دانشجویان از روز اول ورود به دانشگاه، تنها به فکر عبور از پل واحد‌های درسی با کمترین تلاش هستند، غافل از اینکه این مسابقهٔ بی‌پایان برای گرفتن مدرک، آنها را در دایره‌ای از تکرار و پوچی اسیر می‌کند. این یادداشت نگاهی است به این دوراهی و پاسخی به این پرسش که راه واقعی خوشبختی کجاست؟
شاید برای شما هم این یک چالش باشد که پس از فارغ التحصیل شدن ارتباطم با دانشگاه را چطور مدیریت کنم؟ مدرکم را بگیرم و بروم دنبال کار خودم؟ دانشگاه را به خیر و مرا به سلامت؟ اگر خوشبین باشیم و نگوییم اکثرا، حداقل تعداد زیادی از آدم‌های اطرافمان از این نوع‌اند و به جای دغدغه یادگیری و جستنِ دانش به دنبال نمره و مدرک گرفتن به هر طریقی که شده، فرار از دانشگاه و افتادن در دامان خوشبختی‌اند! و اصلا با همین دید هم وارد دانشگاه شده‌اند که هرچه سریعتر این واحد‌های مسخره را پاس کنم و مدرک بگیرم و بروم خوشبخت شوم!
اگر از منی که فارغ التحصیل شده‌ام می‌شنوید آنقدر‌ها هم خبری نیست! در واقع همین‌هایی که ذکر خیرشان بود در تمامی مراحل زندگی چه دانشجویی و چه پس از آن به دنبال گذر الاغشان از پلی هستند؛ ولاغیر. اما کسی نیست که به آنها بگوید آخر آدم حسابی! گیریم الاغت را از تمامی پل‌های دنیا گذراندی، آخرش وقتی به جایی رسیدی که کسی موفق به گذر از پل‌های قبل از آن نشده بود در تنهایی خود خواهی پوسید!
از آنجا که تمامی تلاشگران عرصه خوشبختی پس از عبور از پل‌ها و الاغ سواری‌های بسیار به این نتیجه رسیده‌اند که خوشبختی امری جمعی است و به صورت انفرادی به دست نمی‌آید؛ فلذا سوالی را که در ابتدای متن مطرح شد با کمک همین مطلب جواب می‌دهم؛ اینکه پس از فراغت از تحصیل با دانشگاه ارتباط خود را حفظ کنیم -در هر قالب و جایگاهی- یا نه کامل وارد فضای خارج از دانشگاه شویم را هرکسی براساس علایق و سلایق خود تصمیم می‌گیرد. مهم این است که در هر جایگاه و عنوانی که هستیم سعی کنیم پلی بسازیم که همه بتوانند با الاغشان از رویش رد شوند.
همان طور که ضر ب‌المثل یونانی می‌گوید: جامعه‌ای بزرگ می‌شود که پیرانش درختانی بکارند که می‌دانند هرگز زیر سایه اش نخواهند نشست.» فرار یا قرار، اصل مسئله نیست؛ اصل رویکرد ماست و اینکه چه میراثی از خود بر جای می‌گذاریم.
*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.